Vanaf 20 juni vaart de Hielkje via Friesland, de Wadden en Groningen naar Duitsland. Hieronder het verslag.
De foto’s staan in het fotoalbum.
Vrijdagavond 19 juni kwamen we al aan boord. Overdag nog gewerkt maar de verleiding om snel weg te zijn was groot dus de voorbereidingen hadden we getroffen, en die bleken voldoende.
Het plan was al een paar keer veranderd: het zou België worden maar vanwege werkzaamheden aan allerlei toegangssluizen zagen we daarvanaf.
Toen Oost-Groningen en veel fietsen en wandelen, en dat is goed, maar er bleek een restant van vorig jaar te zijn: de reis naar Berlijn die niet doorging. Kijkend en rekenend was het wel haalbaar om Duitsland in en uit te gaan via de Dollard. 4 Weken is voldoende om de Ems, het Mittellandkanal en de Weser te bevaren. Dus het plan was er. Het schip ook. De kaarten nog van vorig jaar…
20 juni
Na de boodschappen vertrokken naar Leeuwarden. Een plekje gevonden aan de kade waar ruimte was doordat veel schepen nog niet terug waren van Oerol. ’s Avonds even bij Hilly en Harry langs geweest die net terug waren. Lekker gegeten in een muziekcafe zonder muziek.
21 juni
JanGeert van Diepen heeft een prachtig stuurhuis gemaakt en het is nu af, althans zijn deel. We nodigden hem met zijn gezin uit om een dagje mee te varen en dat is vandaag: van Leeuwarden naar Dokkum. Dus, na allerlei donderbuien komen ze aan boord: Noah, Chiem en Noor, Sarissa en JanGeert.
Prachtige Friese luchten en ruime vergezichten. Via de Dokkummer Ee via Burdaard naar Dokkum. Afgemeerd aan het eerste bolwerk en een staatsieportret gemaakt.
De familie van Diepen op de bus naar Hempens en wij verder naar…..richting Dokkummer Nije Silen.
Zo’n heerlijk plekje in de middle of nowhere van de Marrekrite.
22 juni
Prachtig weer met veel wind. We ontdekken dat de acculader/omvormer steeds meer hapert en uiteindelijk geen 220 volt meer levert. Dat is een onoverkomelijk bezwaar als we naar Schiermonnikoog willen en dat plan hebben we opgevat omdat het met weer en tij net goed uitkomt. We besluiten in Lauwersoog inkopen te doen en daar na overleg met onze eigen electrotechnicus iemand te hulp te roepen. Toch wat klusjes gedaan: Klontje van zijn rare scheg verlost, het stuurhuis bijgewerkt met protec.
Mooie tocht naar DNS en op de Lauwersmeer voor anker gegaan om de hele ankerprocedure even te oefenen. We liggen als een huis. Dus verder naar Lauwersoog.
Met toestemming van de havendienst afgemeerd aan een van de vrijwel lege steigers voor de visserij en de buurman gevraagd naar een installateur. Die noemt De naam van Lauwersoog en een uurtje later is hij aan boord. Het gaat systematisch te werk en vindt de oorzaak van de storing: de hoofdschakelaar van de Victron is kapot. Kortsluiten is de voorlopige oplossing. En dat scheelt. Alles werkt al nooit tevoren! Om het te vieren lekker uit eten in het visrestaurant.
23 juni
Stralend weer maar stevige bries. Na het nodige rekenwerk en goed kijken op de kaart vertrokken naar Schiermonnikoog. Het is een makkie: rustig varend in minder dan 2 uur. Het laatste stukje de met prikken afgezette vaargeul in. De havenmeester helpt ons aan een mooi plekje binnen aan de kop van de haven. De plek van de charters. We zullen gaan droogvallen. Voor het eerst… Het blijkt dat we dan wat scheef gaan liggen maar het valt wel mee.
Het is wel een prijzige haven maar de gratis stroom en drinkwater helpen.
Het is een mooie ervaring om met je eigen schip een eiland te bereiken en daar dan lekker te gaan wandelen, terrasje pakken etc.
Diverse complimenten in ontvangst genomen over de Hielkje, onder anderen van Menno Sappé, de oud-havenmeester van Langweer (van de “muziekfiets”).
24 juni
Rustige nacht. Dit wordt een fiets- en wandeldag. Het eiland is niet groot dus we zijn al gauw weer thuis. We hebben buren gekregen. Dat hoort erbij.
Allerlei geklust, o.a. het zoeklicht op het dak gezet. De vaarboom in de protec. Alle mahonie in de 2e laklaag.
25 juni
De wind is iets naar het oosten geruimd en krachtiger geworden. We liggen ’s nachts op een knobbelige kruisdeining. De buurman trekt aan onze bolders en de golven beuken het roer zo dat de kettingen rammelen. Ik zet het roer vast en dat scheelt. De rest moeten we morgen maar zien.
