Maand: juni 2018

Mistige morgen, troebel water. Geen zwemsfeer. Gelukkig hebben we gisterenavond nog even rondgestapt door het dorpje met de oude wasplaats, de watermolen, de bruisende Marne, de rust en vriendelijkheid.

We nemen afscheid van Joost en varen op de sluis af. Met het doosje van enkel rood naar rood-groen, maar dan stagneert het: dubbel rood.  Hannie belt de VNF en die komen met twee man een half uur later. Waterplanten voor een oog dat de invaart moet bewaken. Op de hand gaat het vlot. Veel drijfgroen. De VNF haalt het er bij deze en volgende sluizen uit.

Het kanaal slingert langs hellingen en bossen met weidse uitzichten waarin koeien en graanvelden domineren. Parkachtig paradijslijk. Het mooiste kanaal dat we ooit voeren? En steeds staan alle sluizen mooi voor ons klaar. Boodschappen in Froncles en weer verder. Geen schip te zien maar wel onze twee verzorgers. Die draaien nog een brug voor ons. Dan zien we een paar jachtjes aan een kade liggen. Zoals vaak lange liggers onder alg en oud herfstblad, maar ook een trekker.

Verder. Nooit zo stil vaarwater bevaren. Dreigende onweersluchten en een diep gedaalde barometer, en toch valt er niets. Gerommel in de verte en drukkend.

We hadden een plekje bedacht in Riaucourt. De kaart geeft er twee aan: één aan onze kant van de sluis en één erna. Dat eerste wordt bezet dus gaan we de sluis in. Omkijkend zie ik dat de rondvaartboot die het blijkt te zijn losmaakt. Wij varen, bovengekomen, de sluis uit door het oog. Dan drukt Hannie op het knopje “avalant” en we krijgen groen om achteruit weer in te varen. Niet eerder gedaan maar kan ook. De rondvaartboot is gedraaid. Als wij de sluis achteruit varen vaart die in, en wij liggen op een mooi plekje, in Riaucourt waar verder niets te doen is. Dat andere plekje bleek er niet te zijn.

Een groep van honderd motards met 6 politieagenten en een visser die alsmaar naar ons zit te kijken. Heel rustig. En prachtig. Misschien moeten we ’s morgens wandelen of fietsen als het niet zo drukkend warm is?

Het ziet er af en toe mediterraan uit met naaldbomen op de oevers en cipressen in de verte? Lavendel in de bloembakken. Rukt het zuiden op naar het noorden?

Wij gaan nog een weekje de zon tegemoet met zo’n 20 km en 10 sluizen per dag als gemiddelde en dat kunnen we aan.

Bellen en appen met het thuisfront maakt dat we minder ver weg zijn, toch betrokken blijven (vader, kinderen, kleinkinderen, haven, jarigen: vandaag Maartje – de grote). TV en nieuws komen bijna niet meer voor in ons dagprogramma.  Muziek moet weer meer want we gaan behalve het Requiem van Verdi ook zijn Pater Noster zingen, en die nootjes moeten er wel in. En Hannie moet werken aan het Ventina-programma. Joost bracht de partituren mee. Nog twee maanden. Vanavond dus maar weer eens noten kraken.

Beetje mistig en dauw bij ’t opstaan. Het water is warmer dan de lucht erboven. Lekker gezwommen na de Joppie-loop.

Koers gezet naar Joinville. Geen schepen gezien. Na twee sluizen een mooi plekje met water en op loopafstand van de stad(?) en de winkels. Joinville is een aardig dorp, een beetje fleurie en het heeft een Lidl. En een bakker met heerlijke taartjes.

De watertank weer vol, koers naar de toekomst via een smal kanaaldeel. Door een prachtige landelijke parkachtige omgeving met heuvelen, groen en geel op de velden, een wouw, een meerval, een sandwich met rillettes du Mans gaan we verder, alsmaar omhoog.

Twee prachtige pont-canals over de Marne. En zo komen we in Villiers-sus-Marne. Mooie kade, groen en weids.

 

Beetje schilderen, zwemmen, Joost terug op de fiets om de auto te halen. AGV en toch lekker met summerhits als kookhulp. Daarna een rondje dorp. Het is lieflijk en met stevige voeten in het verleden: wasplaats, watermolen, monument voor de gevallenen, mairie en een kaasboerderij.

