Zomer 2016 met de Hielkje naar Noord- Frankrijk

Nog maar net op aarde geland na de “roze wolk” van 2013 toen we ruim 10 weken onderweg waren met de Hielkje in Frankrijk mogen we nu alweer!
Ik ben met werken gestopt en Hannie kan het regelen dat zij 8 weken weg kan.
Hoever kun je komen in die tijd? Hoe rustig kunnen we zijn en blij zijn met een klein vaarplan?
Wat bewaren we voor de volgende keren? Wat zijn de prioriteiten?
Gaat het om varen in Frankrijk of varen i.h.a. ?

Frankrijk! Want de vaarwegen zijn rustig, prachtig, ruim aanwezig met een prettige beheerder: de VNF.
En het is goed inkopen doen met allerlei lekkernijen zoals eendenborst, vissoep, stokbrood, rillettes enzo.

En wat willen we dan varen? Wat heeft een hoge prioriteit?
Canal des Ardennes horen we van Sasja en Ekko. Dan moeten we een bekend traject  varen om er te komen en dat is niet erg want het Maasdal door  is prachtig. En via Reims naar Epernay en verder is ook aantrekkelijk.En dan zien we wel of we Parijs doorvaren of dat we naar de Somme gaan.

4 juni vertrek. Hoosbuien in Duitsland en Nederland hebben geleid tot een hoge waterstand.
Alle stuwen in de Nederrijn staan open en op de Maas is een hoogwaterregime.
Dus een ander plan: we laten ons meevoeren met de stroom (“ Take the current when it serves, or lose our venture”, Shakespeare) en zo varen we vrijdagavond 3 juni al weg uit Arnhem om een paar kilometer verder voorbij de sluis in Driel vast te maken aan een ponton bij kasteel Doorwerth. Geen verbinding met de wal door t hoge water maar het Klontje bewijst goede diensten.
En zo ontvluchten we de lawaaibelasting van Free Your Mind in de Haven van Coers met achterlating van buurttuinplannen, referendum over Stadsblokken-Meinerswijk, koren, buren en vrienden. En zo is het goed, want we willen onze hoofden weer eens leeg maken.
Varen is daar een beproefde methode voor.

Leeg ponton beneden de sluis bij Driel. Klontje te water. Ook Joppie erin en dat gaat goed. Zo zijn we weg.

Zaterdag 4 juni

Heerlijk stil maar ook mist. Varen is niet mogelijk. HET middel om te onthaasten. En dat hebben we (nog steeds) nodig.
Joppie en wij in ’t Klontje en naar de dijk. Lopen door pollenwolken waar Hannie het snot en de nies van krijgt.
Acacia van ’t kasteel bewonderd die als 300-jarige boom met touw is versterkt. Ouderenzorg.
Afvaart rond 9 u. Op een nog steeds beetje mistige Benedenrijn.
Rustig varend halen we zo 16-17 km per uur, zodat we in Wijk bij Duurstede even wat middeltjes tegen hooikoorts kunnen kopen, en kersen en een fietsslot want ik had de sleutseltjes laten liggen.
Verder. Amsterdam-Rijnkanaal naar de Waal.
Niet zo druk maar toch weer opletten.
Soms 18 km/u.!
Dus op tijd in Woerkom waar een slepertje ligt op de plek die ons was beloofd. De havenmeester brengt uitkomst en zo kunnen we toch op deze toplocatie ligen.
Bio-varkensrollade, broccoli, gebakken aardappeltjes met uit en knoflook, en frisse salade….
En daarna de zon die in vol ornaat voor ons onder gaat.

Kink in de kabel is een plekje op mijn rug dat er niet goedaardig uitziet.. Daar moet ik iets mee en dat kan niet op zaterdag of zondag. Dus ergens wachten op maandag en dan contact zoeken met de dermatoloog en zien wat mogelijk is. First things first…. Frankrijk wacht wel en Nederland is prachtig.

De Viskeete in Yerseke afgezegd en besproken in Woudrichem omdat ook hier oesters en Oosterscheldekreeft op het menu staan.

Joppie doet t goed als scheepshond. Zwemvest aan als hij buiten is op Groot Water, en anders op z’n kleedje op de bak in het stuurhuis. Hij geniet ook.

Zondag 5 juni

Woudrichem dus voor vandaag.
Prachtig weer. Pal aan de Waal maar niet in de golven van de grootste binnenvaartschepen die er zijn en van de veerdienst op de nog-net-niet-Merwede.
Joppie en onze conditie vragen om aandacht en dat wordt dus wandelen.
Door Woudrichem langs de jachthaven via de dijk naar de brug bij Giessen. Voor een deel gedeeld met auto’s maar daarna met alleen fietsers en weinig wandelaars,
En zo een rondje Loevestein gewandeld (10 km) met als slot een brocante markt binnen de slotmuren. Hondje moet lopen en wij ook.
6 nep-zilveren messen gekocht om mooi te zijn aan tafel. (Aan boord scherp geslepen)
Heerlijk gegeten wat wij anders in Yerseke hadden genoten: Oosterscheldekreeft en vooraf een paar oesters, in een onterecht uitgestorven restaurant maar heerlijk buiten en prettig bediend (Kruiden & Jasmijn).
En dat slaapt wel.

Maandag 6 juni

Niet vreemd dat ik al op tijd wakker en op ben om vanaf 8 uur klaar te zijn om de dermatoloog te bellen.
Dat lukt vanaf half negen en vlot. Ik stuur een foto en t verhaal op en de geruststelling volgt binnen een uur. Bevrijdend! Inmiddels varen we al op het Hollands Diep onder de Moerdijk door naar Zeeland en België.
Wel huidkanker ws maar geen uitbreiding noch haast. Augustus verder.
In volle zon en met weinig schepen de Volkeraksluizen door, Schelde-Rijnkanaal, langs Tholen de Bergsche Schutsluis in naar Yerseke.
Beetje tijdsdruk omdat we nog willen bunkeren en dat zou tot 17-1730 kunnen.
We varen de vissershaven in maar dat leidt tot niets.
Uiteindelijk biedt een telefoontje van de havenmeester uitkomst: de bunkerboot komt om 19 u langszij een levert 513 liter diesel voor een nette prijs. Vol.
Hannie haalt kibbeling in de Viskeete en ik maak aioli en groentensalade met stokbrood. Feestmaal, maar daar hadden we na een paar dagen rats wel behoefte aan.
Watertank vol. Accuwater bijgevuld. Walstroom.
Donkere luchten waaruit weinig regen bij ons valt, elders meer!(het toekomstig vaargebied!)
Joppie speelt en zwemt heerlijk met een retriever-pup.
Het leven is mooi.
Rekenen hoe het tij is in Hansweert levert ons op waar we naartoe gaan: via Terneuzen naar Gent, de Leie en Noord-Frankrijk in.
“Time and tide serve no man”, maar geven aanzienlijk richting.
Rekenen betekent dat we voor 10 u in Terneuzen moeten zijn om van de ebstroom te kunnen profiteren. Dus 0730 vertrek Yerseke.
Zwoele klamme nacht.

Dinsdag 7 juni

Ik houd het niet in bed als ik allerlei bedrijvigheid en scheepsmotoren hoor.
Ik ga eruit en laat Joppie uit, ontrukt aan zijn slaap maar hij doet t braaf en wat ie moet doen.
Machinekamercheck en vetpot aan.
Walstroom los.  Touwtjes bijna allemaal los. Hannie aan dek. 0650 varen.
Ebstroom mee.
Kanaal door Zuid-Beveland. Vlot geschut in Hansweert. De Schede op.
Weinig  wind en de ebstroom stevig mee. Dat schiet op.
In de verte giga-zeeschepen die snel dichtbij komen van allerlei kanten en dat geeft iets extra’s maar geen zorgen.
We pakken hun golven prima op kop en kont en zo zijn we mooi op tijd in d Oostkolk in Terneuzen, naar het Kanaal van Gent naar Terneuzen.
Daar zijn we de eerste maar uiteindelijk varen we als laatste de kolk in na de beroepsvaart.
Er is nog een klein plekje over voor ons bij de deur. En dan komt er ook nog een niet aangemelde motorkruiser uit Zwolle bij die al aan ons vastmaakt voordat wij goed vast liggen.
Twee vooruit draaiende schroeven op een spring is teveel. Die knapt.
Chaos, schade bij hem, brandwonden in mijn handen om te tros weer onder controle te krijgen. Geen woord van excuus, maar wel veel waardering van een Fries op de kant en de eigenaar van de beroepsvaart voor ons. Berusting en koeling.
Uitvaart in een nog steeds warm drukkende atmosfeer.
Het kost gewoon een paar uur, maar haast hebben we niet.
“ Zwollo” draait af naar Terneuzen en wij gaan rustig door naar “ Hent”.
Joppie zoekt de minst warme plekjes in stuurhuis en aan dek. Valt niet mee.
Rond een uur of vier vinden we een plekje na de Meulenstede spoorwegbrug in de buurt van de Tolhuiskaai waar we het vignet moeten kopen voor Vlaanderen. Daar kunnen we blijven liggen (gratis) onder toezicht van een oude Vlaamsche binnenvaartschipper met veel verhalen.
Vignet gekocht, Gent in met St Baaf, Drieluik van Van Eijck, ijsje en de vaststelling dat t zo wel weer genoeg is met de stad.
Morgen verder door Gent en de Leie op tot in Frankrijk.
Per mail bericht van onze dierbare vrienden dat het op de Maas een chaos is.
Eerst stakingen en toen extreem hoog water. De regio ontregeld en hun vaarschema ook.
Hun conclusie: laissez-faire…. Zoals ik het leerde bij mijn training: niet streven… Hier en nu. Aandacht voor het moment. Maar wij hebben het hier makkelijk.
Gegrillde kip en gesmoorde groenten met als voorafje getoast olijfbrood met kabeljauwlever.
We leven als godin en god, maar nog een paar dagen niet in Frankrijk.
En nog steeds hier geen code geel groen of rood.

Woensdag 8 juni Gent- St Mertens- Leerne

Rustig-aan betekent ontbijt met eitje. En jus d’orange en zo.
En dan de afvaart richting centrum Gent (Portus Ganda).
Mooi om te zien hoe het oude havengebied van Gent wordt ontwikkeld.
Nieuwe bruggen die niet open maar een beetje hoger gaan. Een spitsenhaven.
En dan komen we voor een brug die te laag is, voor ons. Dus de brugwachter gebeld. En die is druk met twee sluizen en deze brug, en dat is een beetje veel. Maar t lukt toch om verder te gaan: niet door t centrum van Gent naar de Leie maar via de Ringvaart vanwege t hoge water. Er zijn wolkbreuken en windstoten geweest. 6000 bomen om en hoge waterstanden.
Spitsuur dus bij Merelbeke en dat ondergaan wij rustig!
Uiteindelijk gaan we de prachtige parkachtige Leie op, de kronkelingen volgend. Vrijwel geen plaatsen om vast te maken. Landgoederen van verleden en heden. Hier geen geldgebrek, noch crisis. Gemaaide gazons, strakke gevels, gevoelloze nederzettingen maar een prachtige rivier!
Uiteindelijk vinden we een mooi plekje aan een steiger in St. Martens-Leerne. Ruimte voor hond en baasjes.
Hier de overgebleven kip in een salade verwerkt   En met olijfolie-stokbrood en aioli een tweede “leven” voor de kip uit de Steenstraat in Arnhem.
Joppie en onszelf uitgelaten langs de Leie en de uitbundige villa’s.