En dan blijken de golven mee te vallen, de wind ook een beetje…: 1 ½ uur voor hoogwater vertrekken we met voldoende water onder het schip. Gemakkelijk bereiken we de diepe vaargeul. Voor de wind niks aan de hand. De draai leidt tot wat rollen maar het is veel beter dan vroeger toen de kop nog niet zo zwaar was.
Met de kop in de golven naar Lauwersoog neemt de golfhoogte toe. Tot het stuurhuis komen de zoutwaternevels. De Hielkje houdt zich prima. Alles ligt zeevast. Reserveanker ligt klaar. GPS aan en alles goed gecontroleerd.
In de visserijhaven van Lauwersoog koop ik motorolie en een filter en dan gaan we door naar binnen.
Wat een rust! Hannie schrobt en spoelt alle zout eraf
Via Zoutkamp vinden we iets voorbij Garnwerd een plekje in het Reitdiep. Op de fiets naar Café Hammingh voor het diner. Deze keer niet toevallig het openluchtspel zoals 4 jaar geleden…
26 juni
Omdat we aan de meldsteiger voor een brug liggen vertrekken we vroeg, ontbijten al varend en zo komen we rond 10 uur in Groningen aan. We hadden gedacht dat we wel in de Noorderhaven zouden mogen liggen, de historische haven van Groningen, maar dat is verboden gebied zo krijgen we van de brugwachter te horen. We varen verder en vinden een mooi plekje in de Zuiderhaven, loopafstand van alles. Dus een heerlijk dagje Groningen met boodschappen en rondkijken.
Met een paar nieuwe luidsprekers doet de radio het nu ook naar behoren.
Vader van Diepen komt nog op de thee en biedt aan verder te helpen in de speurtocht naar de werf waar de Hielkje gebouwd is.
’s Avonds komt Elze Stolte op de borrel. Annet zit op Ameland met Berber voor een hocheyweekend. Andere keer beter. Gezellig bijgepraat.
27 juni
Dit is een cultuurdag geworden. Na een kort rondje boodschappen (bijna een mooie tafel gevonden) naar het Gronings Museum en daarna naar Bach Cantates in de Der Aa-kerk. Heerlijk.
28 juni
Zoals met de havenmeesters afgesproken verzamelt zich een klein konvooi van drie schepen om naar het oosten Groningen door te gaan.
Bettie is vandaag mee aan boord. We gaan richting Winschoten, liefst iets verder, naar Nieuweschans.
De brugwachters hebben het goed voor elkaar. Een van de schepen in het konvooi krijgt een toeter van me omdat hij niet doorvaart na de bruggen. Daarvan is hij zo van slag dat hij aan lagerwal geraakt. We schatten in dat het echtpaar een week niet met elkaar spreekt.
Met gestreken mast passeren we het konvooi en de laatste brug naar het Eemskanaal en het Winschoterdiep. Stuurboord uit en het Oosten ligt voor ons.
Aanvankelijk veel industrie maar later ook weidsheid en scheepswerven. De werf van de vader van JanGeert, van Diepen, is duidelijk niet meer in bedrijf.
Later zien we indrukwekkend grote schepen op de helling waarvan we ons afvragen hoe die ooit het ruime sop zullen vinden.
We passeren ook Sappemeer, waar de “Ulbe Zwaga” van Kees Hermsen gebouwd is bij Wolthuis. De werf bestaat niet meer. Ik spreek de voicemail van Kees in om te vertellen dat ik er bij stilsta en dat ik me ervan bewust ben dat ik zonder Kees en zijn schip de Hielkje niet had gehad en Hannie ook niet…
De brugwachters geven ons een groene golf tot Scheemda. Daar moeten we wachten tot de brugwachter er is. Dat biedt de kans om nog even te praten met Elze Stolte die met z’n mooie BMW een dagje toert en tot ons beider verrassing ons ontdekt en wij hem als hij zijn helm afzet.
Verder. Tot de spoorbrug bij Winschoten voor ons ligt. Hier moeten we de sleutel kopen om de brug bij Klein Ulsda te kunnen bedienen. De brugwachter vertelt dat de sleutels op zijn en dat hij over een week pas nieuwe krijgt, en dat geldt voor alle uitgifteplaatsen in de buurt dus waarom zou hij de brug open maken….?
En zo belanden we in de jachthaven van Winschoten via de Rensel. Zeer vriendelijke en behulpzame ontvangst. Alles kan geregeld worden, inclusief sleutel.
De wandeling door Winschoten stemt ons droevig: veel leegstand en een ogenschijnlijk slecht beleid wat stadsplanning betreft. Hier wordt Herman van Bettie gemeentesecretaris. Stof genoeg voor een goed gesprek als hij haar straks komt halen.