Het blijft maar mooi weer maar nu zonder apotheose met donder en bliksem.

Joost stapt morgen af. Wij gaan verder, met het rondje Doubs nog steeds als doel, 20 km/dag varen, en toch wandelen, fietsen en rust. Is dat ons evenwicht? De onzichtbare sluiswachter kwam langs om te vragen of we nog verder gingen…. We vroegen ons al af hoe het kwam dat de sluizen al voor ons klaar stonden.

Morgen om 9 u. staat de sluis omlaag voor ons gereed. Dat slaapt lekker in.

Op de koptelefoon heb ik het Pater Noster weer laten binnenkomen, en ook nog eens nagenoten van Fauré. Dus heerlijk geslapen en fris weer op, gewekt door een spits! Die zouden hier niet (meer) varen maar gelukkig toch. Rustig ons voorbereid met ontbijt en klein palaver. Een jacht komt voorbij, dus achter aansluiten maar dat hoort erbij.

Ik ga vandaag op de fiets begeleiden met de boîte en de camera op zak. Leuk werk. Geweldig om ons schip te zien varen, ook onder de vaardige Hannie-handen en Joost voorop voor de touwtjes.

Croissants gescoord bij de volgende sluis. Genoten van de nieuwe fiets: licht en geruisloos, en geen vette ketting!

Prachtige omgeving met heuvelen en rotsen. Weidse uitzichten en lieflijke oude dorpjes en zowaar een Patton-museum dat eraan herinnert dat het hier niet altijd zo vredig was (1944).

Bij sluis 51 Fontaines een prachtig uitzicht op de modder-Marne en tegelijk krek na de sluis een pont-canal. Diep respect voor de Franse waterbouwkundige ingenieurs!

Joinville is het uiterste doel maar liever varen we naar een groen plekje en dat vinden we in Autigny-le-Grand. Net na de sluis, niet op de kaart en gelukkig vrij.

Joost ging al bij de vorige sluis van boord met fiets en lunchpakket om de auto op te halen.

Rond 15 u. vast. Warm en weinig wind. Op Visorando een mooie wandeling gevonden van 1-2 u. en die doen we. Langs een begrafenis bij een Romaans kerkje, langs hete hevig stijgende wegen, maar ook door een afdalend schaduwrijk wegje. Joppie soms even tijd voor afkoeling en herstel gegeven, maar dan snuift hij ook weer iets lekkers en gaat ervoor.

Bijna bij de Hielkje is Joost er weer. Zwemmen, plannen maken en de Cobb aangestoken voor lekkere dingen, onder een dreigende lucht.

Prachtig kanaal met weinig aanlegplaatsen maar ruime blik op de omgeving met heuvelen, limousins en de Marne die steeds dichtbij is. Nu een modderrivier met hout die de stuwen en sluizen overstroomt. Als dat maar goed blijft gaan. Tot nu toe geen avarie’s van de VNF.

Dus heerlijk Miah Persson uit de boxen met Mozart-aria’s zonder belendende buren te benadelen, en de blik vooruit. Joost blijft nog een paar dagen en dat gaat prima.

Morgen water tanken en misschien even een grand-café-au-lait in Joinville, en dan verder richting Chaumont, maar dat gaan we niet halen. Ergens weer een rustig plekje met wandelen en fietsen.

We zijn benieuwd hoe het met de Dickens en de Cinclus gaat. Dat volgen we zo’n beetje voor zover mogelijk met Polarsteps en via-via.

Wat een leven! Nog maar ruim 4 weken weg en ’t lijkt wel dé manier om verder te gaan. Maar thuiskomen heeft ook wat en we hebben gelukkig veel om naar terug te gaan. Wat een rijkdom!

 

Na een zonnebril voor Joost, een stekkertje bij de LeClerc en een hartelijk afscheid van Pascale het Canal de la Marne á la Saône op dat nu het Canal entre Champagne et Bourgogne heet.

Bij de eerste sluis krijgen we gelukkig voor Hannie weer het afstandsbediening-doosje en allerlei regels en waarschuwingen.

