Maand: juni 2018

En nu weer varen want dat vinden we heerlijk. We zijn allebei wakker zodat we om 8 uur op weg zijn, varend ontbijten en daar houden we van. Rustig, stil –op onze trouwe DAF na- beetje ochtendnevel en prachtige uitzichten! Ongevaarlijk maar indrukwekkend zijn de grenzen tussen rivier en kanaal met een dammetje….

Zo gaan we langs Orchamps, Ranchcot, St Vit en Osselle voor we in Thoraise komen. Even een middagpauze en Joppie-walk in Orselles.

Na de sluis vastgemaakt aan de “kade”. Wel bolders maar geen diepte dus de scheg aan de grond en de kont vrij. Uithouders, pennen en de loopplank. Morgen zal het water niet veel lager zijn.

Vanavond komen Kees en Wyta aan boord. Zingen? On verra! Mooie akoestiek in de tunnel die voor ons ligt. Andere bootjes dus ook publiek.

En de zon schijnt maar alsof het niks kost. Beetje regen zou ook welkom zijn al is het maar voor het balans-gevoel.

Een ligplek in Besançon besproken want daar gaan we morgen naartoe. En we gaan de Boucle doen want dat kan met onze maten, samen met de bateaux mouches.

In de verte is de generator van de hotelspits hoorbaar, en verkeersgeluiden. De stad. Na wat inkopen water getankt, en daarvoor even aan de grond gezeten maar vlot weer vlot, en op weg door een tunnel van platanen: prachtig!

Wat rechte stukken met uitzicht en veel fietsers op het jaagpad. Een babbeltje met fietsende Friezen bij een sluis.

Dan een sluis met een bocht erin en nauwelijks omhoog geschut. Rochefort-sur-Nenon. Als de deuren opengaan zien we een prachtig landschap met rotsen, een stuw, een wijde blik, en een vrije steiger.

Hoewel het nog maar 11 uur is gaan we hier toch liggen. Dan maar een dagje later thuis…. Rust en vrijheid. Dorpje verkend en vanaf de belvedère uitgekeken. Langs een eenvoudig restaurantje gelopen en bedacht dat we hier wel de plat du jour willen. Konijn met dikke frieten en blikboontjes, en een karaf frisse geurige droge witte erbij. Koffie toe. 14 euro alles bij elkaar….

Terug bij de Hielkje: heerlijk in de schaduw zitten lezen. Rond 16 u. een ommetje op de fiets van een uur. Het is hier prachtig. Geen schepen meer gezien.

Morgen weer eens wat varen….

De regen tikt zachtjes op ons koekoekje en het is muziek. Opstaan en de regen stopt alweer. Fijn voor ’t buitenwerk in de sluizen. Een stuk of vijf tot we in Dole zijn en per sluis wordt ’t mooier. Eerst even de chemische fabriek van Solvay met veiligheidsinstructies. Hardlopers en fietsers mogen langs het jaagpad en wij ook, maar het terrein ziet er mensonvriendelijk uit en toch werken daar mensen die blij zijn met hun baan, en anderen worden weer blij of beter met hun producten. Rare wereld.

En dan begint het moois van de Vallée de Doubs. Groen, hellingen, doorkijkjes. Prachtige entrée naar Dole. Roeiers, mooie Bourgondische huizen.

De laatste sluis met bekijks en dan de Port de Plaisance. Scheve-stenen-kade, dus met bandjes en uiteindelijk een balkje afstand genomen en dat gaat goed.

Vide-grenier (rommelmarkt) aan de ene kant en Dole aan de overkant.

We gaan aan de wandel. Blijven te lang hangen aan de gratis wifi van de tourist-info, maar dan gaan we door op de katten-route langs veel prachtige oude huizen, kloosters enzo tot we laag eindigen bij de leerlooiersplaats met een ijsje. Kleine bedevaart langs het geboortehuis van Pasteur en weer terug bij ons hondje.

Niet handig om een stad op zondag te bezoeken maar het komt bij ons steeds zo uit.

