Zaterdag 30 juni Kunheim – Gerstheim

Vannacht ook weer droog gebleven en helder blauwe lucht als ik naar buiten kijk vanuit het stuurhuis. Om acht uur op weg met ontbijt aan de kiezen. Een uur naar de sluis bij de “Rijn” en daar is iemand om ons door te laten. Ruim water. Geen schepen. Indrukwekkend groot water met aan beide oevers gindse heuvelen die we zo af en toe zien: Vogezen en Schwarzwald.

We nemen twee sluizen met verschillende schepen. Het is schipperen en wat wachten maar toch gaat het vlot. De AIS helpt bij het voorspellen en combineren: een aanrader! We hadden het er al over: hoe heet ook weer het schip van Antonio uit “Boegwater”? De Pride of Fayal vaart ons tegemoet. Foto. Geen marifooncontact.

Na sluis Rhinau rond 13 u. moeten wij weer naar “binnen”. Willen die andere jachtjes dat ook? Scheuren ze ons voorbij naar de sluis? Wat een gedachten… ’t Loopt altijd anders en nu ook: zij gaan door en wij krijgen te maken met een Franse opgebouwde praam die hard schreeuwt en rare manoeuvres laat zien bij de invaart van de sluis. Die staat op dubbel rood, dus lunchpauze. Vele oranje ballen in het water die geen duidelijke aanloopgeul laten zien. Wij zagen hen allerlei koersen varen. En als zij de steven richting Straatsburg wenden gaat het licht op rood-groen. We wenken en roepen, ook op VHF maar pas zo laat sjoege dat we al bijna in de sluis liggen. Zij kunnen er gelukkig nog bij. Alles schreeuwend, zal wel gehoorprobleem zijn. Blijken toch ook weer aardige mensen.

Zo varen we het Canal du Rhône au Rhin, branche Nord, op. Verwaarloosd maar mooi. Oude bomen, koppige zwanen.

Hoever gaan we? Het is warm. Hannie droomt van een schaduwrijk plekje en Joppie ook. Dat vinden we tegen 16 u bij Gerstheim. Pennen erin gehamerd. Loopplank uit. Zwemmen. Gras van schroefas en koelbuizen verwijderd. Op de fiets wat boodschappen gedaan: gigot d’agneau, dus Cobben.

Onze schreeuwfransen en achterfransen komen voorbij. Allemaal goed.

We denken erover om niet in, maar voor Strasbourg vast te maken en net als bij Colmar de fietsen en het karretje te gebruiken. We zien morgen wel of daar een goeie plek voor is.

Vrijdag 29 juni Kunheim

De bakker hebben we gisterenavond gevonden dus verse broodjes en een ontb-eitje. Fietsen en Joppie-karretje aan de wal en langs het kanaal 20 km naar Colmar gefietst in lekker fris weer. Mooi kanaal, recht, bomen, geen schepen. Wel twee sluizen met trekstang. Even de haven bekeken: volop plaats en dat is logisch na een arrêt de navigation op de Maas en de Doubs.

Vakwerkhuizen, schilderachtig, heel veel en heel mooi. We dwalen met Japanners, Nederlanders, Duitsers, Italianen en anderen door het schilderachtige foto-stadje.

Déjeuner op een schaduwrijk terras met een steak tartare die ik zelf op smaak mag maken. Jammm. Hannie een pannetje met pommes au gratin en Elzasser ham.

Langs de binnenlanden weer terug.

Wat aan de fietsen geprutst, toplicht weer aangebracht op de gestreken mast, Requiem van Verdi aangevallen met enig succes.

Schelvislever, kaasjes, salade, douche, watertank en accu’s vullen (gratis!).

Een rondvaartboot vaart voorbij. Vissers en fietsers.

Me even uitgeleefd op een paar paaltjes…..

Fryske sinne in Kunheim

Vanavond verder in mijn boek en morgen op weg naar Strasbourg, lekker weer even groot water op. En de beloofde regen is hier weer niet gevallen.