Na 6 sluizen maken we rond 15 u vast in Orconte achter de Anja met de Australische John als schipper. Prettig en communicatief.

Dit kanaal is al afwisselender en parkachtiger dan tot nu toe. Grote graanvelden zijn zichtbaar tussen de bomen door. Geen dode reeën meer zien drijven. Het kanaal volgt het riviertje de Orconte. Vele meertjes en muggenbroedplaatsen aan beide zijden. De lucht kleurt donker en geleidelijk aan barst het onweer los met stortregen en hagel, bliksem en donder. Indrukwekkend! De zon schijnt er soms onderdoor en dat geeft er een magische tint aan. Ramen en patrijspoorten dicht en weer open.

Wij zetten het Requiem van Verdi in om de bui te verdrijven maar dat lukt niet helemaal want ’s nachts komt-ie nog een keer over.

Dat levert een schoon dek op en een soort ochtendfrisheid, en een enorme hoeveelheid water in een kuil van het fietsendekzeil.

Even gepalaverd met John opdat we elkaar niet in de weg zullen zitten. Hij stelt voor dat wij als eerste gaan want wij willen vandaag verder dan hij, en haast heeft niemand.

Hij is niet door de VNF-mevrouw gewaarschuwd om niet te overnachten in Perthes en omgeving vanwege de dievige “gitanes” aldaar. Dus een goede tip.

De eerste sluis is dood, reageert niet op onze boîte en geen enkel lichtje aan dus de VNF gebeld.

Zo’n wit autootje helpt en zo tuffen we verder met laag overkomende mirages want er is in St Dizier een luchtmachtbasis.

Lunch aan de kade te midden van een zich herinrichtende provincieplaats. Groen moet nog komen maar grote gebouwen en culturele accenten zijn in het oog springend.

De VNF gebeld om de handbediende brug van Marnaval open te krijgen en dat gaat vlot.

Het kanaal gaat nu meer bochten en slingeren. Mooi.

Joost is op de fiets terug om zijn auto te halen en boodschappen te doen.

Wij varen tot we een mooi veld zien en wat palen om aan vast te maken, zo rond 15 u.

Zon, warm, soms wolken. Joppie blij. Wij zwemmen. Joppie ook. Joost de locatie geappt.

Het gras wordt naast ons gemaaid en verder is het rustig.

Nog maar ruim 4 weken weg, en ook al even terug geweest voor Indra en Elin, maar het lijkt al een eeuwigheid. Nog 2 maanden te gaan. Rondje Doubs komt steeds meer binnen bereik. En jagen doen we niet.

Joost kookt vanavond pasta met zalm. Morgen varen we ws naar Joinville.

Misschien zingen we vanavond wel het Pater Noster van Verdi want dat komt echt op het programma van het najaarsconcert..

Het dek is schoon: alles wat los stond en aantrekkelijk zou kunnen zijn is binnen opgeborgen. Patrijspoorten en lichtranden aan de walkant geblindeerd. Na de Joppie-jog en ontbijt in onze huurbolide op weg naar “huis” en Indra.

Vlotte reis die de gevaren heenreis ongeveer volgt zodat we alsmaar over ons vaarwater heen gaan.

Via een bezoek aan mijn 97-jarige vader die we blij konden maken met zijn 6^e achterkleinkind naar de Haven van Coers. Warme ontvangst ook Joppie en Bobje weer blij met elkaar. Casper en Petra genieten van ons huis en dat is heerlijk. Lekker gegeten op het terras, ’s avonds naar de Zeester omdat de Kadedagen er zijn. Free Your Mind ook, maar dat hebben wij niet nodig.

Van Jan gehoord hoe het met loodsen zit en gaat op de Rijn: niet geschikt voor ons.

Als wij teruggekomen Joppie uitlaten barst om minuit het vuurwerk los. Joppie in de tril en dus in de armen. Naar huis en naar bed in Hannie’s kamer.

Gezellig samen met Petra en Cas ontbijt en dan op naar Indra. Wat een lief klein mensje. En wat een ontspannen blije Sascha en Sander. Helemaal goed. Michelin zou zeggen “ Vaut le Détour” en zo is het.