Praatje gemaakt met allerlei mensen, gezwaaid naar onze buren van de laatste nachten die hun tup komen inleveren. Genoten van het beperkte vaargedrag van huurders. Dat zijn de geneugten van zo’n stedelijke ligplek. Morgen weer naar landelijk en rust.

Al even gekeken naar de muziek die we zongen met Kees en Wyta, want die komen overmorgen voor een paar dagen, en daar zit muziek in.

En vanavond, na een heerlijke Hannie-curry met kip-van-gisteren rust, lezen en dromen.

Verse broodjes gehaald. Weer mooi weer. De campers vertrekken op hun manier. Wij ook. Met de vaarboom duw ik ons weg van de kant terwijl Hannie stuurt en vaart. De vrouwen op de kant kijken en de mannen de andere kant op.

De Saône af, vastgemaakt in Auxonne. Mooie oude garnizoensstad. Jachthaven met van alles maar geen bekenden. Na de inkopen weer aan boord en verder naar de Doubs, dat wil zeggen het Canal du Rhône au Rhin.

Hadden we even niet opgelet: middagpauze dus wachten tot half twee en er liggen al twee tuppertjes.

Uiteindelijk is het wel half drie voor we in het sas zijn. De nodige en omslachtige instructie over de nieuwe afstandsbediening en zo gaan we met een klein kruisertje de sluis uit op de nieuwe sluizen af. Dat vergt wat gewenning. En de ligplaats die de kaart ons beloofde na de tweede sluis was er niet dus verder met die twee Zwitserse jongens in ons zog.

Gelukkig vinden we bij Abergement-la-Ronde een goede plek. Gaar en voldaan gaan we lekker in de schaduw van een boom zitten, en Joppie liggen.

Dan komen onze buren uit Lamarche die we ook al in Auxonne tegenkwamen.

Kip van ’t spit met gebakken aardappeltjes en salade.

Jeugd die geniet van alle speel- en sportwerktuigen hier op de kant; zo zien we nog-es wat.

De pogingen om in Dôle iets te reserveren stranden op telefonische barrières. We zien morgen wel. Voorlopig ziet ’t er mooi uit. En we kregen van de buren een kaarsje na de rondleiding. We zitten er warmpjes bij. En de weerberichten lijken ook die kant uit te gaan.

We overwegen even bij het opstaan om hier te blijven. Zo stil en mooi, maar we zijn ook benieuwd naar de Doubs, en dus gaan we toch verder. Vloer weer dichtgelegd want die blijft gelukkig droog.

We komen op weg naar de Saône zowaar nog een ophaalbrug tegen die door Hannie die op de fiets vooruit is vroeg wordt geopend.

Met Summertime-blues van de Blue Cheer uit de speakers vaar ik erdoorheen tot ik moet wachten bij de volgende sluis want die wil niet. Beneden een stel andere grijsaards die dwars liggen. Systeem op tilt. VNF erbij en vlot weer op gang. Zij varen niet in dus een fausse bassinée naar ons toe en wij kunnen verder.

In Maxilly-sur-Saône scoort Hannie nog taartjes en croissants. Eén taartje (flan) geeft ze weg aan een VNF-meneer en het andere mag ik, kwestie van smaak.

Bij de laatste sluis van dit praaachtige kanaal moeten we ons afstandsbedieningsdoosje inleveren bij de automaat. Van schrik wil de sluis ons eerst niet schutten maar later wel na nog een keer goed rammelen aan de blauwe stang en overleg met de VNF. En dan varen we op de Saône, meteen weer een sluis, ook naar beneden.

Brede mooie beboomde rivier. Stroomt 1-2 km/u. Veel huurbootjes. Daar moeten we ons de komende weken op instellen.

De kade in Pontailler-sur-Saône ligt er vol mee dus varen wij door naar een lege kade in Lamarche bij de campers. Rondje dorp: niets te doen, maar wel een aantrekkelijk restaurant met Franse keuken. Dus.

Geroeid, gezwommen, Koelsysteem weer van riviergras ontdaan. De kade komt vol. Veel stootwillen….

Morgen naar de Doubs, maar eerst boodschappen in Auxonne, stellen wij ons voor.

En het weer blijft maar mooi, warm, droog. De Doubs is gelukkig weer vrijgegeven. Het hoge water is gezakt. We komen eraan!