 

Donderdag 9 juni

 

 De Leie is iets gezakt maar stroomt nog hard. Ruime wandeling gemaakt en rond 1030 afgevaren langs landhuizen, kastelen en restaurants. Veel speedboten liggen afgemeerd waar niet hard mag worden gevaren. Grasrobots helpen de baasjes in de competitie voor het gladste gazon.
Sluis bij Astene spuit. Ophaalbrug opent op verzoek. Deinze ook.
Daarna het gekanaliseerde deel van de Leie.
Strak kanaal maar toch IJsvogels en kuifeendjes.
De sluis delen met de beroepsvaart is weer even wennen als ze de schroef niet uit zetten maar t lukt.
En dan Kortrijk-Courtrai(?).
Duidelijk in de opknap met visie, en hoogwater. Kanaal Bossuit-Kortrijk lijkt eruit te liggen?
Dode Leie-tak aan de bovenkant biedt een mooie ligplaats voor 8 euro en water.
De stad bewandeld en verkend hoe dat met t bijna-dooie kanaal moet. Telefoonnummer en tijden genoteerd. Ws. De shift van 1030 u. Morgen.
Belfort, Begijnhof en de rest van Kortrijk genoten.
Eendenborst met gebakken aardappeltjes en spinazie genoten in de aflopende zon van het achterdek. Volle zuiging van de scheepvaart waaronder gelukkig veel spitsen!
Kortrijk is een lang leven beschoren met deze stedenbouwkundige realisatie van visie en durf: mooie oevers voor mensen, kunst en rivier. Bewaren van mooie dingen en aanpassingen aan de vraag van nu. Arnhem….?
Maartje (Sr….!) vandaag jarig. Hieperdepiep naar Thailand.
In de wilde buurttuin aan de overkant laten we Joppie uit en doen we inspiratie op voor later en thuis.
Nog altijd zomers weer…
 

 

Vrijdag 10 juni Kortrijk – Pecq. (Schelde)

Met de van Petra gekregen inlogcodes voor de omzetbelasting die ik moet betalen voor 4 gesprekken met huisartsen per jaar eindelijk aangifte kunnen doen. En nu maar hopen dat opgelegde boetes en enorme naheffing weer ingetrokken worden. Afspraak gemaakt voor de schutting van 10.30oodschappen gedaan, water getankt, nog even in de mooie buurttuin rondgelopen en om 10.15 u afgevaren, achteruit de Leie op. Gaat best tot de stroom ons te pakken krijgt, maar daar was ik op voorbereid en dus gas en roer en de kop de goede kant uit. Op naar onze afspraak bij de sluis. Klokslag halfelf is de mevrouw er en draaien de begroeide deuren voor ons open. Weer even wennen zo’n spitsensluis van 5 meter breed en “ maar “ 38 meter lang. ’T Voelt ook weer heel vertrouwd. En zo krijgen we er drie achter elkaar. De mevrouw gaat mee en wij draaien mee open en dicht. Kristalhelder water. Deze drie sluizen horen bij erfgoed en er is verzet tegen een grote sluis voor grotere maten en het nieuwe traject. Zoals altijd en overal. Na de derde sluis gaan we verder naar het grotere werk met groot verval en drijvende bolders. Ook vandaag een half uurtje alleen maar Frans spreken om alvast te oefenen. Dat werkt prima. Omgeving wisselend industrieel maar ook heuvelachtig en prachtig. Een paar uur later en drie sluizen verder zijn we op de Schelde bij Bossuit. ’T Stroomt een beetje en er drijft hout in maar toch goed vaarbaar. Hoever gaan we vandaag? Even een Joppie-stop bij Bossuit. Mooie oplossing voor een kerk-teveel: maak er weer een goed onderhouden ruïne van ter nagedachtenis aan oorlogen die ook hier woedden. ’T Kerkhof spreekt ook een duidelijke taal, al zwijgen de graven. Idee voor de Eusebius in Arnhem? De eerste sluis in Wallonie. Mijn papieren van 3 jaar geleden helpen en de registratie is vlot voor elkaar. Allervriendelijkst en ’t kost weer niks. Het wordt drukkend en we hebben geen haast. Prachtige nieuwe kade bij Warcoing en Joppie-veldjes zonder auto’s betekenen het einde van het varen. Jamie’s pastasaus en salade in de zon voor t stuurhuis op ons klossenbankje. Joppie op de kant want daar is-ie blij mee. De boeren halen hun gemaaide gras binnen want er wordt regen verwacht. Het is nog steeds drukkend dus wij vinden het best. Morgen La Douce France, maar eerst een promenade du soir aux bords du canal, en regardant les peniches qui passent….

 

Zaterdag 11 juni Pecq- Fresnes

Nee, ’t was Warcoing niet maar Pecq. Vastgemaakt aan prachtige nieuwe kades voor de beroepsvaart maar ruimte genoeg. Aangelegd met Europees geld vertellen de borden. Dus. ’T was een mooie wandeling gisterenavond maar nu willen we toch wel eens een keertje naar Frankrijk. Dus even met Joppie aan de stok(ken) en dan los. Mooi de ruimte in de sluis opgevuld met onze bescheiden maten en zo boert het vooruit naar Doornik dat hier vooral Tournai heet. De Kattedraal (Grumpy Cat) lijkt door Christo ingepakt. Verder is er vooral textielmarkt en niet iets dat wij om t lijf zouden willen hebben. Toch mooi om geweest te zijn. Eenrichtingsverkeer voor de vaart is nodig wegens een beperkte doorvaartbreedte door een oude stadspoort! Op naar de Franse grens. Gelukkig nog een bunkerstation dat ons voor een keurige prijs weer voltankt met witte diesel, dat net zo ruikt en vlekt. En zo geraken we rond 14 u in Mortange, de eerste Franse plaats. En daar willen we rechtsaf (stuurboord-uit) La Scarpe op. Verwarrende betonning levert beperkte aanrakingen met de Scheldebodem op maar we komen in de opvaart van de Scarpe. Worstelen ons door de eerste brug tegen de stroom in en geraken op een amazone-rivier totdat de sluis bij Thun ons beperkt. Geen wachter noch enige mededeling. Ook niet van een enkele visser. Dus de fietsen van het dek op de kant. Mandje achterop en Joppie erin en naar de volgende sluis, en vooral de “ jachthaven” in St Amand-les-Eaux. Fijn gefietst en ze willen ons daar graag hebben maar wij willen doorvaren naar Douai en dat kan niet dus dan maar weer terug op de fiets en per Hielkje. Alternatieve route is beschikbaar om naar de Somme te komen. Dikke tien kilometer Schelde opgevaren tot Fresnes dat we kennen. Ponton vlak voor de meldsluis vrij. Loopplank voor Joppie uitgelegd. Hannie gewerkt(hard), ik gekookt (lekker) terwijl de eerste bui overkomt. Welkom! Morgen de sluis in, melden bij de meester en dan door via het Canal de Sensee naar t Canal du Nord. Vanuit het stuurhuis kijken we zo t afgesloten canal naar Pommereul in. Dat zou zo handig zijn als dat weer open ging…

 

Zondag 12 juni Fresnes- Bassin Rond

Er is vannacht een spits achter ons komen te liggen. De sluis kapte ermee om 2030 en begint vandaag om 9 u. Hannie haalt croissants en laat Joppie rennen. Ik maak de rest van t ontbijt met een zondagseitje. Ruim voor negenen maakt de spits al los. Wij treffen dus ook maar onze voorbereidingen om mee te kunnen gaan. En zo liggen we iets na 9 u alweer te schutten. Even het vignet laten zien als bewijs van betaling en een babbeltje gemaakt. La Scarpe is al jaren niet bevaarbaar. Er is onenigheid over terwijl er Europees geld in de eerste twee sluizen is geïnvesteerd. De rest vlot niet. Vreemd dat de VNF dit niet laat zien op hun site en dat de boeken en kaarten het ook niet vermelden. Steeds samen schuttend met dezelfde spits, en later een pousseur erbij (twee gekoppelde spitsen achter elkaar) zijn we rond 14 u bij de splitsing van Schelde en Canal de la Sensee. Daar is een oude kanaal met breedte en ruimte: het Bassin Rond. Prima plekje aan een ponton en mooie gelegenheid om te wandelen met Joppie. Wel gaat het dan regenen maar dat drukt de pret niet. Vele oude spitsen liggen hier en daar is volop ruimte voor. Ook verwaarloosde jachtjes en dromen….. Het is erg rustig op het water. Voetbal-rust? Schrik voor hoogwater? Vandaag geen pleziervaart gezien. Gisteren een We wandelen wat rond. Hoog campinggehalte en twee bruiloften. Plan voor morgen: op naar de Somme, en daarvoor moeten we een stevig stuk Canal du Nord varen met meer dan 10 sluizen. Dus op tijd op en op tijd te kooi. Maar eerst crab-soep, restjes en andere lekkere dingen.

 

Maandag 13 juni

Joppie uit, de ander maakt t ontbijt klaar. Vetpot aan olie goed? Filters helder? Vlak droog? Koelwater op peil. Start! Om 7.30 u varen we weg, het Bassin uit, via het Canal de la Sensee naar Arleux aan het Canal du Nord. Daar even vastgemaakt om inkopen te doen. Gaat mooi met het fietskarretje achter de fiets want t zou te ver zijn geweest om te lopen. Vele spitsen liggen hier afgemeerd en veel ervan zijn te koop. In alle glorie en triesteloosheid. De eerste sluis naar boven, en dan zien we weat we ons te weinig realiseerden: het Canal du Nord is een belangrijke noord-zuid-verbinding maar nog steeds op spitsenbreedte van 5.05 m. We kunnen twee (gekoppelde) spitsen de sluizen in maar bredere schepen niet. Wat een beperking! Maar ook: wat een mooi beeld om dit kanaal te delen met aslleen maar spitsen en een enkel jacht. Met dat enkele jacht gaan we door de tunnel van Ruyaulcourt: een richtingsverkeer en dus met lichten geregeld en een passeerstrook midden in de tunnel. Verlicht en goed vaarbaar ruim 4 km lang door de berg. Sneu: middenin de tunnel drijft een dood reeënjong. En daarna de berg weer af. Nu samen met een jacht in de sluis, omlaag. Veel makkelijker. Rond half zes nog twee sluizen te gaan voor we naar de Somme kunnen afslaan. Een telefoontje helpt ons te stoppen met varen want we kunnen pas morgenochtend de Somme op vanaf half negen. In een wijde bocht met goed bolders wordt t al snel rustig als de sluis om 1900 u ermee op houdt. Alleen nog vogels, Joppie en wij. En het ruisen der bomen. Spaanse gehaktballetjes. Mmmm. Joppie langs het jaagpad op vele konijntjes gewezen maar hij vind stokken die wij gooien veel interessanter. De wereld is ver weg. Hier wordt niet gevoetbald.

 

Dinsdag 14 juni Peronne- Eclusiers Vaux Somme

Niet eens gewekt door gehaaste spitsen of pousseurs gaan we geleidelijk aan de gang. Ontbijt maken, Joppie uit, schip klaar maken en zo zien we rond half negen de sluis omhoog komen terwijl wij omlaag willen. De pousseur vaart uit en wij in. Even later nog zo’n sluis zonder drijfbolders. De Hielkje wordt vies van alle aanslag die op schip wrijfhouten en touwwerk komt maar dat komt wel goed. We gaan omlaag. Een nieuw ontdekt telefoonnummer om de Somme op te komen levert weinig op dan een mevrouw die mijn nummer vraagt en ik geef iets dat niet klopt. Zij zal mij terug laten bellen. Misschien slaapt zij nu weken niet rustig meer. Aangekomen bij de eerste sluis is er een bord met een nummer dat tot niets leidt, maar bij de ingang van de Somme staat het goede nummer en dat helpt! Er komt een sluismeneer en die helpt ons verder in dit paradijslijk vaargebied! Niet breed, bomen, rust. En daar komen wij voor. De amazone in de poolstreken. We maken contact met de meneer van de sluizen die met een oranje auto onze weg vervolgt en dat gaat goed. Zo belanden we in Eclusiers-Vaux op een plekje dat mooi maar niet diep en wel verlaten is. Toeval? We maken uithouders van de vaarboom en de pikhaak en zo liggen we goed. Mooie wandeling langs uitzichten over de slagvelden van de Somme. Manfred von Richthofen stortte hier finaal neer en de strijd in La Grande Guerre werd naar het noorden verplaatst. Maar toch prachtig, heuvelachtig, groen, rustig, regen en zon. Joppie blij en wij ook. Lekker gewandeld en op tijd terug voor een power-nap en een restjes-diner met taartjes van aubergine-kaas-courgette-champignons en pepertjes. En dat met die Spaanse gehaktballetjes van gisteren! De vogels zingen na de regenbui. Van Sasja en Ekko horen we dat het in het Maasdal nog ellende is, niet door hoog water maar nu door stakingen van de VNF. Wat een ellende en wat een geluk hebben wij! Morgen wandelen lezen en muziek. Take the current when it serves…

 