De zomeravond valt en we hebben het erover met Herman. Er zijn grote plannen met dit gebied. De blauwe stad is er een deel van en dat komt langzaam voor elkaar. De Hogesnelheidslijn gaat niet door en dat is een streep door de rekening… Maar ze komen er wel.
29 juni
Boodschappen gedaan bij een grote AH op 100 m van de haven.
200 liter water getankt voor € 1. Met de havenmeester afgesproken dat we zijn brugsleutel meekrijgen en dat hij die komt halen als we door de brug zijn. Even later als Hannie als brugwachter heeft opgetreden komt hij al aanrijden. Geweldige service.
En zo gaan we op weg naar Nieuweschans en Nieuw Statenzeil. Even wachten op de bruggen in Nieuweschans biedt tijd om de rust en stilte van dit oude stadje (?) tot ons te nemen. Dan nog een klein stukje naar het einde van Nederland in het Noordoosten: Nieuw Statenzeil aan de bodem van de Dollard.
Een hartelijke ontvangst door de havenmeester die samen met zijn zoons de voorvaderlijke IJsselaak in goede staat houdt (A-status).’s Avonds klinken de hamerslagen van koud klinkwerk…
Ik heb in de warme machinekamer “even” de olie ververst. De nodige moeite met het vervangen van het oliefilter maar het lijkt gelukt…
We spreken af dat we morgen ongeveer 3 uur na hoog water geschut worden om rond de kentering de Eems op te varen.
Het is een prachtig plekje: stil. Alleen de vogels hoor je. En die zijn er veel. Bij afgaand tij lopen we naar de Kiekkaaste. Een grote verscheidenheid aan wadvogels, eenden, ganzen, een lepelaar en een kiekendief. De zwaluwen zijn overal.
30 juni.
De sluis staat al ruim voor 10 uur uitnodigend open en de havenmeester komt nog gezellig babbelen.
Om 10 uur gaan we het wad op. Het is prachtig weer. In de eerste bocht komen we al aan de grond. Kan dit nog wel? Een visser zegt dat we 10 meter vanaf de prikken moeten blijven en dat doen we en dat gaat goed. Enorme rust en uitgestrektheid. Emden in de verte stoort niet echt.
Heel langzaam draaiend gaan we toch nog rap met de stroom mee naar ruim water. Ruim voor de kentering zijn we bij de Eems-monding. We besluiten een uur of twee tegen de stroom in te gaan varen als het gaat. Beetje meer gas en we gaan. Toch nog 4 knopen valt niet tegen. Grote schepen om ons heen en we varen in Duitsland!
Om 14 uur zijn we voor Emden. Dat laten we links liggen. We gaan door. We hebben Papenburg als doel en dat moet goed lukken als de stroom mee gaat staan.
Tegen de tijd dat het sperwerk nadert zie ik de oliedruk teruglopen, net nadat ik de “Zauberflöte” had opgezet. Een blik op het oliefilter is voldoende: grote olielekkage dus zo snel mogelijk de motor uit. We varen net voorbij Oldersum en duiken de haven in waar alles is drooggevallen. Gelukkig is de geul net diep genoeg en de sluiswachter ziet ons komen, zet de deuren open! We vinden een plekje en ik ga aan de gang. Ik had al mijn twijfels over de ene of de andere pakking… Ik haal bij een scheepswerf waar ze grote vissersschepen repareren een nieuwe O-ring. Krijg ik gratis! Dan blijk ik aan boord ook nog van alles te hebben… Op verschillende manieren gemonteerd maar er blijft wat lekkage. Dus de volgende morgen maar een monteur erbij halen.
’s Avonds maken we een wandeling. Er is niet veel te doen maar het is prachtig weer….
1 juli
Het is woensdag. Ik heb ondanks de tegenslag wel goed geslapen. Ik ga zelf weer aan de gang. Het gaat steeds makkelijker. Ik doe er weer een platte pakking op en controleer. Het lijkt goed. Ook bij draaiende motor. We gaan het erop wagen.
De sluis in want hij geeft dubbel groen, maar we moeten toto half vier wachten voor we voldoende water hebben om uit te varen.
Als we varen hebben we meteen de stroom mee. Met ons gaan twee kruisers uit Terschelling mee.
Op een van hen vaart een oud-beurtschipper. We vertellen hem van onze problemen. Hij zegt hulp en een sleep toe. Aardig.
Maar we varen met hoge snelheid richting Papenburg en het filter houdt het goed op een enkel drupje na. Ik ga steeds maar weer even kijken: gehoorbeschermers op en heel voorzichtig langs de draaiende dynamo….
Tegen half zes zijn we bij Papenburg. Dubbel rood en geen reactie op de marifoon. We maken vast en roepen nog een keer aan en dan komt er wel reactie: schleuse gesperrt bis 31 juli….
