Zit ik dit in te toetsen met het Requiem van Mozart aan, en net samen met Hannie het Pater Noster van Verdi gezongen. Mooi.
Een bewogen dag niet alleen vanwege de verplaatsing door het varen maar ook door contact met mijn 97-jarige vader die de grenzen in zijn leven beleeft en spartelt aan de draad als “die Forelle”. Niet ziek maar het leven moe en iedereen is er niet…. Wij zoeken onze weg.
Onze Fransen heten Monic en Marc (M&M) nadat we gisteren un verre hebben gedronken. Gezellig. Zij zijn al weg als wij wakker zijn. Toch om 8 u. trossen los want het is lekker vaarweer en er liggen wat tupjes ook aan de start… Zo gaat het wisselend vlot via gekoppelde sluizen naar hogerop: Saverne. Prachtig stadje met immens paleis en ruime mogelijkheden om vast te maken aan de kades van de verhuurder (Nichols). M&M liggen er ook. Wij aan de kant, genieten, op zoek naar koriander maar niet gevonden…. Toch mooi, maar om half twee losgemaakt met twee tupjes in de achteruitkijkspiegel. Net langs de Baron de l’Ecluse die losmaakt met Popeye op ’t voordek. Zo kan ’t gaan. Bij de sluis een dikke tup voor ons. Spitsuur maar we komen verder.
Door een prachtig nauw en begroeid dal met steile oevers, ook trein en auto, varen we de gekoppelde sluizen-trap door. Niet vlot maar gestaag. Warm, en fantasieën over vastmaken.
Dat doen we na sluis 25 aan een mooie kade. In de zon, maar we zetten de ventilator en alle kleden in en zo hebben we het goed.
Na een heerlijke curry met kip het Pater Noster geoefend dus en zo valt de avond. Morgen de laatste sluizen omhoog om over de Vogezen te komen, inclusief het Hellend Vlak van Arzviller, en dan 30 km zonder sluizen! Richting Nancy, maar dat is toekomst.
Elke dag varen is heerlijk en dat al acht weken lang en misschien wel meer dan 400 sluizen? We blijven ervan genieten, maar wentelen ons in de wetenschap dat het thuis ook heerlijk is. Kan ’t beter?