Donderdag 28 juni Mulhouse – Kunheim

Volgens mijn inschatting kost het een half uur om vanuit ons plekje in de haven naar de sluis te komen, dus 8 u. motor aan en gaan, na afscheid van de havenmeester.

De slingermanoeuvre om uit ons plekje te komen gaat vlot dankzij de boegschroef die het gelukkig weer goed doet. En dus zijn we ruim voor half negen voor de sluis maar die hebben ze zonder overleg met ons al twee jaar geleden een kilometer verplaatst. De ons bekende sluiswachter is stipt: om klokslag half negen gaat ’t licht op vert.

Een oude openstaande sluis en een paar bruggen verder en we zijn op groot water met grote binnenvaartschepen.

15 km naar Niffer en daar de sluis in naar het Grand Canal d’Alsace (gekanaliseerde Rijn)dat echt Frans is al spreken de sluiswachters en de schippers over de marifoon veel Duits.

Alle scheepspapieren klaargelegd want ik ben erop voorbereid dat we bijna onmiddellijk de politie of zo aan boord zullen krijgen… Niemand gezien.

Met een beetje stroom mee en met wisselend uitzicht op Berner Oberland, toppen in het Schwarzwald als Totenkopf, en op de Vogezen: Grand Ballon d’Alsace, scharrelen we in het zog van de Camaro IV uit Lage Zwaluwe naar beneden: 3 x 16 meter, en dat is best veel als je in de sluis ligt.

diepe sluis…

We varen in een kluitje en dat kost een uur bij de eerste sluis maar daarna gaat het goed, dankzij een staking bij een sluis of twee naar beneden. Er komt geen opvaart! Wel een rondvaartboot die uit koers raakt en scheef ligt omdat iedereen inclusief kapitein foto’s van ons maakt.

Even voorbij Vogelgrün de sluis in naar het Canal du Rhône au Rhin branche Nord (Canal de Colmar). Sluis staat klaar, aardige dame en hup naar binnen, omlaag!

Ruig kanaal, waterplanten, veel jonge eendjes (2e leg), prachtige maar afgesloten afmeerplek, maar dan in Kunheim DE plek: waar de verbinding met de Rijn aansloot op het kanaal dat nu grotendeels gesloten is. Er is niemand zoals de sluisdame al had laten weten. Joppie eindelijk de kuier. Mooi ruimte om de kop alvast naar buiten te draaien want we gaan morgen op de fiets met Joppie-karretje naar Colmar heen en weer en dan de volgende dag weer verder. Liggen we zomaar wéér twee dagen op één plek!

Straks verkennen waar de bakker is want meer is er hier niet. Rust.

Woensdag 27 juni Mulhouse

Wat een rust. Wel verkeersgeluiden, maar geen voorbereidingen voor vertrek enzo. Rustig ontbijt. Uiteindelijk samen met Joppie rustig de stad doorgelopen. Kerk was dicht, markt is op een andere dag maar terras was open. En de Carrefour ook.

Thuis even iets gekleeds aan en naar “Chez Auguste” met de hond. Nooit zukke lekkere oesters gegeten, en riz de veau……

Hannie een rustige middag (rustig?: hard gewerkt aan Franse les!). Ik naar het beroemde automuseum van Schlumpf. Dat was weer indrukwekkend, vooral door het grote aantal prachtige Bugatti’s. Toch zijn het er teveel. De tweede roos maakt de eerste minder mooi…..

Terug aan boord gelezen, watertank gevuld, plannen voor morgen gemaakt. Heerlijk dagje rust maar nu wil ik eindelijk wel weer eens varen. Groot water op. En dan ws niet helemaal naar Colmar varen maar dat zien we nog wel.