Dan maar verder. Nog 12 km naar de sluis waardoor we op het Dortmund-Eemskanaal komen en de stroom staat nog stevig mee: we varen rustig draaiend 16 km per uur!
Achteruit de Ems op worden we gepakt door de stroom en de Hielkje draait precies de andere kant op dan ik wilde maar ruimte genoeg en we draaien door. Met de stroom mee zijn we rond zeven uur bij de zeesluis van Herbrum. Wachten op de beroepsvaart maar na een half uur komt er ruimte. “ist das klar?” vraagt de sluiswachter per marifoon en ik antwoord dat ik klaar ben…
Iets voorbij de sluis een dooie arm met ankerplaatsen. Daar zetten we de kop op de kant en de kont een beetje uit het midden. Naar de kant gewaad om vast te maken. Een prachtig plekje. Vanavond niet uit eten maar een lekker hapje dat we nog hadden. Prachtige zonsondergang en doodstil.
Donderdag 2 juli
Ik word rond zes uur wakker en merk dat we scheef liggen. Een kastdeurtje hangt open. Boven zie ik dat het water ongeveer 40 cm is gezakt en ik dacht dat hier geen getij was….. Wat nu?
Ik ga te water en merk dat Hielkje er stevig in zit van voor tot achter…
Wachten op hoog water? Hoe zit dat? Toch is wachten voorlopig het enige dat erop zit en over 2 uur is het hoog water bij de zeesluis…..
Hannie gaat weer een dutje doen en ik scharrel wat rond. Het water lijkt iets te stijgen maar daalt ook weer.
Dan hoor ik wat geborrel, ik krijg de indruk dat er wat gebeurt. Ik kijk naar de foto van oma Hielkje en die hangt ineens recht! Naar boven, en inderdaad ligt de Hielkje bijna vlak en is het water iets hoger. Motor aan, achteruit en langzaam komt ze vrij! Zo varen we voor acht uur het kanaal weer op, richting Haren.
Het kanaal is nog verlaten. Met een gangetje van 8-9 km/uur gaan we op weg. Ontbijt hebben we al achter de kiezen. Nu koffie. Vandaag sluizendag. Wel vier. Die gaan vlot.
We genieten van het landschap: het is parkachtig mooi. Plots zien we een kruiser met forse snelheid naderen en net als we willen zeggen dat het geen stijl is mindert hij vaart en zien we dat het een politieboot is. Die vaart eerst langzaam voorbij. Dan draait hij en komt hij achter ons aan.
Een van hen stapt over, zwemvest om, en vraagt of hij aan boord mag komen. Natuurlijk.
Hij vraagt hoe lang de Hielkje is –net geen twintig meter- en hij wil de papieren zien waaruit dat blijkt en mijn vaarbewijs. Dat klopt allemaal. En met nog een vriendelijk praatje stapt hij weer af en gaan we allemaal verder.
In Haren meren we om half een af bij het bunkerstation. Dat heeft pauze tot twee uur. Ik ga met de rugzak op pad voor de inkopen en dat lukt ook niet…. Dus gewoon wachten.
305 liter witte diesel en een volle tank water. Zo kunnen we verder. Naar Meppen. Het is warm.
In Meppen een mooie ligplek gevonden in het kanaal maar toch rustig. Gegeten bij de Griek. Nog in de avondkoelte gelezen op het achterdek en op tijd naar bed. Bruin en rozig.
Vrijdag 3 juni
Rond acht uur wakker. Zoals bedacht meteen varen en dan pas wassen douchen, scheren ontbijten enzo. Maar dat duurt even want er is vrijwel meteen een sluis en daar moeten we een klein half uur wachten op een binnenschip. De Micantho, een Nederlander. Achter de Micantho gaan we de sluis in en daarna voor hem uit nadat hij dat per marifoon aanbiedt maar bij de volgende sluis moeten we hem toch weer voor laten gaan en dus blijven we de hele dag achter hem. Dat gaat mooi. In elke sluis maken we een praatje en zo passeren we Lingen en andere plaatsen op weg naar het Mittellandkanal.
We worden door en sluiswachter ongerust gemaakt over de bevaarbaarheid van de Weser omdat een van de sluizen niet of nog niet zou draaien maar dat wordt later weer ontkracht. Onze voorganger informeert en stelt ons gerust.
Tussen Rheine en het Mittellandkanal vinden we een mooi plekje in een kom bij een sluis. ’s Avonds een wandelingetje. Stikt van de konijnen. Ook een haas die in paniek voor ons door een hek wil maar die uiteindelijk het hazenpad kiest.
Even bij de sluis staan kijken hoe die brede bakken daar in manoeuvreren. Knap.