De fietsvrouw is bijna geruisloos vertrokken. Het is weer blauw en helder. Ik kijk maar es even op de ais en ja hoor: DE twee spitsen komen eraan. Nog snel even te water om de koelbuizen op meegesleept watergras te controleren: geen. En dan komen ze, allebei met water als ballast zodat het stuurhuis laag genoeg is voor de bruggen. Ik zet ze op Facebook. Dat blijkt in een behoefte te voorzien.

9.40 u. los en op weg. Weinig tot geen aanlegplaatsen dus een vaardag, maar dat is tegenwoordig ook een wandel- en fietsdag want we kunnen allebei de Hielkje alleen varen en de ander kan de sluis klaar zetten. Dat schiet op en het levert bewegen op, ook voor Joppie. Merkwaardig hoe het anders voelt om Frankrijk varend, lopend of fietsend te beleven. En die mooie sluishuisjes blijven me betoveren….

Een paar tegenliggende jachtjes maar verder rustig. Merkwaardig dat ze stelselmatig de sluis in de lage stand zetten zodat de afvaart de lege sluis weer moet opschutten (fausse bassinée) . We kunnen het aan.

De douchewaterafvoerpomp voorin blijkt het al een tijdje niet gedaan te hebben ontdek ik als ik daar eens mijn haren was. Water op het vlak. Is jammer. Dus een taakje.

Als we rond 15 u vastmaken aan een dukdalf boven Oisilly ga ik aan het werk. Vloer open: vijf vakken vol water. Pompje gedemonteerd en kabeltjes vereenvoudigd. Stroom klopt. Pompje werkt. Dompelschakelaar blijkt lui. Doet et weer na opschudden. If you don’t use it you lose it. Vaker voorin douchen en gasten meenemen.

Dank aan Felix voor de tip om de mogelijkheid te behouden de vloer van het ruim open te leggen. Dweilen en uitdampen. IJsje als beloning voor ’t vieze werk. En straks lekker Cobben met allerlei groenten, spekjes, champi’s, ei en nog een restje aioli. En daarna een rondje dorp.

We zagen op FB een foto van de ingestorte sluiswand inclusief huisje in het Canal des Ardennes. Indrukwekkend en wat een geluk dat er niemand in de sluis lag! Wel is het nu dicht langs die weg, en bij Nancy, en in de Meuse. En ook nog een paar dagen(?) in de Doubs. On verra.

Stil om ons heen en toch worden we wakker. Fris, koel, nevelig. We zijn de enigen hier bij de ingang van de tunnel, totdat een vertrouwd VNF-autootje langs komt om te vragen wat onze plannen zijn voor vandaag. Nou, de tunnel door en dan verder, zo’n 20 km of zo. OK dus tot Cusey? OK. En zo begint de aanloop en dan de doorvaart door de tunnel van Balesmes van 4600 m. We mogen een half uur eerder dan gebruikelijk voor de pleziervaart. Fijn.

Breed en hoog genoeg. Goede verlichting die per sector achter ons dooft. We zien na 1000 m. geen daglichtgat meer. Geconcentreerd sturen. Ik de eerste, Hannie de tweede helft. Na een dik uur weer in de dag. Zou het hier anders zijn? Warmer, zuidelijker, ander werelddeel? Nee, gewoon mooi Frankrijk maar nu afdalend. We kijken over de dalen en zien minder heuvelen. De eerste sluizentrap van 8 op elkaar afgestelde sluizen. 6 m. verval per sluis acht achter elkaar. En dan de volgende vier.

Zo doen we vandaag 22 sluizen en 24 km in ongeveer 7 uur zonder echte moeite.

We zijn niet op een prestatie uit maar er zijn niet veel plekken om vast te maken en nog minder plaatsen om te bewandelen of te befietsen.

De sluizen zitten zo dicht bij elkaar dat we om-en-om varen en wandelen met Joppie zodat de volgende sluis alweer met het doosje is klaar gezet. Geen andere schepen in af- of opvaart. Lege kade in Cusey maar mooi genoeg.