Dinsdag 26 juni Dannemarie – Mulhouse

De dag is geprogrammeerd door de VNF. Ze hebben de port de plaisance in Mulhouse al besproken. En ze hebben gelijk gehad. We zijn om 9 u. bij de eerste sluis en die staat al open, en de man staat te wachten. Ik begin aan een time-table: hoe hard gaat dat eigenlijk? Nou, ongeveer 4-5 sluizen per uur. Dat rekent hier beter dan km of knopen. De sluizen staan allemaal klaar dus invaren vastmaken zakken en uitvaren.

schema…

Gaat dat vervelen? Mij niet, maar je komt niet tot iets anders, tenzij tijdens de middagpauze die ruim is.

We genieten van zwaluwen, kwikstaartjes en wouwen, zwanen en reigers. Nog een eend met late dobberdonsjes. Een slaperig uitziende mevrouw die uit het zolderraampje van de voormalige sluiswachterswoning kijkt. En heel veel fietsers. Tandem, ligfiets, karretjes, e-bikes. Werkt er nog iemand? Wij niet meer.

Gindse heuvelen zijn toch wel hoog: boven de 1100 meter. Indrukwekkend dat we met dit kanaal daaromheen varen en straks erlangs. Vandaag 23 x 3 = 69 meter gedaald. Gisteren ook zoiets. Lijkt maar een kerktoren maar het is een geweldige prestatie geweest om zo’n kanaal aan te leggen honderdvijftig jaar geleden!

En nu geen beroepsvaart meer. We kwamen één tegenliggend schip tegen.

We varen rond half vier de stad in na een afspraak te hebben gemaakt met onze begeleider voor donderdag om 08.30 u. bij de volgende sluis naar het Grand Canal d’Alsace (parallel aan de Rijn).

De havenmeester loodst ons naar onze plek. Stads en goed. Eigen hek en sleutels.

Even bekomen en dan de stad in.

Hannie twee broekjes gekocht. Het déjeuner voor morgen besproken. Een zonnig terras bezeten op HET plein met beschilderde mooie gevels en verzorgde mensen. Mulhouse: de moeite waard.

En dat et zo warm is daar kan de stad niks aan doen. Gaat best.

Maandag 25 juni Allenjoie – Dannemarie

Deze aankomstlocatie klinkt wat Franser dan Wolfersdorf want daar liggen we eigenlijk maar we zijn in een dubbel gebied en onze sluiswachter weet weinig of niets van Duits bezit dus ’t sil wol Frans wèze….

Om 9.30 waren we bij sluis 8 omhoog, waar de afstandsbediening moet worden ingeleverd. Dus gedaan. Voelt een beetje controle-loos. En dan op naar sluis 7 waar we worden opgewacht met open deuren en een blij gezicht. Daar gaan we mee verder omhoog en straks weer omlaag.

We zien in de verte de toppen van de Elzas. Middagpauze in Montreux-Chateau, maar geen kasteel gezien. Wel een supermarché die ons voorziet van het nodige. Terug aan boord met de lunch tussen de kiezen naar de sluis aan de andere kant van het scheidingspand dat we nu bevaren. Richting Rijn en Mulhouse.

Dan zien we ineens drie sluismensen die ons bedienen. Éen van hen maakt zich bekend als dé man van Mulhouse en hij vertelt dat hij al voor ons een plekje in de haven heeft geregeld. Dus dankuwel. Dat betekent 22 sluizen morgen vanaf 9 u. Is goed maar een opgave als ’t zo heet is als vandaag…..

Indrukwekkend om de berg af te varen met grote heuvelen of bergen aan de einder die misschien een Ballon of Col heten te zijn, maar waarvan wij het niet weten.

sluizentrap dus omlaag naar Mulhouse

Wij denken aan lekker eten in Mulhouse, een museum daar, een mooi centrum met een korte broek voor Hannie.

En tijdig naar Niffer waar we op de Rijn (Grand Canal d’Alsace) komen. Zoveel gedachten en dromen. Eerst maar eens de avond goed besteden en daarna verder zien.