Overal om ons heen nemen vissers hun stekkie in…. Wij drinken nog een kopje thee en gaan lekker slapen. Het plan: morgen bij droog weer een stuk fietsen en dan nog wat varen. We zien wel.
Zaterdag 4 juli
Opnieuw mooi weer. Op de fiets de omgeving verkend: Bevergern stelt niet veel voor maar wel een supermarkt. Ook alvast even gekeken bij het kruispunt met het Mittellandkanal. Ziet er wijds en overzichtelijk uit.
Terug aan boord, Fietsen opgeborgen en de motor gestart. Op weg naar de sluis. Daar duurt het even maar we komen op het kanaal. Mooier, groener en gevarieerder dan we gedacht hadden.
Met een gangetje van ruim 10 km per uur varen we zo’n 10 km en vinden dar een prachtig plekje.
Heleen belt dat ze ons morgen met z’n allen komen halen en dan ook de Hielkje bekijken. De plaats waar we liggen komt goed uit.
We pakken de fietsen weer en gaan de omgeving verkennen. Naar het zuiden heuvelachtig, naar het noorden vlak. Dat geldt voor het gehele deel van het kanaalgedeelte dat wij varen. Soms biedt dat prachtige vergezichten.
Zondag 5 juli
Rond half twaalf komen Heleen. Karel, Gerrit, Elisabeth en haar vriend. De vouwfietsen kunnen mee in de kofferbak van de Rolls waarin wij mee mogen. De kap open rijden we vorstelijk naar Menslagen.
Een prachtig huis en ze zijn er helemaal blij mee.
Na de lunch worden we door Gerrit en Do(?) 15 km op weg geholpen. Dan fietsen we in twee uur naar “huis” met nog een bezoek aan een Eiscafé.
Om zes uur starten we de motor en varen lekker nog tot tien uur. Dat schiet op. Een mooi plekje bij km 47,5 net voorat het donker wordt. De ruimte voor “sportboote” is al bezet maar daarachter is ruim plaats. Ws is het een zwaaikom.
Maandag 6 juli
’s Nachts is er nauwelijks scheepvaart dus lekker rustig maar ’s ochtends komen er een paar snel varende diep geladen schepen voorbij die de Hielkje aan haar trossen doen trekken.
Op zoek naar een supermarkt maken we een wandelingetje. Geen succes. Dan maar aan het klussen.
Hannie schildert het rood tussen stuurhuis en luikenkap. Ik ontroest en menie wat delen van het hulpmastje en de kap van de ankerlier. Daarna prust ik nog wat aan mijn brillenplankje met wat mahonielatjes. Niet mooi maar voorlopig werkt het wel.
En dan weer varen. Van de man met de WSA-boot die de vuilnisbakken kwam legen hoorde ik dat er rond km 60 een aanlegplek is op loopafstand van supermarkten in Bad Essen. Ook dat hij dode reeën en mensen uit het kanaal moet vissen en dat ook hij de jeugd gevaarlijk bezig vindt met touwen aan een brug en vanuit het water op een diepgeladen schip klimmend. Er zijn vele bruggen, gemiddeld meer dan 1 per km! Bij veel bruggen zwemt en hangt de jeugd. Vooral jongens. We hebben er weinig last van. Wij zwaaien en zij ook. Slechts één keer stond er een spugend jongetje boven ons tijdens de doorvaart. Hannie was op tijd binnen.
In Bad Essen even rondgelopen en genoten van de mooie vakwerkhuizen. Boodschappen gedaan. Een kaart gekocht van de Weser-radwanderweg zodat we weten waar we allemaal langs varen want dat misten we.
En weer verder. Er trekt een stortbui met windvlagen over. Eindelijk eens even geen zon…. We koken en eten tijdens het varen. Heerlijk. Rond acht uur aangelegd in Minden op een mooie plek in de grote kom waar de Schachtschleuse en het aquaduct op aansluiten.
De Schachtschleuse is gesperrt. Er wordt een nieuwe naast gebouwd. We maken een avondwandeling over het aquaduct: indrukwekkend.
Dit is het verste punt van onze reis. We hebben uitgerekend dat we in ieder geval in Bremen een dag kunnen blijven en ws ook In Oldenburg. Ook de combinatie wandelen/ fietsen en varen bevalt goed
Terug zullen we wel via het Küstenkanal gaan, hoewel het Duitse wad ook mogelijk is maar dan hebben we nieuwe kaarten en stroomtabellen nodig…. We zien wel…
Dinsdag 7 juli
Een rustige nacht in dit binnenscheepvaartcentrum. ’s Nachts wordt ook hier niet gevaren.
Op onze fietskaart zien we dat Minden en mooie stad is dus we starten met een spaziergang en een cappuccino op een plein. Rond half elf trossen los en in de wachtrij voor de sluis. Beroepsvaart en rondvaart gaan voor…..