Woensdag 15 juni Eclusiers- Froissy

Het is een beetje marginaal zoals we liggen: met pikhaak en vaarboom als uithouders proberen we vrij te blijven en Hannie slaapt daar niet lekker van. ’T Water kan zomaar zakken na een schutting. En dan liggen we aan de grond. Dus: weg hier hoe mooi ook. De meneer gebeld en dat werkt: de brugwachter is er snel en wij kunnen verder. Geen moeite met loskomen want we zitten niet aan de grond. Zo varen we met 6 km/u verder, voor een deel door dikke waterplanten en dan vlak voor een sluis heeft de schroef iets te pakken. Ik denk waterplanten. En doe achtereenvolgens voor en achteruit en dat helpt. We zien een dikke plastic toestand bovenkomen, te zwaar voor de pikhaak. Voedsel voor de forensic mind maar we geven het over aan de sluiswachters die ermee moeten leven. Er wordt gewerkt aan het opruimen van de overtollige waterplanten en dat geeft troebel water maar toch prettig om te varen. Na de sluis bij Froissy maken we vast. Goede kade en diep genoeg. Joppie en wij aan de wandel naar Bray-sur-Somme en weer terug. En dan ligt er een klein overnaads zeilbootje voor ons. Natuurlijk Engelsen met een mast hoger dan 3,50. Wel een zelfgebouwd overnaads Ian Oughtred scheepje, kopergeklonken, en op weg naar de Middellandse Zee in iets minder dan 2 maanden. Charming natuurlijk, en miscommunicatie met de sluiswachters maar toch. We bieden info en shelter en ze gaan verder na de lunch van de sluiswachters. Brave and charming… Ik ga op de fiets naar Albert om het museum te bezoeken over de Slag bij de Somme in 1916. Mooie fietstocht en mooi museum diep onder de grond dat de waanzin van zo’n loopgravenoorlog zichtbaar maakt. Wist ik al maar als ik door zo’n gebied vaar wil ik dat weer ondergaan. Hannie heeft ondertussen hard gewerkt en ik ben mooi op tijd om te koken: gemarineerde runderreepjes van Veld en Beek met een Franse Pot au Feu. Forse regenbui met volledige Arc en Ciel en daarna de zon alsof de zondvloed goedgemaakt moet worden. Stilte want er wordt gevoetbald. Vogels profiteren. Wat een mooie muziek! Op de achtergrond stromend water van een overlopende sluis. Strijklicht. Toch nog warmte van de zon. Het leven is goed.

 

Donderdag 16 juni Froissy- Mericourt-sur-Somme

Stortregen op ons plafond maar we komen er toch uit en ontbijten rustig want ook dit hoort erbij. En dan houdt de regen op en beginnen wij. 15 km gewandeld door kletsnat gras langs de Somme, en daarna via een boog weer terug. Koffie in een plaatselijk cafe met de plaatselijke stamgasten…. Halfweg komt er bij de volgende sluis een Duits Waarscheepje door met een jachtenmastje. Dus een sluiswachter. We spreken af dat we er morgen om 9 u doorheen willen en dat staat. Beetje, maar erg lekkere, inkopen in Bray-sur-Somme. En weer terug aan boord. En dan gaat het weer regenen. Prima. Als de belendende buurman zijn nachthouten kachel aanvuurt is het voor ons tijd om dat uurtje te varen: sluis- en brugloos tot onze afspraak van morgen. Adembenemend mooi en stil. Ruijsdael-luchten in Frankrijk, ooievaar en reiger, kikker en krekel. Gerookte maigret de canard, soep van allerlei paddestoelen, aioli, rillettes, stokbrood. 1+1=meer dan twee. Dit is wat wij zoeken. En toch willen we morgen weer verder. We hebben ons Russisch repertoire vanmiddag opgepoetst: Borodin en Tanayev. Dus weemoed, heftigheid en melancholie zijn binnen. De juiste stemming voor deze omgeving. De avond vertraagt voor ons waardoor het genieten kan voortduren, tot de slaap erop volgt, met een kleine escapade met Joppie als laatste landcontact voor de dag.

 

Vrijdag 17 juni Mericourt- Corbie

Al om half negen is de sluiswachter er en hij draait de sluis open, dus dan moeten wij erin natuurlijk. Ontbijt al varend. Eigenlijk houden we daar wel van. Het blijft prachtig op de Somme, met alle waterpartijen van de oude rivierloop aan beide zijden, vooral in de buitenbochten. En dus vissers, maar die zijn niet geïrriteerd (zoals in Nederland) als je hun water doorvaart. Vriendelijk zwaaiend varen we in een paar uur naar Corbie. Daar zou een plek zijn met drinkwater en dat mag wel weer eens. Onderweg een tegenligger gezien maar dat is t dan ook. Hier in Corbie liggen wel jachten aan de kade maar er is plaats voor ons en voor € 2 kunnen we 4 uur water en stroom tanken. Tank en accu’s weer vol. Op de fiets naar de Lidl met t karretje vanwege de zware dingen en dat gaat goed. Af en toe een bui maar ook zon. Babbeltje met de “medeliggers” Belg, Frans, Engels, Duits, gezellig. Het dorp doorgelopen en dat was ooit de moeite waard met een grote kerk en een statig oud Hotel de Ville, allemaal overblijfselen van een eeuwenoude abdij. Maar als ’t geld op is….. Hannie favoriete gerecht: pasta met broccoli waarover een romige saus met gorgonzola, en een frisse salade. We zien een muskusrat zwemmen en zien hoe een Vlaamse Gaai een Kraai aanvalt die ws een van zijn jongen zit op te eten. Ik lees nog eens over hoe de Engelsen Bill en Laurel Cooper in 1994 (!) met hun Hosanna deze tocht over de Somme maakten. Veel is nog hetzelfde maar Europees geld heeft hier ook veel verbeterd.

 

Zaterdag 18 juni Corbie-Amiens

Vanaf half negen is de”verkeerscontrole” van de Somme te bellen. Het duurt dus even voor ik ze te pakken heb maar dan gaat t weer vlot: om 9.15 worden we geschut met Amiens als doel.Ook andere schepen gaan varen maar die varen naar boven en wij naar beneden. Soms een behoorlijke dwarsstroom maar steeds goed op te vangen. Afwisselend landschap met nog steeds veel meertjes aan de andere kant van de oever, maar ook dorpjes, landhuizen en steeds meer “leven” als we dichter bij Amiens komen na 3-4 uur varen en twee sluizen. De “ Hortillonages” zijn mooi om te zien: de oude tuinbouwgebieden van Amiens die net als in Waterland per bootje bereikbaar waren, en nog. Beetje industrie, trein en dan de stad. De eerste afmeerplek varen we voorbij omdat we van anderen en ook van de sluiswachters hoorden dat hier dronken jongeren lastig doen, en dus schutten we, in de stromende regen naar de benedenstroomse plek. Volop ruimte. Prima. Rondje met t hondje. Hij lijkt moe, eet gelukkig weer beter. ’T Lijkt of hij heeft moeten wennen aan dit bestaan. Zit tijdens t varen eigenwijs rond te kijken vanaf t voordek. Blijft netjes aan boord, blaft niet hinderlijk. Goed scheepshondje! Toppie-Joppie! Hij past op t schip en krijgt even rust terwijl we Amiens bekijken. Alles op loopafstand: Kathedraal, Belford, terrassen, supermarkt. De oude wijk St Leu nog bewandeld. Free-wifi gezocht en gevonden maar niet genoeg prik om even alles up te daten. Op aanraden van een sluiswachter maken we een afspraak met het restaurant aan de sluis, tegenover hun hoofdkantoor. Alles “de-la-maison” voor een bon prix en tres bien! Wij gaan het proeven. In Amiens al verlekkerd gekeken naar zeebanket, charcuterie, kaas enzo in een voor Frankrijk heel gewone markthal. In St Valery mogen we vast wel weer wat zeebanket proeven.

Voor ons aan de late kant maar voor de Fransen is 19 u vroeg voor het diner, dus zijn we ruimschoots de eerste gasten. Vriendelijke sfeer. We gaan op de voorstellen van de mevrouw af: een cocktail om te beginnen, en dan de Cassoulet de la Maison met een stevige Cahors erbij. Ze raadt ons een voorgerecht af omdat het hoofdgerecht ws wel voldoende is. Het tafeltje naast ons wordt gereed gemaakt en dan komt er een grote ovenbak met veel witte bonen, eend, lam, varken en worst. Onze borden worden voor ons opgeschept. Het is heerlijk maar ook une grande bouffe…. Een paar keer wordt ons gezegd dat ze het heel gewoon vinden als we wat over is mee willen nemen maar dat doen we niet. We komen een heel eind maar geven ons dan toch gewonnen. De patron komt ons nog vertellen hoe hij dit in 48 u maakt, en wij verzekeren hem dat het heeel lekker is. Een decafe en dan ook nog een digestif van meneer zelf, en dan op hus an. En dan komen even langs de opvarenden van de Shell 5 die we al zagen liggen. Een opgebouwd bunkerschip met Hollandse vlag. Ze komen even binnen en al snel blijkt dat zij al lang varen en heel veel. We zullen ze nog wel vaker zien. Ze hebben de Coopers gekend en zijn lid van de DBA (Dutch Barge Association) en die houden reünies. En ze gaan ook nog naar Vreeswijk voor de jaarbijeenkomst van de LVBHB, enzo…. Wij maar niet.

 

Zondag 19 juni Amiens- Cocquerel (Long)

Gewekt door de zon en dat is al even niet gebeurd. Heerlijk om de warmte weer te voelen. Al ontbijtend de PCE gebeld en snel de touwtjes los want in 20 min kunnen we geschut worden bij de volgende sluis en daar staat een langere vaartijd voor. We zijn er 5 min later en bedanken de eclusier (die van gisteren) voor zijn goede restaurantadvies. Daar is-ie blij mee. Het stroomt fors dus ’t gaat hard stroomafwaarts. Oppassen om niet uit de bocht te vliegen en toch ook om geen tegenligger te verrassen. Prachtig open landschap, dorpjes, moerassen, heuvelen, vissers, en heel veel “faire du sports” op het jaagpad. Iedereen even vriendelijk. Veel foto’s van ons gemaakt. En dan het “arret du midi” van de sluismensen dus we moeten een plekje vinden om de volgende sluis af te wachten en dat lukt niet anders dan vlak voor die sluis zelf, in Long. Als we er bijna zijn worden we aangeroepen door een stel op het jaagpad dat ons maant te vertragen en dat dan vertelt dat zij daar al vlak voor de sluis liggen met z’n tweeën en dat het heel moeilijk is allemaal, maar ook dat we langszij kunnen en dat ze gaan helpen. Engelsen, Roger en Margaret Millin blijkt later. Heel beheerst komen we langszij in een inderdaad sterke en verraderlijke dwarsstroom. En als we bijna vastliggen aan hen draait de kont weg omdat Margaret voor al vast heeft gemaakt voor we achter vastliggen. En dan is het halen en keren maar dat lukt met vereende krachten. En zo liggen we naast een Engels snijpakket met daarvoor een kopie van Fransen waarmee ze samen opvaren. Gezellige gesprekken en veel dank van onze kant. En zo wachten we de sluisbediening af. Iedereen maakt zich zorgen of t wel zal gaan maar de sluiswachter niet als t zover is. Dan gaan we, en goed voorbereid geen centje pijn. 3 KM verder maken we vast middenin de natuur en dat is heerlijk. We wandelen terug naar Long met zijn chateau en mooie kerk, en weer terug naar de Hielkje. Joppie lekker uitgelaten. Morgen rust- en fietsdag. We willen Abbeville verkennen voor we er naartoe varen. Kunnen we wel ergens draaien? Ja, er is een zwaaikom maar hoe gaat dat op stroom? De Franse voorburen van de Engelsen komen langs wandelen om de volgende sluis te verkennen maar dat komt niet zover. Ze blijven even hangen en dat is goed voor ons Frans. Hannie maakt risotto van de paddestoelen die we in de markthal in Amiens kochten. Vandaag even geen vlees na de bouffe van gisteren is helemaal goed.