Zondag 24 juni Colombier-Châtelot – Allenjoie

Brugstress? Het geluid van Franse vissers op zondag of de schipperse van de spits die de hond uitlaat? We zijn helemaal wakker rond half acht en we hebben de afspraak iets na negenen bij een ophaalbrug te zijn en dus moeten we om acht uur weg. Snelstartritueel met Joppie-loop, thee-sap-cruesli-fruit-ontbijt, machinekamercheck en om acht uur trossen los. Alles om ons heen in diepe rust. Vanaf de spits voor ons worden we uitgezwaaid: zij vertrekken een uur na ons. Je zult er maar achter zitten….

Dan die lage bruggen: 3,40 en 3,30. Allebei ruim hoog genoeg voor onze 3,23. De laagste laat nog meer speling toe dan de eerste. Een schip dat 3,60 hoog is kan nog een kans maken te passeren bij deze waterstand en i.o.m. de éclusiers.

Even verder belangrijke waarschuwingen want we kruisen de Doubs en dat zou gevaarlijk kunnen zijn. Dat was het niet in de omstandigheden die wij treffen: stroomt nauwelijks en dus: dag Doubs, je was betoverend prachtig!

Dampierre-sur-le-Doubs

We volgen nu met het kanaal de Allan. En zo komen we steeds dichter bij Montbéliard. Nog een ophaalbrug met Nederlandse roeiers.

De jachthaven van Montbéliard voorbij en nog onze VNF-man gesproken die vertelt waar we niet mogen liggen (want daar moet straks de spits “Odela” liggen).

Door langs het Peugeot-gebied Sochaux. We vinden een mooie ligplaats op de splitsing van het kanaal: de ene kant naar Belfort, die al jaren dicht is, en de andere naar de Rijn. En daar willen we heen. Rond 14 u. vastgemaakt. Contact gelegd met de VNF over inleveren van de télecommande bij sluis 8 en ons vaarprogramma vanaf sluis 7 morgen naar en over het scheidingspand, en dan de sluizentrap afdalend richting Mulhouse. Duidelijk en helder. Half tien bij 8, en 10 uur bij 9.

Tijd voor het maken van een nieuwe splits in een touwtje, het vullen van de vetpot, een wandeling, oefenen van het Pater Noster van Verdi, restje quiche en salade.

Lief filmpje van Indra gezien! Verslag gemaakt en dan lezen en slapen.

We zijn 7 weken onderweg en we denken er nog ruim zes over te doen om weer thuis te komen. Alvast de kaart van het Grand Canal d’Alsace bekeken (de gekanaliseerde Rijn). Die heb ik goed op mijn AIS op mijn tablet. Fijn voor mij en voor de mij omringende schepen.

Zaterdag 23 juni Pompierre-sur-Doubs – Colombier-Châtelot

Al rond zeven uur begint die kleine te piepen zodat wij denken dat er iets is, en dus uit. ’t Is wel mooi buiten maar verder is er niks mis. Dus ontbijt op tijd en volop rust buiten.

Licht al op enkel-rood. Waarom niet? Dus gaan (m.d.b.). De sluizen staan onze kant uit dus dat helpt. Via nauwe kanalen en wijde Doubs-delen, goed opletten waar we varen en waar niet, zijn we zo rond half elf in l’ Isle sur-le-Doubs dat niet zoveel voorstelt maar het ligt mooi en de sfeer zet aan tot wandelen en brood kopen. En een kort bezoek aan de Intermarché waar we voor liggen.

Wandelen was mooi maar teveel auto’s. Toch veel stappen op Hannie’s teller.

Rond half één weer aan boord en vlot weg (want we zien in de verte iemand aankomen….). Sluis in en verder. Dan komt onze wens uit: een ree redden van de verdrinking. Hij ploetert en zwemt en is prachtig. En als ik bijna te water ga is hij er toch uit. Fijn, maar ook jammer dat ik niet even kon helpen.