Uiteindelijk mogen we en varen we rond drie uur op de Weser….. In de tweede sluis van de “trap” liggen we zeer krap zonder goede gelegenheid om voor vast te maken omdat de rondvaartboot voor ons niet de moeite wil nemen 20 meter door te varen… Dat jeukt!
De Weser is mooi om op te varen. Associaties met de IJssel, het Nederlands rivierlandschap. Het stroomt een beetje. Met een gangetje van 11 km/u gaan we op de sluizen af, steeds samen met drie kruisers van de KNMC die steeds harder varen maar dan weer op ons moeten wachten…
Vanaf het moment dat we een ligplaats zoeken blijkt dat we op het Mittellandkanal verwend waren: hier is vrijwel niets te vinden. De jachthavens zijn voor kleine scheepjes en de oevers er niet op ingericht. Dat valt tegen.
Uiteindelijk vinden we een plek aan de loswal in Nienburg, onder de brug…. Gedoeng-gedoeng, en als het gaat regenen blijkt de afvoer van de brug op ons roefdak te lozen…. Toch goed geslapen.
Woensdag 8 juli
Gewekt door door de druipbrug. Boodschappen gedaan in de Famila vlakbij. Ook druipbakjes gevonden voor onder de patrijspoorten.
We denken erover om te gaan fietsen maar het regent af en toe stevig.
We zijn er nog niet helemaal uit hoe we terug zullen varen. Bremerhaven en het wad trekken. Het Küstenkanal biedt ook weinig aanlegmogelijkheden. Dus… we kijken of we in Bremen of Bremerhaven een goede waddenkaart kunnen kopen en dan moet het weerbericht er goed uitzien…
Prima boodschappen gedaan. Het is opgeklaard. We gaan fietsen: de radwanderweg langs de Weser. Prima aangegeven. Mooi door uiterwaarden en dorpjes. Apfelsaft mit kuchen en terug nog een stukje wind tegen. Donkere wolken pakken zich samen. Als we aan boord zijn ziet het er onheilspellend uit. We staan droog dus we gaan varen. Een hoosbui stort zich in de Weser met stevige windstoten maar het deert ons niet. Het landschap is groen maar veel zicht hebben we er niet op omdat we meestal lager varen dan de omgeving. De scheepvaart is rustig. Bijna uitsluitend Duitse beroepsvaart. De Nederlanders komen hier niet. Kiezel en graan zijn voor anderen?
En zo varen we met buien en opklaringen naar Dörverden. De sluis door en vastgemaakt aan de wachtsteiger voor sportboote om even te koken en te eten. Rond acht uur weer verder tot de volgende sluis. Daar maken we tegen tien uur vast aan de wachtsteiger. Een prima plekje.
Een goede dag met rust, boodschappen, fietsen en varen. De dip is weer over.
Donderdag 9 juli
We worden wakker van binnenschepen die de sluis door gaan. Als het ontbijt klaar staat springt het licht op groen. De sluis in. Zo kost het maar 10 minuten en zijn we om half negen al op weg naar Bremen. Dat gaat voorspoedig. Tegen half twaalf zijn we bij de seeschleuse voor Bremen. Een automaat die ons wat tijd kost omdat er net een klein bootje in z’n eentje in gaat, mar vooruit, vakantie is onthaasten.
We hebben al telefonisch contact met de havenmeester in Bremen. Die kijkt wat-ie voor ons kan doen. De lengte is niet gebruikelijk.
Het geeft een geweldig gevoel om zo’n oude grote stad in te varen. De twee-torens tellende dom is van verre al zichtbaar.
De havenmeester staat klaar en heeft een mooi stuk aan de drijvende steiger voor ons beschikbaar. Vriendelijk en behulpzaam. Water en stroom. Twee nachten voor € 40 is niet slecht.
We wachten een bui af en gaan de stad in. Het is een mooie stad met nog veel oude delen, deels opnieuw opgebouwd… Lekker om weer eens wat te wandelen. We vinden de door de havenmeester genoemde zaak waar ze zeekaarten verkopen maar ze kunnen niet pinnen dus dan maar morgen terug en nog even nadenken over wel of niet het Duitse wad op… Af en toe een bui. ’s Avonds eten we op z’n Duits in de Ratskeller. Ondergaande zon vanaf de Hielkje. Iemand op de kant zegt: morgen windkracht 10 op de wadden..
Wij gaan naar het museum. Zonder regen na een leuk fietstochtje bereiken we het futuristisch uitziende museum. Het is gebouwd in de vorm van een mossel die op een kiertje staat maar daar merk je binnen niets van. Drie afdelingen: mens, aarde en kosmos. Wij hebben natuurlijk vooral belangstelling voor de mens en we doen nog een stukje aarde. Zeer interactieve opzet. Interessant om te zien hoe verschillend kinderen daarmee omgaan: try and error of eerst de instructie lezen.