 

Maandag 20 juni Cocquerel

Een ligdag voorde Hielkje. Wij gaan Abbeville op de fiets verkennen en vooral de komende “gevaarlijke”? sluis in Pont Remy. Het lijkt een regendag te worden maar daar willen we niet voor thuisblijven. Joppie in de aanhanger en op weg. Al gauw is t meer dan motregen dus capes en pak aan. De sluis in Pont-Remy ligt krap naast een stuw die zuigt maar net als we denken dat we t wel durven komt een sluiswachter om een opvarend schip te gaan schutten. Hij draait de stuw daar niet voor dicht, maar dat zou hij wel doen bij afvaart. Dat stelt gerust. Het schip dat uiteindelijk komt, de “Bolleke” heeft nergens moeite mee. Goed zo. Verder naar Abbeville en de regen op een steeds drukkere weg. De kade is vrij, de sluis is rustig, de oude kade is niet meer in gebruik en de uitvaart naar de Somme lijkt geen probleem. Dus kunnen we aan de koffie en een ficelle de Picardie. Abbeville hebben we gezien. Niet de moeite waard om vast te maken. Terug naar “huis”. Lekker onder de warme douche, en daarna even naar de Engelsen gewandeld om te vertellen. Die hebben een heel avontuur achter de rug met Nederlanders die daar hebben vastgemaakt. Geen goed voorbeeld van onze landgenoten. Wij kennen daar helaas ook voorbeelden van. Lekkere hapjes van ham, pate, kaas, paddestoelen en aioli. Een avondwandeling en voor t eerst deze vakantie een film gekeken: “Broken Flowers”. Wat traag acteerwerk en niet helmaal bevredigend slot. Dan maar naar bed

 

Dinsdag 21 juni Cocquerel- St Valery sur Somme

Als we om half negen bellen om de sluizen en bruggen af te spreken is t weer vlot geregeld: 9.15 u Pont-Remy en ze zullen de barrage even sluiten om de invaart naar de sluis niet gevaarlijk te maken. Omdat we ons ervan bewust zijn dat met deze stroom mee te vroeg aankomen zonder plek om vast te maken voor de sluis een risico is komen we bewust iets te laat…. En dat is te zien aan de overs want de sluiswachter heeft de barrage al 10 minuten dicht en nu overstromen de overs… Onze schuld. Wij bieden verontschuldigingen aan en dat hoeft niet want hij vindt t prima. Maar wel eerst de barrage weer open en dan onze schutting. ’T Geeft de prioriteiten goed weer. Brug- en sluisloos verder naar Abbeville met koffie en een heerlijke chocoladebom. Goed sturen om niet uit de bocht te vliegen met deze crue mee van 3-4 km/u en smal vaarwater. En zo zijn we ruim op tijd in Abbeville. Er is nog niemand bij de sluis dus we melden maar per telefoon dat we er zijn. Merci beaucoup en even later komt er weer een nieuwe sluiswachter. Vlot geschut en de doorvaarthoogte van de brug is 3,6 m. Daar kunnen wij goed onderdoor met onze vanmorgen opnieuw-maar-even gemeten kruiphoogte van 3,2 m. Koers St Valery. Al snel de eerste draaibrug die ze met z’n tweeën moeten opendraaien. Niks stroom. Met stroom op de kont op je plaats blijven is even anders maar gaat prima. En weer door. Dan de lunchpauze dus een plek aan een ponton aangewezen gekregen en om 14 u weer verder. De sluiswachter wacht ons op om een touwtje aan te pakken. Geweldig! Joppie helemaal blij aan de kant. Schip schoongespoten van afgewaaid gebladerte. Oude brugwachterswoning bewonderd (pontier!). En dan komt de brugwachter weer om verder te gaan. Hij vertelt waar we in St V kunnen liggen en als we daar zijn staat hij al weer klaar! Om verlegen van te worden. Een prive-ponton met afsluitbaar hekje. Geen stroom of water maar we kunnen wel even zonder. 1 km van het dorp en dat vinden we juist heerlijk. Wandelschoenen aan en de kuier naar St Valery. De zeesluis is nu bruikbaar want de spuien staan dicht. Maar geen schip. Wel een stoomtreintje dat een frequente verbinding onderhoudt met t plaatsje aan de overkant van de baai. Jachthaven aan de zeekant en eindelijk de geur van zout. En dan wil een oester er wel in. Op een mooi gelegen terras met meer grijze genotvogels en hondjes genieten we ervan. Teruglopend kijken we waar we vanavond gaan eten. We moeten vieren dat we t eind van de Somme hebben bereikt. Mooi shirt gekocht. Boodschappen gedaan en weer aan boord. De sluiswachters komen nog even langs. Handen schudden en overleg want t water is hoog en dat heeft gevolgen: een keer per dag naar Abbeville en verder, dus wanneer willen wij? Vrijdag. OK. Op de fiets weer en nu zonder Joppie naar t restaurant. Le Drakkar suggereert dat de Noormannen hier ook ooit waren. Eten valt wat tegen. Daarna nog even in een prachtig laagstaand licht over de promenade gefietst en aan boord en naar bed.

 

Woensdag 22 juni

Nu is het echt zomer natuurlijk? Grijze lucht, drukkend. Boodschappen bij de Lidl. App’s ge-upate bij de MacDo. Hielkje met de kop op de stroom gelegd. We schatten in dat we vandaag buren krijgen en dan is dat makkelijker bij afvaart. En dan na de koffie op de fiets met Joppie in z’n mandje achterop naar de zuidkant van de Baie de la Somme. Middeleeuwse deel van St Valery bekeken en dat is schilderachtig. Via een kustpad en binnenwegen komen we bij Le Hourdel. Haventje, vuurtoren, de baai aan de ene kant en de volle zee aan de andere. Je zou New York kunnen zien…. Strand van dikke kiezels, en prachtig weer. Dat vraagt om Moules-frites op een terras. Verder de kust gevolgd langs slufters en duinen naar Cayeux sur Mer en dat is een rare badplaats met een boulevard achter rijen strandhuisjes. En aan de zeekant een steil kiezelstrand. Mensen ontbreken. Weinig sfeer. Langs binnenwegen terug met Joppie heel braaf in z’n mandje. 35 km in drukkend warm weer. Geen buren gekregen. Wel komt Roger even buurten en als hij te lang wegblijft ook Margaret. Gezellig gebabbeld over varen en pensioen, werkgeverschap en oude ouders. Even aan de zwemtrap in de Somme gehangen, maar t stroomt te hard om echt te zwemmen. Bleu d’Auvergne, Camembert, pate en frisse salade met geroosterd brood als diner is heerlijk na de lunch. Uitzicht op een zilverreiger, en blauwe, een kwikstaart een een prachtige bisamrat. Dreigende luchten en wind voor de regen maar t blijft bij dreigen. Dus gaan we gewoon Joppie uitlaten voor de nacht. Die verliest zichzelf in een korenveld. Hij springt met 4 poten tegelijk omhoog en dan weer racet hij tussen de halmen door. Legt in korte tijd grote afstanden af en zo is hij ons en zijn wij hem even kwijt. Maar t komt goed: op 500 m afstand loopt hij op het jaagpad de foute kant uit. Na fluiten en roepen de goede. Moe en voldaan. Allemaal.

 

Donderdag 23 juni

St Valery (Le Crotoy) Dikke buien over t dek vannacht maar als wij eruit gaan is t over. Wel drukkend warm. Hannie naar de McDo om de app’s te updaten en ik wandel met Joppie naar de eerst brug om te kijken of we daar morgen met laag water zonder opening doorheen kunnen. Nee dus. ’T Is toch puzzelen over de beste vertrektijd voor de lage brug bij Abbeville. Als Hannie terug is lekker een croissantje bij de koffie en op de fiets naar de overkant van de baai: Le Crotoy. 13 km fietsen. Nat t-shirt van warmte en vochtigheid en 10 kilo achterop maar een mooi tochtje. Bij het stationnetje kijken we naar de dienstregeling: 1430 terug is mooi. Le Crotoy ligt mooi op het zuiden en ziet er gezellig uit. Laag water. Honden op het strand en die van ons dus ook. Garnalenkroketjes en salade als lunch en dan met de stoomtrein terug. Leuk en mooi. Op de Hielkje aangekomen even zwemmen en dan gaat t regenen. Prima. Roger komt langs om te vertellen dat hij ook morgen vertrekt en dat hij t al heeft besproken met de PCE (verkeersdienst Somme): 9 u afvaart. We hebben de indruk dat hij niet alleen een dag eerder vertrekt omdat hij de Somme snel Weer op wil voor zijn volgende afspraak maar ook omdat hij de langzame Fransen waarmee hij samenvaart hun eigen tempo en manoeuvres gunt… Lamskoteletjes salade en een soort Tirolienne voor de verandering. Midsummermurders: een Christmascrime in St Valery. Displaced crime maar toch leuk.

 

Vrijdag 24 juni St Valery sur Somme – Pont Remy

We waren al ingeboekt door de verkeerscentrale maar toch nog even contact en we krijgen een ander bericht: 9 u bij de brug die op 30 min ligt. OK. Motor aan, losknopen en varen. Over de marifoon contact met Roger. Die maakt ook los. En zo te vroeg bij de brug maar met 3 km/u la Somme op de kop “pas de probleme”. En dan zien we de oranje auto al aankomen via het jaagpad. Op 77 al van Roger gehoord dat ze eraan kwamen. 4 bruggen verder kunnen we het Canal de la Somme op naar de sluis met de lage brug. Het water is laag genoeg. We varen de dubbele sluis in met wel 8 sluiswachters… En Roger en Margaret echter ons. Ze schutten ons samen in de 2-traps-sluis en dat gaat goed. We worden aangemeld bij de volgende sluizen in de opvaart en we zouden Pont Remy kunnen doen voor het arret du midi…. Gas erop en varen. 3-4 km/u stroom tegen. Prachtig weer. Mooi en heerlijk. De koffie vliegt er doorheen met zo’n heerlijke Franse chocoladebom. Roger vraagt over 77 of we het wel halen voor de pauze. Ik zeg van wel maar bel toch even met de PCE. En ja, de sluis staat om 12.15 klaar. Even later bellen ze: toch maar niet. ’T Wordt 14 u. Dus vastmaken en lunchen. En Joppie uitlaten. En van Roger horen hoe hij denkt over de Brexit. En dan weer varen tegen steeds sterkere stroom maar toch keurig weer samen de sluis in. De kop aan beide zijden vastgemaakt in de overgang van ecluse naar eclusette. Sluis uit en dan de sterkste stroom tegen ooit. Full power, kwade dampen en dikke baren maar it giet best! Al uitzwaaiend vastgemaakt aan een lege kade in Pont Remy. T lijkt of de bolder niet goed vast zit maar t is de hele plaat waarop ie zit. Extra touwtje om de stootrand en zo is t veilig. Er komt nog een kruiser omlaag in de ferme stroom. Hoe zal dat gaan? Wij vullen de watertank (gratis!) en daarna t dorpje in. Echte hoofdkaas gekocht en stokbrood en zo met de eend uit blik en een zomerse salade een maal bereid. Joppie speelt heerlijk met een vrouwelijke Ameikaanse cocker van een camper die hier ook is komen staan. Gaat vaak samen, bootjes en campers. Avondwandeling, rust, Hannie nog wat werk, dit verhaal en dan…. avondzon, fluitende vogels, jonge eendjes, slaande klok, puberbrommers, maar vooral de snelstromende Somme en wij tevreden te kooi.