Na de gebakken mosselen en het vers gebakken brood, met salade, thee gedronken met een fietsdame uit Calais die onderweg is naar de Alpen. Goed voor ons Frans, en leuk om uit te wisselen.

Cusey is als dorpje niet een bakker waard dus morgen verder.

Op de VNF-site is te zien waar wild hoog water voor stremmingen zorgt. Ook op de Doubs!

Sasja en Ekko moesten omkeren op het Cnl. des Ardennes wegens een ingestorte sluis! Felix en El varen verder langs Reims naar Nancy waar ’t ook dicht zit….

Wij boffen met het weer en de beperkte tegenslag. We gaan door! In twee dagen naar de Saône en dan zien we verder.

Dikke buien over het schip vannacht, maar ’s ochtends weer droog. Dus ons plan: twee sluizen verder, plekje zoeken en naar de hooggelegen stad. En dat lukt goed. Plekje aan de kade, Joppie uit en stuurhuis van zonnescherm voorzien.

Wij op de fiets erop uit en Joppie een paar rustuurtjes.

Steile klim op de fiets en te voet brengt ons binnen de muren van de oude vestingstad die nog gewoon functioneert inclusief ziekenhuis binnen de hooggelegen stadsmuren. Mooie kerk, straatjes en wallen. Heerlijke lunch met linge als hoofdgerecht: een vergeten vis.

Daarna op de fiets voor Hannie nieuwe sandalen gekocht bij een immense Intersport, boodschappen bij LeClerc en terug aan boord. Ik nog een paar dingen bij de Intermarché terwijl Hannie Joppie lekker laat lopen en zwemmen.

Rond half vier weer aan boord, en varen, op weg naar de laatste twee sluizen naar het scheidingspand. Het gaat vlot maar we zijn toch te laat om nog door de tunnel te mogen. Er komt een schip aan dus wachten. Dat is het niet erg aan een wal met wilde aardbeien. Gezwommen en weer veel “watergras” van de koelbuizen gehaald.

Tegen half acht komt er nog een spits uit de tunnel waarvoor wij opzij moeten…. Dat was niet helemaal logisch maar toch maar gedaan. Als hij zijn schroef er weer bij zet worden we tussen hem en de dukdalf getrokken. Geen schade maar we hadden gewoon moeten blijven liggen en hij had minder kunnen draaien. Toch hartelijk, en mooi dat hier nog een spits vaart met lading naar Valenciennes. Ik zou ook geen andere route weten als je van de Saône komt of zo.

Na de spits de slagboom dicht en morgen zijn wij wellicht de eerste, en dan beginnen we aan de duizelingwekkende afdaling met sluizentrappen naar de Saône.

We berekenden dat we vanaf Vitry-le-Francois ongeveer 250 meter zijn gestegen door alle sluizen. Daarvoor ook al het nodige.

Geweldig om vanaf de hoogte van Langres te kijken hoe het kanaal tussen de heuvels door loopt met in de verte het aangelegde meer Reservoir de la Liez. Met recht een kunstwerk!

Morgen de tunnel in.

De VNF is vriendelijk en behulpzaam maar blinkt uit in grasmaaien. Bij alle sluizen ziet het er steeds keurig kort uit. De plek waar we nu liggen wordt niet beheerd door hen maar door de gemeente en dus een meter hoog gras met bloemen en brandnetels. Vanmorgen 0m 6.45 u. vindt men het genoeg: met vier man aan de gang met machines.

Zo zijn we weer even in het oude ritme. Eruit. Lekker fris, Joppie 45 min laten lopen. Thuis zwemmen. Ik merk dat de kimkoeling veel planten heeft verzameld. De moeite waard om ze daarvan te ontdoen. Dat vaart meteen een stuk vlotter.

De sluis reageert al om 8.45 op ons doosje dus óp naar de tweede maar die stagneert: geen licht en geen reactie. Bellen met de VNF. Een klein half uurtje later blijkt deze pas vernieuwde sluis nog niet in gebruik…. We krijgen weer een sluiswachter mee de volgende drie sluizen. Een ander autootje rijdt ons tegemoet: Sarah. Zal ik een essay schrijven over mijn paar uur met Sarah?