Zalm gegeten bij de kadedagen en iedereen even gesproken.

En dan naar Laura en Rutger die hun Elin hebben gekregen.. Ook weer zo’n mooie baby!

Iets voor vieren in de auto en op weg naar onze Hielkje. Dat gaat niet helemaal makkelijk wegens werken aan wegen en kleine wegjes maar we zijn toch voor 22 u. aan boord. Pfffff…. Hannie alles gereden. Glaasje, uit met baasje, en op’e bed.

En dan een ligdag, een soort nieuwe start. De olieman komt diesel brengen, we vullen de watertank, schoon schip, vaarboom, pikhaak en blokken en de protec enzo. Messenblokje opgehangen. Koekoek van stukje LegeWaldenhuik voorzien.  Kaart nog eens bekeken en bedacht dat de Doubs wel haalbaar is als wij op onze manier blijven varen. We zien wel. Uit Arnhem TinTin meegenomen die we van Sasja en Ekko hebben geleend want die komen we misschien wel tegen.

Ook de ontbrekende messen, en veeeeel groenten uit de moestuin, en aardbeien. En van Petronella een heerlijk stuk kaas.

En allerlei warme gevoelens van al die mensen die we even zagen en die we nu weer daar laten en wij zijn hier. Niet erg om weer thuis(?) te komen maar ook heerlijk om weer hier te zijn. En nu komt Joost bijna. Onze eerste slaapgast. Gezellig.

Foto’s gemaakt van de oude schippersbeurs en de kade waar de spitsen lagen te wachten. Vergane tijden. Wij profiteren van die tijd maar hoe lang nog? Hoe lang kunnen wij onze DAF nog laten roken? Hoe snel groeien de kanalen dicht? Is het verontrustend dat het begin juni al zo warm is? Dat zijn wel vragen die ons bezighouden.

De avond valt met zwoelte en helder zwerk. Wij zijn klaar voor de komende 2 maanden.

Dit is vanaf nu niet meer alleen de verjaardag van Kees Corneille maar ook van Indra, onze 3^e kleindochter, dochter van Sander en Sascha.

Na een broeierige muggennacht twee spitsen laten voorgaan en toen losgemaakt en vaart gezet naar Vitry. Het werd alsmaar mooier: meer openingen in de omgevende bosschages, kijk op land, heuvelen en dorpjes.

Varen we de sluis in van Soulanges belt Sander. Dan kan dan even niet dus in de sluis teruggebeld: een dochter! Helemaal goed met haar en met moeder en vader. Iets te vroeg maar een mooie verhouding in lengte en gewicht. En ze gaat Indra heten. Mooi. Zijn we net op een onverwacht mooi plekje beland naast de meanderende Marne, moeten we ineens plannen maken voor kraambezoek. Graag gedaan en de eerste optie is een ligplaats vinden voor 4 nachten voor de Hielkje, auto huren en met de logees afspraken maken.

Alles lukt! Lekker gewandeld met Joppie in Soulanges, Champagne geheven in een geur van vers gebakken brood,

vaart erin naar Vitry-le-Francois, in stromende regen! Mooie plek n de jachthaven, auto gehuurd (een middenklasser voor een kleintjes-prijs), eend in de pan gekwaakt, nog even rondgestapt in Vitry en ons vergaapt aan wat je kunt kopen voor de helft van je euro’s hier aan mooie huizen met grond.

Fietsen, stootwillen, vaarboom, pikhaak etc van dek en in het ruim.

Nog even een verhaal-act met Pascale, onze havenjuf die dacht dat we wel ergens anders konden liggen maar dat scheelde toch 5 meter….

We ontstappen even aan dit leven en omarmen opnieuw graag het grootouderschap.

Wel raar om los te maken, morgen weer in Arnhem te zijn, en daarna weer naar hier. We deden het eerder en het kan maar we zijn een beetje van de leg. Niet meer zo gehutst en geheemd.

De jachthaven hier is een beetje vol liggers en waterplanten. Een mooi schip dat gebouwd zou zijn in Noordwijk en dat nu in Engelse handen is ligt voor ons. Vriendelijke schipper.

In gedachten zijn we al minder hier. De auto op de kant. Indra in ons hart. Nog een nacht.