 

Zaterdag 25 juni Pont Remy – Picquigny

Er is een bakker hier en dus verse croissants bij t ontbijt deze morgen, en net als anders uitgeperste sinaasappels en pompelemousse. Nu een ontb-eitje. En iets over half negen het dagelijkse telefoontje in het Frans met de “verkeersleider” van de Somme in Amiens. Onze wens: om 09.40 u naar boven schutten in Long, 6,5 km verderop. OK, geregeld. Dus los en varend de rest van t ontbijt. Ook al kennen we dit allemaal, ’t blijft een prachtig gebied met meertjes langs de oevers, bomen die half over t water hangen. Snel stromende rivier (naar zee = une fleuve). Binnenbochten nemen over bakboord heeft risico’s want je weet niet of er tegenliggers komen en het is smal. Zo hier en daar een rode of groene ton om ondiepe binnenbochten aan te geven. We passeren netjes de sterke zij-instroom voor de sluis, maken vast in het lage deel van de sluis en merken dan dat er niemand is in Long. Na 10 minuten nog niet dus maar even bellen. “ u wordt teruggebeld”. Maar dat gebeurt niet. Wel komen er later twee oranje Somme-auto’s waar we ’t van moeten hebben. Geen aandacht voor ons maar wel luide telefoongesprekken en heftige gebaren en eindelijk kunnen we de sluis in, een half uur te laat, maar vooruit. Geen contact. Verder naar de sluis La Breilloire en dat zal dan de laatste worden voor het arret du midi door de vertraging. Aan een kade vastgemaakt voor een spits met dikke baardige meneer die de oud-schipper was van deze peniche. Het hart bloedt nog van verdriet dat de Franse overheid het de schippers zo moeilijk maakt. Hij maakt nu houten inrichtingen voor gites en hij woont op een andere spits die we al eerder zagen liggen. Het gesprek houdt op als er een klant komt voor de handoplegging, want van die “ don” moet hij het ook hebben. Verder naar Picquigny en daar zien we onze Engelsen met de Phoenix, en een Duits zeiljachtje de sluis ingaan. Deuren voor onze neus dicht. Prima maar we hadden het graag even geweten. Nu weer achteruit de sluis uit en op de gelukkig aanwezige wachtplaats vastgemaakt. Babbeltje met de Engelsen en de sluiswachter. We gaan verder tenzij we een leuke plek vinden. Stortbui. En die blijkt pal na de sluis te zijn, in Picquigny dus. Daar zou ook een goed restaurant zijn maar dat blijkt voor altijd gesloten. De heuvel op om het kasteel te bekijken en dat is mooi, ook het uitzicht. Tous commerces is overdreven want de fietsenwinkel en het hotel zijn ook eeuwig dicht. Wel blijkt er aan de andere kant toch een carrefour te zijn en daar fietst Hannie nog wat boodschappen bij elkaar. En zo kan ik een soort nasi maken met bamikruiden. Mooie wandeling na het eten. Babbeltje met voorliggende Nederlandse grijsaards in een snijpakket. En met een dronkaard die wel een leuk speelhondje heeft. Boeken, slapen.

 

Zondag 26 juni Picquigny – Lamotte- Brebiere

Met de sluiswachter hebben we gisteren toch iets kunnen afspreken: 9 u bij de volgende sluis en dat is een uurtje tegen de stroom op varen. Dus gaan! En om half negen bellen. ’T Is goed en zo zijn we om 9 u voor de sluis in Ailly-sur-Somme. We zien voorbij de sluis “onze” Engelsen liggen. De eclusier is er 5 min later. Vlot geschut. Veel engels gesproken: de sluiswachter wil t leren en de Engelsen doen t van huis uit. Deuren open en verder. Geen haast maar wel de gang erin en zo zijn we ruim voor de middagpauze in Amiens. De sluis staat open. De wachter pikt onze touwtjes op en legt ze op bolders die we niet kunnen zien 4 m hoger en dan begint hij te schutten met veel geweld. Teveel. Hannie houdt t voorop niet maar er gebeuren geen ongelukken. Hij draait de schuiven even dicht om ons weer recht in de sluis te krijgen en gaat dan rustiger verder. Schroeiplekken op het voordek van Hannie’s laaiende woede. Luctor et emergo. Geen zin in opnieuw Amiens maar als we langs het lege ponton varen met kans op tappen van water en de wetenschap dat we toch ergens moeten wachten tot de volgende sluis weer draait maken we hier toch vast. En dat pakt goed uit. Tank weer vol. Spar open voor vers brood en verse melk. En even op een terras voor een cafe creme. Dit stukje Amiens zagen we niet op de heenweg en is met alle terrasjes en water heel gezellig. Maar toch verder. Rustig aan tuffelend zien we opnieuw de Hortillonages, nu aan bakboord. Veel wandelaars, trimmers. Roeiers. Mensen in de tuin, langs de barbecue, en vissers. Iedereen even vriendelijk. We komen weer veel op de foto. Iets voor de afgesproken tijd zijn we bij de sluis van Lamotte-Brebiere maar de meneer is er al en we kunnen zo invaren. Er is een soort uitspanning in het oude sluiswachtershuisje, en vlak voorbij de sluis een mooie aanlegplaats en daar gaan we liggen. Aan de ene kant het sluiskanaal en aan de andere kant de bruisende Somme door de stuw. Wandelaars, lopers en fietsers. Ook wij gaan eropuit met Joppie. Mooie wandeling en uiteindelijk langs een suikerbietenveld waarin Joppie zich helemaal verliest. Springt als een kangoeroe erdoorheen en luistert niet meer. Als ie even iets dichterbij komt pakt Hannie em. Hij is uitgeteld en gaat erbij liggen. Oververhit en doodmoe alsof hij iets in zo’n veldje vindt waar hij high van wordt. Bijna thuis even in het water knapt hij weer op. Hannie wat aan t werk en ik verder in mijn dikke boek. En dan voor het diner naar t sluiswachtershuisje: quiche saumon en omelette maison met salade en een cafe gourmand toe. Allemaal heel vriendelijk met zelf verbouwde groenten en veel overtuiging op een prachtige plek. We hopen dat dit jonge ondernemende stel dit redt. Het lijkt erop alsof de ontwikkeling van dir prachtige gebied stagneert. De verhuurvloot is weg en andere belangrijke plekken lopen achter in ontwikkeling of er wordt niet (meer) aan begonnen. Het is ook wel erg rustig….en dat heeft voor ons z’n charme… De avond valt hier dus heel zachtjes: het ruisen van het water dat over de stuw stroomt, vogelgeluiden en af en toe een trein of een vliegtuig. Dat slaapt best.

 

Maandag 27 juni Lamotte Brebiere

Een ligdag dus een rustdag? Bewolkt en dreiging van regen. Dat is steeds zo en we trekken ons er weinig van aan. Dus na t ontbijt wandelen om te kijken wat de mensen aan het doen zijn en waar wij zijn. Dat levert niet erg veel bijzonders op maar Joppie is uit geweest. Ik stort mij op Tanayev en mijn dikke boek. ’S Middags zien we de Phoenix aankomen. Zij hadden tijdens hun dalvaart dit plekje ook genoteerd als iets voor de terugweg. Dus de borrel met hen gedronken en allerlei uitgewisseld. Brexit is bijna niet te vermijden, maar varen, auto’s, ouders en kinderen komen ook voorbij. De 2 resterende eendendijen worden gekoppeld aan een salade met orange zoals de canard mag verwachten, en zo genieten we van ze. Een avondwandeling met Joppie in rust en vrede, zolang je maar niet naar het nieuws kijkt.

 

Dinsdag 28 juni Lamotte Brebiere – Mericourt

Vandaag weer varen! We spraken al af met de wachter van gister dat we om 9 u bij de sluis in Daours zouden zijn dus 10 over acht los en varen. Half negen de centrale gebeld en gemeld dat we eraan komen en dat is goed. Al dat bellen….. En zo passeren we vlot ook Corbie. Op naar Sailly-Laurette. In mijn spiegel zie ik later een achterligger: Engelsen die het kanaal overstaken met hun dubbelmotorige kruiser (2 x V-6). Zij schutten na ons. En bij Mericourt liggen ze naast ons vanwege de middagpauze. We laten ze voorgaan en daarna wij erdoor en naar ons prachtige plekje tussen de visvijvers. Fietsen van boord, hondenkarretje erachter, Joppie erin en wij erop: boodschappen doen in Bray sur Somme dat we kennen, en daar naartoe via Suzanne dat zo mooi moet zijn en op weg naar een belvedere waar je uitgekeken moet hebben. Klimmen en dalen en mooie uitzichten. Mooi kasteel in Suzanne en een veelbelovend restaurant op een onhandig moment. Carrefour in Bray en terug. Hond en boodschappen op en achter de fiets is wat veel op een steile klim dus even gelopen, en de afdaling rustig-aan met niet meer dan 30/u. Bijna 30 km gefietst. Hielkje ligt er nog. De belvedere die we zochten hebben we niet befietst, maar ja. En weer die heerlijke rust en eenzaamheid. Hannie maakt lekkere hapjes met meloen en ham, en met camembert en champignons, en uiensoep met sinaasappelschil erdoor. Ze heeft vandaag een erg gele volgel zien vliegen.ws een wielewaal. (Geen dudeljo-o gehoord, maar toch). Met hellingen in de benen en nagloeiend van de toch-nog-zon te bed in de wetenschap dat we morgen de Somme gaan verlaten!

 

Woensdag 29 juni Mericourt – Ercheu(Canal du Nord)

Tien over acht trossen los en motor aan. Die bromt en rookt betrouwbaar! 9 u de sluis bij Froissy na de centrale om half negen even te hebben gesproken: on quitte La Somme vers le Canal du Nord. D’accord. En dat gaat vlot. Met twee volgende sluiswachters varen we in een paar uur de Somme op via 5 sluizen en drie bruggen. Hartelijk dank voor de geweldige service, het was prachtig en heel vriendelijk, maar toch bevrijd dat we niet meer elke dag moeten bellen (in het Frans) en zo’n lange middagpauze moeten incalculeren. Canal du Nord direction Compiegne om in te kopen en te tanken.En daarvandaan trekken we dan weer noordwaards. Na de Somme is het CdN breed maar toch mooi, slingerend door t Noord-Franse heuvellandschap met sluizen waarin we 4-6 meter omhoog gaan zonder drijvende bolders. Veel watergeweld en meestal voorzichtige sluiswachters. Spitsen en pousseurs maar niet veel. Wij schutten steeds vlot. Vastgemaakt in de “port” van Ercheu. En kort na ons een Engelse narrowboat en even later de Shell-V die we al eerder tegenkwamen in Amiens en Long. Babbeltje en ervaring uitgewisseld. Joppie aan de wal en NIET de korenvelden in! Lekker gespeeld met een engels buurtmopsje. Pasta, rust, stile. Een paar spitsen komen nog voorbij. De schipper van de Shell-V stelt voor om morgen samen de tunnel van Libermont door te gaan. 9 u afvaart. Hannie piano en ik mijn dikke boek.

 

Donderdag 30 juni Ercheu – Compiegne

Omdat we al voor negenen zover zijn sluit ik het even kort met de Shell-V: vertrekken. Er is wel zojuist een pousseur dezelfde kant uitgegaan dus dat zal wel vertraging opleveren maar dat is niet anders. Richting tunnel de Libermont en dat is eenrichtingsverkeer. We krijgen groen licht. De spot op de steven aan en de navigatieverlichting ook. De tunnel is verlicht. Hannie vaart de Hielkje er mooi doorheen. We lopen in op de pousseur en de Shell-V blijft wat achter. Nu op het Canal du Nord alleen nog maar sluizen omlaag en dat gaat goed. We kunnen bij een spits er samen in en we blijven goed op onze plek tijdens het zakken. Zo komen we bij Pont l’Eveque. Hier zou Shell-V naartoe maar die blijkt toch achter ons aan te komen als wij doorvaren richting Oise. Bij de volgende sluis varen ze ons voorbij. Prima. In Thourotte liggen ze voor ons in de sluis en tanken ze water. Ging het daarom? Prachtig spitsen-centrum. Longueil-Annel en Janville, met het musee des batelliers dat ik ook de vorige keer niet bezocht. Vlot door richting Compiegne. De Shell-V zwaait full-speed af de Aisne op naar hun mooie plekje in Choisy-au-Bac. Wij varen door en maken weer vast aan de balken en muren van de kade bij het Parc de Songeons, achter een zeer klassieke Nederlandse tjalk uit Marknesse: de nieuwe Jantje of zo. Aan de overkant het bunkerschip met alsmaar spitsen die tanken. We lopen er even langs om te vragen hoe en wanneer. En ook om even te overleggen over onze achter-wc die niet meer wegpompt. Ook deze keer weer heel prettige benadering. Ook info: zondag feest in Janville: het Pardon. Daar willen we misschien wel bij zijn. En nu willen we lekker uit eten. Het wordt de bistrot des Arts, ongeveer aan de kade. Verboden Foie Gras maar zoooo lekker! Hannie iets te droge volailles en ik een steak tartare en dat is heerlijke rauwe rundertartaar. Dat is zaalig! Onze bewondering voor de uitbater zoals die omgaat met een demente binnenloopster op blote voeten en in Arabisch gewaad. Hij krijgt haar rustig door haar servetten te laten vouwen. Weer aan boord en het hondje even aan de wal. En dan de tuk.