Na een paar bochten en sluizen een prachtige plek in de natuur met de Doubs links van ons iets lager. Een spits uit Strasbourg voor ons die druk bezig is zijn dak af te breken want er komen twee lage bruggen. Daarover hadden wij al contact met een éclusière. Indien nodig zouden zij het water wat lager zetten zodat wij eronderdoor zouden kunnen. Nameten leverde 3m.23 cm op dus het kan met 7 cm speling.

Heel aardig en behulpzaam komt de VNF om 16 u. nog even langs voor overleg. Niets nodig dus. Wel wat info voor later want we naderen het einde van het stijgende deel en een andere organisatie?

Buitenspoelwaterleiding gestresst met de plopper en dat lijkt te werken voor de dekwas en de wc’s. Heerlijk zwemwater!

Tijdens de wandeling kochten we twee verse truites en die liggen er dan warmpjes bij op onze Cobb. Smullen!

Avondwandeling door een schilderachtig Colombier, gegroeid aan weerskanten van een beekje.

Nog zo’n 6 weken te gaan terwijl we al een eeuwigheid weg zijn. Contact met familie en vrienden blijft dankzij internet instant en dat ervaren we als een aanwinst.

TV, Video, krant, voetbal? Op merkwaardige maar prettige afstand. Nog even lezen en dan vlak.

Vrijdag 22 juni Deluz – Pompierre-sur-Doubs

Frisse morgen. Zelfs twee uur lang een trui aan. Stralend blauwe lucht. Geen andere scheepvaart. Rond 8.30 u. de sokken erin.

Beboste hellingen met witte rotsen.

Dan weer op een stuk kanaal, dan weer op de krachtig stromende Doubs. Helder water zodat goed te zien is welke onderwater-rotsformaties we passeren. Gelukkig klopt de kaart en kloppen de tonnen en de borden. Geconcentreerd varen en spectaculair.

Baume-les-Dames rond 12 u. Boodschappen. Wandelen? Volle jachthaven. Gesloten “VVV”. Wel wandelingen maar minstens 3 uur. Dat is wat te lang voor vandaag.

Joppie gebadderd met echte hondenshampoo.

En zo rond 14 u. weer op weg naar? Lekker varen met frisse wind, meewerkende sluizen en soms niet. Steeds wisselend landschap. Vele, vele reigers, soms een ijsvogeltje. Een sperwer gezien.

We dachten aan een wachtsteiger in Clerval vast te maken maar die zijn de eerste die bezet zijn. We herkennen een schip dat we op de Somme in 2015 tegenkwamen, maar geen sjoege en zo geweldig was ’t nou ook weer niet. Dan maar door en dat wordt beloond: onder de sluis bij Pompierre-sur-Doubs een lege steiger in een prachtige omgeving. Een spoorbaan vlakbij die veeeel Peugeots vervoert vanuit Montbéliard, maar toch heerlijk rustig. En geen schip dat plots uit de sluis komt en dat naast ons vast wil maken.

Op ons zonnige achterdek rekenen we uit dat we tot nu toe, globaal 300 sluizen deden. Er komen er ook nog en het is prima, hoort erbij. Vandaag zelfs even in verwarring en ja hoor: de tros klem op de bolder dus met het mes verlost. Nieuwe lus eraan splitsen.

We horen van een Fransman in een aak uit Arnhem! dat de lage bruggen toch voldoende doorvaarthoogte hebben voor ons. Voorzichtig kijken morgen.

Nog zo’n dertig sluizen omhoog en dan begint de afdaling naar de Rijn. Dat gaat makkelijker. Of ’t ook zo mooi is? We zullen zien.

Woensdag 20 juni t/m 21 Thoraise – Besancon – Deluz

Ja, ze zijn gekomen, Kees en Wyta. Tent opgezet, heerlijk gegeten, nog even gezongen en dat werd gehoord maar ’t was meer een soort afstemmen zonder zichtbare noten. En dan een nacht met veel gekwaak en geruis waar zij last van hadden gehad, dus een rustig ontwaken en anders opstarten voor ons, maar alle tijd.