Het regent veel. Als het even wat minder is fietsen we terug, vrijwel droog.
’s Avonds na het eten nog een rondwandeling en dan op tijd naar bed want morgen moeten we om half acht varen om optimaal het tij te gebruiken naar Bremerhaven.
Zaterdag 11 juli
Wekker, bed uit, kleren aan, walstroom los, motor gestart, trossen los en varen. Zo zijn we al voor half acht op weg. 1200 toeren en we varen al ruim 11 km/u. Dat wordt later 15. Het schiet lekker op.
Hannie schildert in het ruim. Ik stuur onder begeleiding van Tina Turner en Focus. Rond half twaalf loopt de snelheid terug omdat het tij al keert. Diverse zeeschepen lopen ons voorbij of komen ons tegemoet. Indrukwekkend.
Gemakkelijk de haven in. Natuurlijk eerst goed opengevaren. Het is druk met veerboten, sleepboten en pleziervaartuigen.
Aan de steiger is een iets te korte plek maar na enige aarzeling verleggen we onze achterbuur 2 meter. Ze zijn niet thuis en iedereen vindt het prima. Mooi plekje tegen het centrum van Bremerhaven.
De stad in. Er is een groot scheepvaartmuseum waar we nu eens niet in gaan maar ook een U-boot en die had ik al lang eens van binnen willen bekijken. Dus nu. Indrukwekkend hoe daarin 58 man leefden zonder daglicht gedurende weken tot maanden, in de stank van angst en diesel.
Bremerhaven is ruim van opzet. Geen oude gebouwen maar futuristische. Groot winkelcentrum en vandaag de marathon. Daarvan zien we na het eten aan het water in het Havenrestaurant nog een stukje.
Onze achterbuurman had niet gemerkt dat we z’n schip verlegd hadden. Hij vindt het prima. Hij gaat morgen over het wad naar Wilhelmshafen en biedt ons aan samen te varen. Wij vinden het weer te wisselvallig en we steken dieper dus wij komen minder gemakkelijk over het wantij. Aardig aangeboden maar we blijven bij ons plan al lokt het wad…..
Zondag 12 juli
Zelfs vannacht lag ik nog te rekenen hoe laat ik moest vertrekken om die niet draaiende verdraaide brug in Oldenburg te halen. Toch vinden we de rust om nog wat te klussen voor we losmaken. Ik maak de bakboordbank weer vast en demonteer stuurboord zodat Hannie daar kan schilderen. De uitlaat van de generator die los getrild was zet ik weer vast en ik onderzoek hoeveel de stuurketting verplaatst bij maximale uitslag om te kijken waar de spanners moeten komen.
Dan is het 1015 en de vertrekdwang maakt zich meester. Motor start en weg, tegen de stroom in dan maar.
Een stevige wind op de kop houdt het tij lang tegen zodat de motor hard moet werken maar dat krijg je van krapte. De mens wikt, het weer beschikt…..
Toch komen we redelijk op schema in Elsfleth en op de Hunte. Hannie schildert het ruim aan stuurboord en ik houd de gang erin met 13 km/u. Zakt de oliedrukmater toch niet een beetje? Wat ruik ik toch: verf? Glaswolmatten? Lekkend oliefilter?
Rond 1545 naderen we de spoorbrug die we bij verder stijgend water niet meer door zouden kunnen. Een wit en twee horizontale rode lichten. We kunnen er ruim onderdoor. Stromende regen.
We vinden een mooi plekje aan de drijvende steiger. Oldenburg bekeken, pils op terras en nasi.
Intussen klaart het op. Na de thee nog even een spaziergang.
De motor heeft een beetje olie verbruikt maar het filter heeft niet gelekt. En het ruim wordt prachtig!
Maandag 13 juli
Vandaag staat het Küstenkanal op het programma van Oldenburg naar Dörpen, liefst naar onze dooie Ems-arm vlak voor de sluis bij Herbrum.
Het gaat allemaal vlot. Het kanaal is saai: inderdaad een corridor van groen zonder uitzicht op de omgeving.
Onderweg kunnen we in een dorp aanleggen voor boodschappen maar we gaan verder.
De laatste sluis zou terwijl we ons wel hadden aangemeld zonder ons geschut hebben maar na aanroepen deed de sluiswachter de deuren toch weer open. Toen ik me haastte om binnen te komen en zijn groen licht niet afwachtte kreeg ik een uitbrander…..
Daarna op weg maar ons plekje: de zij-arm van het Dortmund-Emskanal. Het was er nog. Deze keer varen we voorzichtig de kop vast en maak ik twee lijnen vast vanaf de achterbolders. Daarmee ligt het goed.