 

Vrijdag 1 juli Compiegne

Beetje lawaai vannacht van auto’s op weg naast ons en van cafe-publiek. Bij de buren waren ze aan dek. Hij heeft ze verjaagd. Wij vannacht ook maar een schijnwerper en de toeter klaar. Aan de overkant is de bunkerboot vrij dus eropaf en vol 4-5 liter/uur inclusief generator en warm water. Niet slecht. Wel stevige prijs maar dat is niet anders. En de watertank weer vol. Overlegd over andere ligplaats en wat wij al dachten mag: beetje dichter bij de stuw, weg van de auto’s en het centrum. Croissantjes gehaald. Rustig ontbeten en dan op de fiets naar Vieux-Moulin, Pierrefonds en Jean-au-Bois. Mooie fietstocht met Joppie in het mandje achterop. Prachtige landhuizen. Mooi fietspad door mooi bos. En Pierrefonds heeft nog steeds een uitbundig-Disneyland-kasteel. We zijn er weer niet in geweest. Lekkere lunch aan de rand van de waterfietsenvijver waar het kind in de mens(en) boven komt…. Jean-au-Bois is opnieuw en nog steeds een prachtig dorpje waarvan de bewoners (350) een hechte gemeenschap vormen. Juweeltje. 8 km verder weer thuis. Boodschappen voor een paar dagen gedaan in een nabije Simply (!). Rauwe garnalen in de wok met olijfolie en knoflook. Stokbrood, salade en aioli en het is goed. De sluisdeuren gaan half dicht. De lichten uit. En dan is het tijd om onderweg te gaan naar de volgende dag, via de nacht.

 

Zaterdag 2 juli Compiegne – Choisy-au-Bac

Gemengde gevoelens over dit stadse leven maar ook kansen. Gisteren heb ik nog even het Musee des Figurines bezocht. Prachtig. Meer dan alleen beschilderde tinnen soldaatjes: hele veldslagen uitgebeeld en de kleding van het Franse koningshuis. De praalstoet van de uitvaart van Napoleon, en nog veel meer. Ontbijt met opnieuw van die heerlijke echte Franse croissants, en bij de koffie allebei een macarons de framboises. Zoet rose en zo smaken ze ook…. Vandaag een bezoek aan een museum over de deportatie van Franse communisten, joden, en andere onwelkome burgers tijdens WO2. Een soort Westerbork. Er zijn drie barakken over en als museum ingericht. We zijn de enige bezoekers. Indrukwekkend. Huiveringwekkend hoever het kan komen. En wat te denken van het Vichy-bewind en hun heulen? En hun verantwoordelijkheden. Petain, de held van La Grande Guerre nu de vriend van de Fuhrer… Het is buiten koud maar van binnen voelt het ook zo. Dan maar naar de McDo om met gratis wifi onze appeltjes van frisse apps te voorzien. Dat gaat goed maar de sfeer is toch wel erg anders dan wat wij zoeken en vinden. Terug aan boord Joppie blij en uitgelaten. Ik stap na de lunch op de fiets om te verkennen of er plaats is in Choisy-au-Bac om daarvandaan het feest in Janville zondag te gaan beleven. 6 Km verder: vrije kade, mooi dorpje. Geen Shell-V…. Brood, geld en gaan! Vlak voor ons komen twee jachtjes en een ingekorte charterspits uit de sluis. Het zal toch niet zo zijn dat die ons plekje ook in gedachten hebben? Het is zoals het is maar zo sterk werkt de mindfullness nou ook weer niet: fijn als de jachtjes de jachthaven indraaien en de spits niet de Aisne opvaart. Vrije kade op een visser na en een stukje ondiepte. Regen en zon. Vrij Joppie-veldje. Er gaat een eendenborst tegenaan. Met nog wat aioli, stokbrood en salade. Vogels fluiten de avond af. Morgen op loopafstand van Janville, en daarna lonkt de Aisne.

 

Zondag 3 juli Choisy-au-Bac

We liggen niet mooi sociaal aan de kade dus we gaan wat naar voren. Dan merken we dat we eigenlijk aan de grond liggen, op een harde stenige bodem. Dus de autobanden moeten nu uitkomst bieden als uithouder en dan zien of t 40 cm uit de kant diep genoeg is, en dat werkt. Dus ruimte voor een ander schip maar we zien 1 jacht en 1 spits voorbijvaren in 2 dagen… Na het ontbijtje met eitje een wandeling door t bos gemaakt, heuvels op en af. Oriënteren op google maps, hoewel er vele “carrefours” zijn: palen met richtingborden op multikruisingen maar ze wijzen naar andere carrefours, en die staan niet op onze kaart. Bewolkt en af en toe een beetje mot. Goed wandelweer. Thuis wat gegeten en dan op de fiets naar het Pardon van Janville, een jaarfeest van de batelliers in Janville, Longueui-Annel, Thourotte. Er is ’s ochtends een mis geweest en nu is het tijd om te eten, drinken, waterpret, kraampjes en steltlopers. Gezellige sfeer met oude en jonge batelliers. Prachtige koppen en genante lijven… Het musee de la Batellerie bezocht en de museumspits die ervoor ligt. Niet opzienbarend maar toch leuk. En dan weer op de fiets naar “huis” en Joppie. We maken het zondagsleven van de bewoners mee: afscheid nemen, cadeau’s inpakken, hond uitlaten, thuiskomen. Nog even en we worden er deel van. En altijd maar die vissers overal. Uren lang, de hele dag. En steeds vriendelijk. Ik heb ze nooit iets zien vangen….. De restjes opgemaakt en dvd gekeken: Mysterioso, naar een boek van Arne Dahl. Spannend. Morgen verder.

 

Maandag 4 juli Choisy-au-Bac – Vic sur Aisne

Vanwege de ondiepe oever op de vaarboom uitgeduwd. Rustig wegvarend komt er wat zand naar boven maar niks aan de hand. De 3 autobanden binnen gehaald al varend. Ging prima. De eerste sluis. We krijgen van de wachter de “telecommande” om op afstand de volgende sluizen te bedienen. Daar hebben we goede ervaringen mee. De Aisne stroomt, maar niet hard dus rustig tuffen we ertegenin en dat schiet best op. Een mooie kronkelende rivier met aan beide zijden bomen. Dat suggereert een bos erachter maar vaak is er ruimte en dat zien we niet. Openingen in de “tunnel”-wand zijn welkom. Vic-sur-Aisne werd ons aangeraden door Nederlanders in Compiegne. De laatste sluis voor we er zijn gaat niet open als we erin liggen. Dan maar op de contactknop gedrukt en dan komt er iemand die stilzwijgend vanuit het huisje de deuren opendoet….. Zal wel aan z’n pensioen toe zijn. Dan zien we de ligplek en dat lijkt matig: voor een silo en met autobussen. Dan blijkt dat t iets verder is en dan is het goed: voorbij een kruiser en voor vissers. Stroom en water. Het dorp verkend. Restaurant gevonden met zwezerik en niertjes op de kaart maar helaas gesloten vandaag…. Inkopen gedaan. Lofschotel gemaakt en gelezen. Zwoel weer met liefdevol kroelende tieners in t gras aan de overkant. Te bed na deel 2 van Mysterioso, en een avondwandeling met Joppie

 

Dinsdag 5 juli Vic-sur-Aisne – Soissons (Villeneuve-Saint Germain)

Vers brood en lekkere koffiebroodjes en met een volle watertank en volle accu’s op weg naar Soissons. Moet een mooie stad zijn. We kronkelen de Aisne verder op. Nog steeds geen andere schepen. De kades van Soissons zien er niet aantrekkelijk uit maar dat hadden we al gehoord dus varen we verder naar Villeneuve en daar is een mooi plekje pal voor de sluis waar als we er liggen achter elkaar drie spitsen uitkomen! Ze zijn er wel! Boodschappen lukt niet want de supermarche hier is net opgeheven. Dus rugzakken om en op de fiets naar Soissons. Mooie restanten van een immense abdij uit 1300 die vanaf 1830 geleidelijk aan gesloopt is omdat ie teveel was. Wat er nog staat is indrukwekkend! De kathedraal gezien en die is ook mooi, vooral het oudste deel uit 1230! Onderste deel romaans en dan steeds meer gotische elementen. Boodschappen en op hus en Joppie aan. Geen buren gekregen. Salade Waldorf met t restje lofschotel en wat warme toastjes schelvislever vooraf. M’n dikke boek uitgelezen: 730 blz! Voor mij een record en een teken dat de rust is ingedaald. Doe maar een volgend boek.

 

Woensdag 6 juli Villeneuve Saint Germain – Vailly-sus-Aisne

Stralend blauw. Dat wordt een mooie dag! Geen andere bestemming dan het eerste plekje dat we mooi vinden om een nacht of langer te blijven want we hebben nog veel tijd. De groene tunnel is soms open en dan zien we glooiende akkers en verre heuvelen. Langzaam aan komen we bij de Champagnestreek. Gaan we naar Reims? En die drukke ligplek? Hebben we behoefte aan programma en meer input? Of is het juist heerlijk om bijna niets te hoeven? Iets voorbij Vailly is een mooie lange kade voor de sluis van St Audebert met een mooi Joppie-veld. Lunchtijd. Warm! En dan slaat het klusvirus wat toe: Hannie zet t hele stuurhuis in de lak en ik de ankerblokken, de vaarboom en wat andere dingen. Joppie hijgt in de schaduw. Af en toe een spits, heel langzaam door de sluis. Of we naar Reims gaan is nog onduidelijk, of zelfs Epernay. Brengen we t op om op een mooi plekje een of meer dag te liggen? Met fietsen, wandelen, onderhoud, lezen….of moeten we toch varen? Zo langzamerhand rijpt t: Reims op zaterdag, een “dip”-bezoek zonder overnachting en dan weer terug, en de volgende dag richting canal des Ardennes. Restje nasi met toeters en bellen van nu; geen tempo doeloe… Ik begin in een nieuw boek. ’T Is wat en mag in de krant. En intussen legt thuis Ward z’n huis weer op z’n plek met vereende krachten. En ik wordt gebeld door de Gelderlander over de start van de 2e aanvraagronde van t referendum. Niet thuis. Slaap lekker.

 

Donderdag 7 juli Vailly-sur-Aisne – Bourg et Comin

Wat een stilte om ons heen en wat een rust in ons! En nu is t prachtig weer. In een mum te warm om buiten te zitten. Dus gaat Hannie na t ontbijt de roest op het del schuren en in de primer zetten en ik ga op de fiets met aanhanger boodschappen doen 3 km terug. Spitsuur: ze varen af en aan en op en neer. Steeds dezelfden, leeg en vol en daar zit logica in. De man de ene helft van de pousseur en de vrouw de andere helft. Heeeel langzaam de sluis in en uit. Een enkel jacht. Na de middagwandeling met Joppos steken wij ook weer van wal om een pietsje van de vaardag richting Reims af te snoepen. Vier spitsen tegen die keurig t werk er even af halen en wij natuurlijk ook. Moeiteloos gaat dat. Vastgemaakt in Bourg et Comin waar het canal de l’Oise a Aine erbij komt. Aan de wandel op zoek naar de tour, een biertje en een ijsje en dat lukt. Het water leek niet echt zwemwater maar na de sluiting van de sluizen zakt alle drijfdrap en wordt t schoon en aantrekkelijk. Morgen? Zwoele doodstille avond want Frankrijk speelt tegen Duitsland….. Alleen de vogels zijn te horen, en wat zoemende muggen. Weegbree, platgewreven helpt heel goed tegen dikke bulten van netels en insecten! Heerlijke curry van Hannie met Franse boerderijkip landt zachtjes. Joppie van kleefkruidbolletjes ontdaan na weer zo’n run door de ruigte. Een muskusrat zwemt een takje naar huis. De avond valt zacht en zwoel.

