Ja, ze zijn gekomen, Kees en Wyta. Tent opgezet, heerlijk gegeten, nog even gezongen en dat werd gehoord maar ’t was meer een soort afstemmen zonder zichtbare noten. En dan een nacht met veel gekwaak en geruis waar zij last van hadden gehad, dus een rustig ontwaken en anders opstarten voor ons, maar alle tijd.
Na opruimen, auto en brood halen, tent min-of-meer opvouwen na tienen vertrokken.
De licht en watershow in de tunnel doet-et. Sturend valt ’t niet mee maar vanwege de mooie akoestiek zingen we ons vierstemmig de tunnel door. Dat werd gehoord aan de andere kant door fietsers. De mond open en de handen op elkaar, zo kwamen we de tunnel uit. Haakse bocht over stuurboord, stukje kanaal en dan weer de Doubs met groen, stuwen, hoge heuvelen en rotsen, kasteelruïnes, wat je maar wilt. Wuivend publiek ook nog, en praatjes met Nederlandse fietsers bij de sluizen.
Tegen de middag bereiken we Besançon en wordt het dilemma op scherp gezet: doen we La Boucle met beperkte diepgang en ontraden kleine sluis, of kiezen we de tunnel de Taragnoz om op onze nachtplek te komen? Terwijl we wat eten liggend aan het ponton bij de ingang van de tunnel roept een passerende bateau mouche ons desgevraagd toe dat de sluis 30 meter lang is en dat wij daar prima kunnen varen. Dat helpt dus we varen de lus om de oude kern van de stad, goed lettend op ondieptes en genietend van de prachtige blik op de stad.
De kers op de taart is een kleine sluis, naast een watermolen, die we helemaal zelf moeten draaien. Dus Hannie, Wyta en Kees aan het werk om deuren en schuiven in de goede volgorde open en dicht te doen.
Iedereen weer aan boord en naar het vrijwel lege ponton waar we onze reservering vinden, vlak bij de hotelspits Jeanine die we al eerder zagen.
Er wordt druk gesport in K1’s en dat ziet er niet comfortabel uit. Zwembad aan de overkant, muziekschool naast ons. On se trouve dans une ville.
K&W gaan per fiets de auto ophalen. H&M gaan te voet de stad in. Warm maar mooi. Boodschappen en daarna zwemmen tegen de stroom van de Doubs. Heerlijk fris.
’s Avonds in de stad gegeten en gezworven, koor gehoord en passant, zelf nog wat gezongen op een terras. Voldaan naar bed. Warm in ons tosti-ijzer….
De volgende morgen weer de zwem, ontbijt, Joppie en op weg naar de citadel. Die is indrukwekkend hoog en groot. Joppie’s mogen daar niet in maar K&W ontfermen zich over hem, en leren hem schudden op bevel.
Wij bewandelen de muren en torens van het indrukwekkende verdedigingswerk van Vauban. Er is een dierentuin in gevestigd en dat trekt allerlei schoolklassen. De kleintjes lopen hand-in-hand te vertederen.
Mooie foto’s zullen laten zien hoe indrukwekkend het was.
Terug aan boord lunch en afscheid van K&W, diesel getankt voor een verdacht lage prijs (zal toch geen rooie zijn geweest?)
En tegen 14 u. afgevaren.
Bloedheet, blij met een verkoelende bries. Zelfs weer een dubbele sluis die ons meer dan 6 meter omhoog schut.
Heuvels met rotsen. Heel veel reigers, zwarte roodstaarten, één tegenligger, paar afgemeerde oude spitsen, en zo komen we tegen 5 uur in Deluz met een oude papierfabriek die nu scheepswerf is en een vrije kade. Ziet er allemaal wat behoeftig uit maar voor ons prima.
We zijn gaar en voldaan: na zoveel weken ons ritme te laten interfereren met dat van gasten, te hopen dat wc en douche die kwetsbaar waren het blijven doen, praten en zingen. Delen willen we en dat is heerlijk maar nu even weer in onze tweetallige eenvoud en vertrouwdheid verder is ook weer heerlijk.
Morgen lekker een stuk varen door dit water-sprookjesland. Vroeg naar bed.