Mooi zonsondergang bij een heerlijk diner.
Van een ander Nederlands schip horen we dat het rond half zeven hoog water zal zijn in Herbrum. Dat hebben we niet allemaal nodig dus we besluiten de wekker op zeven uur te zetten.
Dinsdag 14 juli
De wekker. Ik heb wat onrustig geslapen van al dat rekenwerk en het feit dat de vorige keer het water hier zo gezakt was….
Nu niks aan de hand. Vlot los en op naar de sluis.
Daar is het druk. Veel beroepsvaart zodat we lang moeten wachten. Pas om tien voor negen kunnen we de Ems op. Dat is flink later zodat het de vraag is wat er nog over is van het afgaande tij….
De Hielkje flink aangespoord lopen we soms 10 knopen, vaak 9.
Pas voorbij Oldersum komt de vloed ons tegemoet. Dan zakt de snelheid tot zelfs 4 knopen terug….
Toch is het nog vlot gegaan. Rond 14 uur meren we af in de Handelshaven van Delfzijl.
Fijn om weer in Nederland te zijn. De Duitse vlag eraf en de Friese erop.
Per fiets Appingedam bekeken en het Damsterdiep. Dat gaan we toch maar niet varen. Te dondiep en te omslachtig met brugsleutels etc.
Heerlijk om weer terug te zijn in een land waar we ons als watersporter welkom voelen…. Wat een luxe!
Woensdag 15 juli
Afgemeld bij de havendienst. De rekening van € 8 komt per post!
Vlot de zeesluis door en met prachtig weer het Eemskanaal op. Heerlijk om weer van de omgeving te kunnen genieten nu we weer uitzicht hebben langs het kanaal.
In Groningen rechtsaf het Starkenborghkanaal op en even verder afgemeerd in het begin van het Reitdiep. Het is mooi weer dus ideaal voor een fietstochtje langs Winsum en andere prachtige oude dorpjes, zoals Ezinge. De terugweg loopt via het terras van Hammingh. Daar heerlijk gegeten.
Een mooie oude klipper komt puffend op zijn Brons voorbij.
Na het diner naar de Hielkje gefietst en de avond zien vallen. Wat een rust.
Donderdag 16 juli
En weer verder richting Friesland. Ik heb de Friese vlag achterop gezet en de Duitse uit de mast gehaald. Dat voelt beter maar het is wat overdreven met Arnhem op de kont…
In Stroobos vastgemaakt om weer te fietsen. Via Surhuisterveen en Doezum naar Visvliet en weer terug naar de Hielkje. Pittig door de wind. Duidelijk verschil tussen Groningen en Friesland binnen een paar kilometer. Waar dat nou precies aan ligt?
We vervolgen onze vaarweg en vinden een mooi Marrekrite-plekje in de Bergummermeer.
De wind verdwijnt en draait. Regen en onweer. Het kentert. Morgen zien we wel verder.
Vrijdag 17 juli
De laatste etappe naar Grou. Via de nieuwe staandemastroute over Warga komen we weer thuis in de haven van Fred op het Leechlan. De tank vol met diesel en weer op onze plek in de box.
WE lopen door feestelijk Grou en eten op een terrasje.
’s Avonds komt Kees bijpraten. Hij hangt met de “Ulbe Zwaga” in de banden om af te spuiten en te schilderen voor de IFKS.
Morgen gaan we kijken naar de start van de SKS.
Zaterdag 18 juli
Om 11 uur zijn Rob en Babs, en Mark en Annemarie met de kleine Brons aan boord. Het waait stevig. Dat belooft spektakel.
We vinden een mooi plekje bij de Tijnje. Helemaal ingebouwd zoals het hoort en ruim op tijd.
Heel gezellig en een prachtig gezicht als de skûtsjes het meer op worden gesleept en de zeilen hijsen.
Het wordt een spectaculaire wedstrijd: wisselende koplopers, een aanvaring. Sudwesthoeke om, regen, wind en zon. Wat kun je nog meer hebben.
Na afloop heel rustig rondgevaren door het Prinsenhof met onze gasten, genieten van allerlei lekkers en rond half negen weer in de box.
Dan moeten we nog even een bierke drinken bij buurman Kees op zijn aak die op het tuigen klaar is.
En dan nog één nachtje slapen aan boord….
Zondag 19 juli
Heerlijk lui uitgeslapen en ontbeten. We weten dat we als we opstaan het einde onder ogen moeten zien maar het is niet anders.
Schip schoon. Uitgeladen. Auto’s gepakt en naar huis…..
Het was een heerlijke vakantie.
Hoogtepunten: Schiermonnikoog, Nieuw Statenzijl, de Dollard, Minden, Bremen, Bremerhaven en weer thuis komen in Nederland, en vooral in Fryslân!