 

Vrijdag 8 juli Bourg et Comin – La Verrerie

Veel muggen buitengesloten met onze weringen en ondanks dat toch een enkele op bezoek gehad maar met weegbree kun je t te lijf. 9 u zijn we klaar om te gaan. Bijna blauwe lucht. Plots een ongeladen spits uit het canal de L’Oise a l’ Aisne maar dat gaat goed. Op naar Bery au Bac en het Canal de l’Aisne a la Marne, tot Reims. Een paar spitsen komen we tegen maar dat gaat goed. Het is een van de kleien slagaders in de spitsenvaart dus de oevers zijn ook diep. Ook hier verdronken honden, zwijnen, egels eenden. Ik heb er even een in de schroef maar die raak ik ook weer kwijt. De prijs van dieronvriendelijke oevers. Rond het middaguur zijn we in Berry-au-Bac waar ik al zoveel filmpjes van heb gezien op facebook. Nu staat er niemand op de brug voor de sluis om ons te filmen. We gaan gewoon door. Onze telecommande ingeleverd zijn we nu overgeleverd aan de sluiswachter van de laatste sluis maar die opent de weg naar Reims voor ons. Verder met hangende draaistangen en wakende ogen. Het water is blauwer en helderder, maar schoon? Een jacht voor ons en een achter ons vaart onder druk en niet lekker. Veel zijwind. Glooiende heuvelen met steeds meer wijngaarden. Oogstende maaidorsers die stofwolken opwerpen. Beetje afzien en doorvaren en zo komen we in La Verrerie na 10 sluizen en 6 u varen. Onder de bomen in de schaduw en, als we t bekijken, op fietsafstand van Reims. Tijdens de avondwandeling een praatje gemaakt met een afgemeerde spitsenschipper die ons ook had opgemerkt. AIS en Navigo zijn zinvol. En elkaar de tijd en ruimte geven ook….. Vriendelijk en open zoals steeds. Onze maigret de canard met aardappeltjes met knoflook uit de oven en broccoli/wortel past goed bij deze dag: heerlijk, vol, gaar, bruin en ruim voldoende. Overigens tussendoor nog wat aardbeien uit eigen tuin versmuld! Hannie nog aan de pianostudie. Een boemeltrein rijdt voorbij. De wind gaat liggen. De zon zakt en gaat (ten) onder. Wij leggen ons erbij neer, tot morgen: Reims!

 

Zaterdag 9 juli    La Verrerie en Reims

Na ontbijt en de hond uitlaten op de fiets naar Reims.
Bij de sluis denkt Hannie Margaret van de Phoenix te herkennen en ze is het ook. Dus Roger er ook bij. Zij hebben nog 4 weken om in Auxonne te komen en dat gaat lukken.
’T Is prachtig weer om te fietsen en een goede verbinding, wel wat drukke weg, maar goed te fietsen.
Zo zijn we rond half elf bij de kathedraal. Mooi, groot, gothisch, inclusief de beroemde lachende engel.
We treffen het: als we in de kerk zijn horen we plots (de engelen) zingen: 6 mannen wandelen in een groepje meerstemmig gregoriaans zingend door de kerk en uiteindelijk naar het koor. Betoverend mooi en wat een akoestiek!
Later zien we dat er een optreden is deze avond dus t zal wel de generale zijn geweest. Dat was boffen!
Via de VVV lopen we het winkelgebied in waar ook de restaurants zitten. Gezellig druk en mooie winkels.
Langs het kanaal drukke autowegen en daar liggen de schepen. Inderdaad niet echt een goeie plek.
We zijn het erover eens waar we het liefst zullen eten maar eerst nog even op de fiets naar de prachtige 12e-eeuwse basiliek. Wel een beetje gothiek erin verwerkt in de loop van de geschiedenis, maar prachtige oude verhoudingen!
Ons favoriete restaurant heeft nog een tafeltje vrij en daar lunchen we heerlijk: zalm, coquilles met haricots verts en aardappels in een heerlijke saus, en daarbij een frisse vin blanc du mois. Feest!
En dan terug op de fiets, 10 km naar Joppie die lekker in de schaduw ligt. Niets aan de hand. Wandelen, stokken en zwemmen.
Ik lees weer een boek uit. (Moet niet te gek worden…)
Erg warme slaapkamer en wat muggen. Morgen weer varen. Lekker!

 

Zondag 10 juli        La Verrerie – Pignicourt

Na de ochtendzwem en de Joppie-walk de VNF gebeld om een schutting te vragen voor de eerste sluis. Komt u maar. En dus op weg, gedraaid in een zwaaikom vlakbij.
De Feniks voorbij waarmee we gisteren wat af wilden spreken maar daar was-ie niet in geïnteresseerd. Nu wel maar nu gaan ze na ons.
Als we eenmaal op gang zijn gaat t goed. De sluizen staan voor ons klaar en zo zijn we in 2 ½ uur 9 sluizen omlaag weer in Berry-au-Bac.
Bij de sluis water getankt en verder richting canal des Ardennes, nog steeds voor de Feniks uit, als die al onze kant uit komt.
We varen een paar mogelijke ligplaatsen voorbij omdat t niks is of omdat t op zondag vol zit met vissers.
En dan komt er een mooie plek boven de sluis van Pignicourt.
Vast en zwemmen. Joppie ook met z’n zwemvest en aan een touwtje neergelaten.
Zonnescherm geplaatst scheelt misschien iets……ook tegen de nachtmuggen.
De wind geeft verkoeling.
Het Requiem van Brahms raakt ons weer eens diep. We hebben het allebei gezongen en dat opent deuren tot de ziel. Hartverscheurend heerlijk.
Opgewarmde curry is net als nasi minstens net zo lekker als t opgewarmd is.
Pergolesi tijdens de afwas verdrijft Brahms niet.
Tijdens de avondwandeling plukt Hannie een kleur- en geurrijk veldboeket. En ze weet de namen van de bloemen ook nog.
Muggen rukken op maar wij dalen af langs de zwemtrap voor de natte avondkoelte. Joppie smacht er ook weer naar. Dus ook. En intussen foeballen Les Bleus om hun Championat. Stil overal.

 

Maandag 11 juli    Pignicourt – Rethel

Vannacht niet veel gehoord. De Fransen hebben uiteindelijk verloren met 1-0 van Portugal.
Het lijkt of de ziel er overal uit is.
Ik start de dag met zwemmen.
Daarna motor aan en trossen los (handige volgorde). Op naar de eerste sluis.
Draaien aan de stang die 100 m ervoor boven het water hangt en kijken of het licht oranje wordt en dan rood en groen. Dat werkt goed.
De meest kolken staan omhoog maar ze lozen vlot dus we varen lekker door.
In het beging door een groene tunnel maar vanaf Asfeld wordt het meer open met heuvels en vergezichten.
Af en toe een jachtje maar hier tot nu toe geen beroepsvaart.
Rond half twaalf even aangelegd voor brood en melk bij een dorpje en uiteindelijk aangekomen in Rethel (Reetel…) en vastgemaakt aan een mooie begrasde kade met een paar scheepjes.
Fietskarretje achter de fiets en inkopen gedaan bij de Intermarche want we krijgen Arie en Linda een paar dagen mee. Wat een sortering toch bij die Franse supermarche’s!
De St Nicolaaskerk bekeken en Arie en Linda van het station gehaald. Joppie overleeft een kop hete thee over z’n poot.
Kip aan t spit met salade stokbrood en aioli.
Morgen de sluizentrap op? Schijnt wel 5 uur te duren…. We zien wel.

 

Dinsdag 12 juli    Rethel – Sauville

Eitjes gekocht bij een sluis, en verse croissantjes door Arie gehaald: feestontbijt.
We hebben zin in varen dus de trossen los en de moteur engage.
De eerste paar uur verder naar boven langs de Aisne, op weg naar de sluizentrap van dit canal.
Rond 13 uur zijn we bij de afsplitsing naar Vouziers. Hier gaan wij linksaf naar de sluizentrap: in 27 sluizen met een gemiddelde stijging van 3 meter op weg naar het scheidingspand dat het Aisne-dal verbindt met het Maasdal.
We krijgen weer een afstandsbediening (geel doosje) en we gaan.
We hoorden van mensen dat het in 5 uur zou kunnen als je omlaag gaat.
Wij gaan onhoog en dat kost tijd en energie. Maar we zijn met z’n vieren en we hebben fietsen.
En zo nemen we sluis na sluis met een van ons op de kant die de touwtjes aanpakt en de sluis in werking zet. Dat gaat vlot.
Het is een prachtig landschap met heuvelen en wijde en weidse uitzichten. Mooie dorpjes. Parkachtig. Vrijwel geen andere schepen.
Ik vind een doodgereden ringslang. We hebben misschien een waterspreeuw gezien. Twee bosuilen in een dode boom. Arie herkent allerlei vogelzang. We hebben het goed en het gaat vlot.
In nog geen 5 uur zijn we boven. Zonnig en mooie wolkenlucht.
Een pastis om het te vieren!
Maar dan in Le Chesne geen mooie ligplaats dus wat overhaast besloten verder te gaan naar La Cassine waar het mooi zou zijn.
Dat hebben we niet gehaald omdat de sluizen er al om 18 u mee ophouden terwijl wij lazen dat het 19 u zou zijn.
Dus de brandnetels ingesprongen. Meer pennen in de kant geslagen. Muggen gemept en lekker gegeten.
Lekkere balletjes van Hannie met salade van Linda.
Gaar en voldaan te bed na een weidewandeling.

 

Woensdag 13 juli    Sauville – Charleville-Mezieres

Geen vers croissantje met wel een eitje en heerlijk notenbrood, frommage blanc battu met fruit.
En dan floept om 9 het licht op de sluis aan, de deuren gaan open.
Wij erin en op gang.
Arie had nog een boomstam voor de deur weggehaald die een mogelijke belemmering zou vormen, en zo gaat t weer vlot.
La Cassine heeft een mooie aanlegplek maar die had vol gelegen als we em gehaald hadden.
We dalen nu alleen nog maar af naar Nederland. Stuk makkelijker.
Prachtig slingerend kanaal langs de Bar naar de Maas.
In Pont-a-Bar tanken we diesel. Iets meer dan 3 l./u is heel netjes.
Watertank vol en de brede Maas op.
Vrijwel geen scheepvaart. Al dagen geen spits gezien.
Wel drijvende bomen door het hoge wilde water van een paar weken geleden. Goed uitkijken dus.
Een paar sluizen verder belanden we aan het ponton van de jachthaven van Charleville. Daar worden we door de securite weer bijna weggestuurd omdat de plaatsen ontruimd moeten zijn na 21 u wegens het feu d’artifice vanavond….
De Nederlanders die ons vriendelijk langzij vroegen ( “Hebbes”) weten van niets.
In het jachthavenkantoor weet men er wel van maar ’t is rommelig. We kunnen en mogen 3 schepen naar achteren langzij een onbewoonde luxe motor. Prima.
Het is grijs en regenig maar toch gaan we Charleville in om te kijken en te eten.
Draaimolen, live-muziek maar toch wat leeg en triesteloos.
Canard, tartare en bavette afgerond met poire william en creme brulee.
En dan een grandioos vuurwerk gezien. Nooit zo dichtbij…… Maar t gaat allemaal goed.
Ook de gearriveerde jeugd op ons buurschip blijkt rustig te blijven zodat we uiteindelijk een rustige nacht hebben.
Ook Joppie die de bibbers had van de hevige knallen en flitsen.

 

Donderdag 14 juli    Charleville – Joigny-sur-Meuse

Rond half acht vaart de Hebbes (uit Utrecht) weer van ons af naar de eigen ligplaats.
Er komt leven bij ons aan boord dat leidt tot schone uitgeslapen mensen aan een ontb-eitje.
Met Arie de auto opgehaald en teruggereden.
Warm afscheid van Arie en Linda.
We wandelen de hond nog even en zijn net op tijd binnen voor een stevige hagelbui.
Nog een koffie met chocoladebom en dan de trossen los.
Feestdag of niet: de sluizen draaien, dus we kunnen.
Het klaart weer op en we varen het ons bekende prachtige Maasdal in met fietsers en lopers aan de kant, plotselinge barrages en ondieptes. ’T Is opletten geblazen.
Het eerste mooie plekje willen we innemen om weer even af te blazen, in te zakken en morgen verder te gaan.
Gasten zijn welkom en heel gezellig maar ’t is ook een beetje een inspanning en we verlangen weer naar ons makkelijke relaxte samen-programma.
In Joigny-sur-Meuse vinden we een prachtig rustig plekje aan een mooie steiger voor een Nederlands schip met panne. Hier blijven we en morgen gaan we ws. ook niet ver.