Na opruimen, auto en brood halen, tent min-of-meer opvouwen na tienen vertrokken.

De licht en watershow in de tunnel doet-et. Sturend valt ’t niet mee maar vanwege de mooie akoestiek zingen we ons vierstemmig de tunnel door. Dat werd gehoord aan de andere kant door fietsers. De mond open en de handen op elkaar, zo kwamen we de tunnel uit. Haakse bocht over stuurboord, stukje kanaal en dan weer de Doubs met groen, stuwen, hoge heuvelen en rotsen, kasteelruïnes, wat je maar wilt. Wuivend publiek ook nog, en praatjes met Nederlandse fietsers bij de sluizen.

Tegen de middag bereiken we Besançon en wordt het dilemma op scherp gezet: doen we La Boucle met beperkte diepgang en ontraden kleine sluis, of kiezen we de tunnel de Taragnoz om op onze nachtplek te komen? Terwijl we wat eten liggend aan het ponton bij de ingang van de tunnel roept een passerende bateau mouche ons desgevraagd toe dat de sluis 30 meter lang is en dat wij daar prima kunnen varen. Dat helpt dus we varen de lus om de oude kern van de stad, goed lettend op ondieptes en genietend van de prachtige blik op de stad.

De kers op de taart is een kleine sluis, naast een watermolen, die we helemaal zelf moeten draaien. Dus Hannie, Wyta en Kees aan het werk om deuren en schuiven in de goede volgorde open en dicht te doen.

Iedereen weer aan boord en naar het vrijwel lege ponton waar we onze reservering vinden, vlak bij de hotelspits Jeanine die we al eerder zagen.

Er wordt druk gesport in K1’s en dat ziet er niet comfortabel uit. Zwembad aan de overkant, muziekschool naast ons. On se trouve dans une ville.

K&W gaan per fiets de auto ophalen. H&M gaan te voet de stad in. Warm maar mooi. Boodschappen en daarna zwemmen tegen de stroom van de Doubs. Heerlijk fris.

’s Avonds in de stad gegeten en gezworven, koor gehoord en passant, zelf nog wat gezongen op een terras. Voldaan naar bed. Warm in ons tosti-ijzer….

De volgende morgen weer de zwem, ontbijt, Joppie en op weg naar de citadel. Die is indrukwekkend hoog en groot. Joppie’s mogen daar niet in maar K&W ontfermen zich over hem, en leren hem schudden op bevel.

Wij bewandelen de muren en torens van het indrukwekkende verdedigingswerk van Vauban. Er is een dierentuin in gevestigd en dat trekt allerlei schoolklassen. De kleintjes lopen hand-in-hand te vertederen.

Mooie foto’s zullen laten zien hoe indrukwekkend het was.

Terug aan boord lunch en afscheid van K&W, diesel getankt voor een verdacht lage prijs (zal toch geen rooie zijn geweest?)

En tegen 14 u. afgevaren.

Bloedheet, blij met een verkoelende bries. Zelfs weer een dubbele sluis die ons meer dan 6 meter omhoog schut.

Heuvels met rotsen. Heel veel reigers, zwarte roodstaarten, één tegenligger, paar afgemeerde oude spitsen, en zo komen we tegen 5 uur in Deluz met een oude papierfabriek die nu scheepswerf is en een vrije kade. Ziet er allemaal wat behoeftig uit maar voor ons prima.

We zijn gaar en voldaan: na zoveel weken ons ritme te laten interfereren met dat van gasten, te hopen dat wc en douche die kwetsbaar waren het blijven doen, praten en zingen. Delen willen we en dat is heerlijk maar nu even weer in onze tweetallige eenvoud en vertrouwdheid verder is ook weer heerlijk.

Morgen lekker een stuk varen door dit water-sprookjesland. Vroeg naar bed.