Het canal is dan weer breed en dan weer smal met besteende oevers, of soms gestapelde autobanden! Steeds schone vergezichten op gindse heuvelen maar geleidelijk komen we hoger op het plateau en worden de toppen lager. Het regent en miezert wat. We raken nog een keer ingesloten als een sluis het laat afweten. VNF redt. Vandaag twee kruisende kruisers en een Nederlandse luxe motor! Moet niet te gek worden… Bij een lege ligplek de watertank weer gevuld na twee wassen. Na de sluis bij Hûmes een mooie plek voor vandaag: ongemaaid gras… met aardbeitjes. De sluiswachter komt informeren: ja dit was het voor vandaag. Morgen graag om 9 u. de brug. D’accord. Bonne journée.

Een Joppie-loopje en dan op de fiets een rondje. Dat levert na wat loop- en klimwerk een fraai uitzicht op: Langres in de verte en “ons” canal in de diepte.

Ongelooflijk hoe ze ruim 150 jaar geleden een kanaal door deze hoogvlakte hebben weten te leiden. Wat mij betreft wereld-erfgoed!

Terug aan boord Pater Noster er verder ingeluisterd. Hannie doet frans. Hartige maaltijdsalade en een rustige zomeravond voor ons. Morgen een stukkie varen naar Langres en daarna verder, misschien de tunnel van Balesmes al door?

Weer eens een heel andere dag. Begin met zon zoals gewoonlijk. 9 u licht aan op de sluis want het is zondag. Druk op de knop, groen licht erbij, deuren open en erin en omhoog. Vlot. Zo doen we 2-3 sluizen in een uur en 5 km. We genieten enorm van dit landschap met steeds de onstuimige Marne naast ons, grotere en kleinere pont-canals, heuvelen, akkers, bos, sportende mensen op het jaagpad die vriendelijk zwaaien.

Bekijks van hele families en groepen in de sluizen, foto’s en een babbeltje. Gezellig en gemoedelijk.

We passeren de tunnel van Condes: zo breed dat twee schepen er elkaar kunnen tegenkomen!

Verder langs Chaumont. Daar leggen we niet aan want het is niet echt de moeite waard. Bij sluis 22 nemen we afscheid van onze begeleidende sluiswachter en worden we overgedragen aan onze nieuwe: een jonge slanke dame met zwemvest. Deze en de komende sluizen zijn handbediend dus iets voor werkstudenten. Het valt haar niet mee. Ze heeft hulp nodig en die wordt geboden. Ik help opendraaien als we boven zijn. Bij de volgende sluis krijgt ze de pal er niet af.

Hannie zet mij aan de wal en ik ga helpen. Het gaat zwaar maar zó zwaar nou ook weer niet. Ze heet Sarah en ik ga maar met haar mee in de auto van sluis naar sluis en Hannie vaart de Hielkje alleen met Joppie. Zo zetten we steeds de sluis klaar. Dat gaat vlot. Bij één sluis wil de deur bijna niet dicht. Er zal wel iets tussen zitten (ik heb al mijn autobanden nog). We zullen wellicht even geen oplopers krijgen…. We zijn het tweede schip vandaag in de opvaart. Na de laatste handbediende sluis gaat het weer met het doosje maar Sarah rijdt nog even mee of we wel kunnen liggen op het plekje dat we voor ogen hadden en dat lukt, dus een zwaai ten afscheid.

Grasrijke oever met vissers, verwaarloosde VNF-plek maar prima voor ons.

Zondag-dood dorpje. Restaurant verkocht en de bakker morgen dicht. Aan de andere kant bewandelen we een schaduwrijke weg naar een vredespark waar het erg rustig is. Terug bij de Hielkje alle drie het water in. Heerlijk!

Gigot d’agneau in de pan met deze keer weer gelukte aioli, groene haricots en salade. Wij ook gaar en gestoofd onder een bewolkte lucht waaruit maar geen regen valt bij ons. Morgen de kant van Langres op. Daar willen we wel even stadsnuiven voor we de tunnel in gaan en aan de afdaling naar de Saône beginnen.

Vanavond noten en letters. Wat een leven!