Het Nederlands schip heeft een kapotte schroefas door een dekzeil in de schroef. Kan zomaar gebeuren. Gedemonteerd en via de verzekering naar Nederland. Morgen gerepareerd weer terug!
Joigny heeft als dorp niet veel te bieden. Ook niet op de 14e juli…..
Lekkere restjes opgemaakt en ’s avonds een Zweedse thriller deel 1……

 

Vrijdag 15 juli        Joigny – Montherme

Op wat verlaat vuurwerk na een rustige nacht.
Hannie aan t werk en ik op de fiets de berg over naar t volgende dorp want daar is een Lidl.
Dat gaat vlot. Ingeslagen en met t karretje achter de fiets weer langs de “ Maasboulevard “ terug.
Trossen los en op naar Montherme.
’T Is oppassen op dit deel van de Maas want de breedste delen zijn niet steeds bevaarbaar en dan moet je een smal zijkanaaltje in naar de sluis om om een eiland heen.
Ruim plek aan de kade en ook deze keer een prachtig gelegen dorp tussen de heuvelen.
Na de lunch de wandelschoenen aan en op weg. Dezelfde wandeling als vorige keer maar nu in omgekeerde richting en dat is goed te vinden.
Klimmen en dalen. Prachtige Belvedere’s.
En terug op de Hielkje koele ijsthee.
21 campers aan de kade waaronder Arnhemmers uit de Rosandepolder die op zoek zijn naar een 2e huis….. En een stroomkabel. Dat laatste kunnen we leveren. Het eerste is zo’n droom die een last kan worden als ie gerealiseerd is, zoals het hebben van een schip….
Zalm met verse dille en verse aardappels, roombotersausje en broccoli. Een AGV-tje.
De klapstoelers van de campers kijken naar de bootjes en de bootjesmensen kijken deel 2 van de Kentucky-killer.

 

Zaterdag 16 juli     Montherme – Laifour

Verse croissants en een zachtgekookt eitje.
Watertank en accu’s vol. Kabeltje terug. Trossen los.
Op naar t eerste mooie plekje. Dat is al na 10 km in Laifour maar de sluis ervoor wil niet tot wanhoop van de sluiswachter die geen collega aan de telefoon krijgt.
Wij wachten gewoon en t komt voor elkaar.
Lege vriendelijke kade in Laifour met water en stroom maar dat hebben we niet nodig.
Karretje achter de fiets. Joppie springt er uit zichzelf al in! Op naar Revin om te kijken hoe mooi dat is en hoe vol de jachthaven.
10 km Maasboulevard met alleen fietsers. In Revin de tunnel doorgefietst: verlicht en net als de vorige keer niets te vrezen.
Behalve een uitgebreid petanque-centrum met wedstrijden voor jong en oud is er niets te doen. Toch ligt de haven vol.
Misschien omdat we er tussen 13 en 15 u waren maar dan nog op zaterdag….. Dooie boel en leegstand. Zelfs geen open terrasje te vinden.
Dan maar weer terug en tevreden met ons mooie plekje.
Er komen allerlei ouderen op de bankjes zitten. Een buurvrouw schenkt haar overschot aan rode bessen. De eclusier van vanmorgen komt een praatje maken.
Er meren nog twee andere schepen af. Prima plekje.
Morgen verder naar Fumay als er plaats is aan de kade. En daar dan weer DE mooie wandeling maken…
Het weer is prima.

 

Zondag 17 juli        Laifour

We kunnen het: na een rustig croissant-ontbijt de rust gevonden. Vandaag bijna niets doen.
Ik heb een spannend scandinavisch boek en Hannie heeft ook altijd wel wat te lezen.
Zon, af en toe een bootje en sommige mensen.
Joppie zo nu en dan de kuier en de Meuse in.
In een mooi gerestaureerde Citroen HY komen ze ’s middags een ijsje aanbieden. Ook lekker.
Als avondmaal allerlei lekkere hapjes uit de voorraad.
Ruimte gemaakt voor een laat passerend schip met z’n allen geeft een goed gevoel = oxytocine.
Aan de stroom en de was gedaan.
Warme avond maar toch naar de overkant gewandeld over de wat rammelende spoorbrug en de grot gezien met roestbruin water.
De jeugdhangplek komt tot leven maar houdt ook weer op tijd op en zo valt de nacht.

 

Maandag 18 juli        Laifour Fumay

Met een tergend langzaam straaltje de watertank gevuld terwijl de Dames de la Meuse zich nog in nevelen hullen. Mistige legende….
Ontbijt met die heerlijke groseilles van de goedgeefse mevrouw.
Los en op naar de eerste sluis van de vijf. En dat zit vandaag niet mee. Ze zitten allemaal tegen. Hannies gele doosje lijkt t soms niet te doen en op het moment dat de Nationale minuut stilte van de midi voorbij is gaat de sluis op dubbelrood.
VNF komt en bevrijd de ingesluisde luxemotor zodat wij er weer in kunnen.
Veel omhoog komend verkeer en een Duits jacht dat met ons mee schut.
Hannie vaart probleemloos de tunnel bij Revin door.
En zo maken we rond 1300 u vast in Fumay. Volop plek aan de kade.
Lunch en klapstoeltjes in de schaduw op de wal.
Op zoek naar een supermarkt levert weinig op. Prei voor bij de avondeend. En verder hebben we genoeg.
Spannend boek uitgelezen (5e!). Gekookt, gegeten, avondwandeling. Een 6-sterren sudoku opgelost.
Morgen de Lange Wandeling en dan naar Givet.
Joppie speelde heerlijk met 2 foxen: hij was de haas en hen te snel af. Dan dus even zwemmen.

 

Dinsdag 19 juli    Fumay – Givet

Zoals elke ochtend zijn de Maasheuvelen in nevelen gehuld. Lekker fris weer om te wandelen. Iets over negenen op pad met wilskrachtig profiel onder.
Overkant van de Maas, een wat modderig pad, en dan omhoog. Dit liepen we drie jaar geleden ook. Joppie rent steeds omhoog en omlaag. Hij geniet!
Uiteindelijk boven en een mooi uitzicht.
Bovenover terug en even langs de bakker voor een baguette aux cereales en een paar lekkere broodjes.
Iets voor elven de afvaart.
’T Is weer prachtig. De eerste sluis staat “ tegen” en dat komt niet meer goed.
Steeds kost t veel tijd. Twee maal is de sluis ontregeld en bij de laatste twee met de tunnel van Ham erin stagneert het.
Het lijkt aan niets anders te liggen dan aan de onervarenheid van de twee jonge meisjes die de twee sluizen en de doorvaart door de onverlichte tunnel regelen.
De doorvaart gaat deze keer goed maar t blijft lastig zonder verlichting en als je de kop van je eigen schip niet kunt zien!
En als dan bij de laatste sluis een Engelsman tergend langzaam uitvaart stijgt de stressometer….maar we doen niet anders dan een paar biertjes koud leggen voor de aankomst in Givet….. En daar hebben we een plekje aan de kade. Wat lawaaiig maar dat geeft niet. Oordoppen.
En t diner is besproken
Laatste Franse inkopen in een zinderend warm Givet. Ook in Nederland vallen de mussen van t dak en vierdaagsewandelaars om. Dan valt het hier nog mee.
Joppie aan de overkant laten zwemmen bij de camperplek. Er staan er bijna 20.
Hij krijgt er bijna geen genoeg van, onze wetterhoun.
Met een fok als zonwering maken we het stuurhuis nog een beetje schaduwrijker maar als we uit eten gaan zijn we toch bij dat ie mee mag op t terras.
O zo lekker gegeten: die dingen die we in Frankrijk willen genieten: oesters, rognons, ris de veau, sabayon, peche-au-vin blanc en zo.
En dan vergeten ze de wijn af te rekenen. Ze zijn blij met onze correctie en dat scheelt toch.
Aan boord terug in t tosti-ijzer met z’n drieën. Begonnen aan een zwoele en lawaaierige nacht?

Woensdag 20 juli    Givet – Namen

Veel lawaai van landbouwvoertuigen en camions, en veel licht van een al snel onbarmhartige zon.
Dus wat vroeger op en de dingen.
Deksel vuilwaterpomp los geeft een veel betere afvoer. Daar moet een ontluchting op.
Alle patrijspoorten open voor genot van frisse ochtendlucht.
Naar de bakker voor de laatste Franse baguette aux cereales en twee croissants.
Vetpot aan, motorcheck. Alles los en naar de laatste Franse sluis.
Dat gaat vlot.
Gele doosje (telecommande) ingeleverd en dan moeten we wachten op een schip dat in aantocht is.
We krijgen het te zien: De Fransen met de oranje bikini…..
Tergend langzaam… En dan hangen ze zich op in de trossen al schuttend…..
En wij laten een mooie nieuwe stootwil knallen op een oneffenheid in de sluiswand. Stom!
Maar snel weer gerepareerd, voor zover en zolang….
We varen België in. Vlaggetjes gewisseld.
Mastje omhoog en ook die van de marifoon.
Hier is de scheepsmaat groter.
De bikini steeds traag en dan bij de volgende sluis weer wachten….
In Dinant raken we ze kwijt.
Het Belgische Maasdal is mooier dan we hadden onthouden. Luxe en mooie huizen. Prachtige heuvels, rotsen en eilanden.
De mensen genieten van de rivier en richten zich erop. Dat is in Frankrijk anders.
Vanaf Dinant komen we in een volgend “konvooi” van Nederlanders met een trage Fries erin (opoehuzum….) die tot Namen weet aan te haken maar ergernis veroorzaakt door steeds 15 min later dan de anderen in de sluis te komen. Scheelt zomaar een uur.
Dan vragen wij ons af of we haast hebben. Nee dus, maar t ergert wel.
In Namen rond half vijf aan de kade boven  een spits die in bedrijf is.
Morgen nationale feestdag in België dus een deel van de sluizen doet t niet. Daarom liggen we hier en niet in Dinant.
We zien de “ oranje bikini” doorkomen en een plek zoeken. En anderen die laat zijn. We zouden liever niet zo’n laatkomer langszij hebben….
Even te water voor tastbare inspectie van de boegschroef want ie klinkt anders.
Geen ongerechtigheden. Mogelijk een butsje in de schroef en daardoor ander geluid?
Babbeltje gemaakt met de achterbuur schipper van een lange spits. Valt allemaal niet mee….
Balletjes zonder ketjap, maar met gember. Selderijsalade. Puree met preiprut en La Pauline. ’T Is goed zo.
Joppie heeft t zwaar gehad. Deze Cyprioot kan niet tegen warmte. Hannie houdt em nat met de dekwas. En doet ook zelf haar badpak maar aan. Ze overleven. T zou gaan regenen maar t wordt niet veel.
Blijven we hier nog een dag? Of snel door naar Luik.
Is zo’n feestdag leuk of juist hinderlijk?
Hoe hard lokt thuis? Moet de rem erop om niet weer te vroeg thuis te zijn?
Vuurwerk kennen we wel. Wat is er verder? Vanavond verkennen en morgen zien we wel.
De harde muziek van de jachthaven aan de overkant is niet wat we zoeken… En daar betalen we wel voor…..
Stappend in Namur rollen we in een folkloristische voorstelling met verklede mensen en vrolijkheid. Helemaal België.
En daarna op een terrasje prachtige muziek van Boris Motte! Helaas net t laatste stukje van zijn optreden. Ik heb hem bedankt voor zijn mooie muziek.
Vanaf ons dek het vuurwerk genoten. Joppie bij Hannie op schoot….. Voor allebei heerlijk.
En dan volgt een zwoele nacht.

Donderdag 21 juli    Namur – Huy

Een nacht slapen en zo’n leuke avond hebben invloed op de plannen: we zijn lang genoeg in Namen geweest en nu gaan we verder, al is het richting Arnhem.
In principe Luik….
Bij de eerste sluis zit t tegen. Die schut net voor onze kop omlaag.
Alles bij elkaar een uur wachten en schutten. En dan bevrijd op weg naar de volgende met de Synthese 7 en een Linssen kotter.
Volgende sluis weer samen wachten en schutten.
Tot nu toe is de Meuse nog prachtig hoewel zo hier en daar de industrie en de kleinere beurs zichtbaar worden.
Als we bij Huy zijn rond 13 u toch even een kijkje in de haven en dat ziet er goed uit.
Mooie kade en een restaurant. En Huy moesten we nog een keer in omdat we t moois de vorige keer niet gevonden hadden.
Deze keer lukt t wel, inclusief een biertje op de Grande Place.
Bij terugkeer geen “oranje bikini” langszij maar wel een jacht uit Utrecht.
Gezellig gebabbeld.
Hannie een brochette en ik een lapin op het terras van het havenrestaurant. Heerlijk aan de Maas.
Morgen naar Maastricht. Van de buren horen we een goede jachthaven.
Het plan is om daarna via Maasbracht en Leukermeer weer in Arnhem aan te komen. Drie-vier dagen nog…..