Maand: mei 2018

Een rustige nacht met rond 7 u. een scheepsbeweging. Blauwe lucht. Dek nat van de dauw. Cruesli met aardbeien en op weg naar Chalons-en-Champagne.

Een paar sluizen en twee uur varen, en we liggen aan de kade onder de bomen in de schaduw. Even een Joppie rondje en dan zonder hem de stad in. Kathedraal en kerk bekeken: de moeite waard. Een wedstrijd of prestatietocht voor snelwandelaars komt voorbij: gestart in Parijs en finish in de Elzas….

We vinden een restaurant dat ons aanspreekt dus daar strijken we neer. Oesters, slakken, hert, champagne, een glas Gigondas. We zijn dan ook al meer dan 4 weken getrouwd! Andere ons bekende Nederlandse botelingen zitten hier ook. Ze zijn er speciaal voor om gevaren! Het is de moeite waard.

Terug met boodschappen Joppie bevrijd. We wisselen ervaringen uit met de Nederlanders die we eerder zagen. Nuttig en gezellig.

Het wordt wat druk met vissers en fietsers en we willen nog wel even varen, dus trossen los en na een uur in de stilte vastgemaakt.

Warm…. En bijna windstil. Heerlijke dag en zwoele stille avond.

Rustig wakker geworden. Licht van de tunnel staat al op groen. Het heeft geregend maar de lucht is blauw. Joppie ruikt allerlei bij korenvelden en schuren; zou zo graag die velden in huppelen en zichzelf daarin verliezen maar dat mag niet. Ik zie TGV’s voorbij razen over de berg waar wij doorheen gaan, en de autoroute. Razende wereld. Anders.

Dus als we weer aan boord zijn en ’t ontbijt is klaar de tunnel in. Het licht floept aan en wij sturen er doorheen met toch maar de bouwlamp op de kop.

Half uurtje en dan weer omlaag. Acht sluizen die gekoppeld zijn. Appeltje-eitje. Zo doen we in een paar uur al die sluizen en een tunnel. En we vinden in Condé een mooi plekje. Geen restaurant voor een spannend Frans déjeuner maar wel asperges en aardbeien te koop. Dat bepaalt de loop van de dag.

Ik ga skiffen naar Tours en Hannie niet. Die doet Frans en wandelt met Joppie. Allebei voldaan. Asperges met ham en ei in weinig overtuigende regen maar later komt ‘t toch. De druk gaat eraf.

Cruise-spitsen meren af- en aan. Is het druk? Dat gaan we dan merken.

Zwemmend bedreigd door een zwaan. Ik geef hem de overwinning. Hij blij, ik ook.

De avond? Lezen, muziek? Misschien Pater Noster van Verdi? Prachtig!

Morgen naar Chalons en dan zien we wel weer.

Een mistige morgen op de tijd dat we vaarklaar zijn met warme croissants en een warm pain capagnarde. Half negen varen we weg maar de sluiswachter heeft ‘t misschien niet goed in de gaten dus we moeten even wachten en dan verslapt de aandacht. Dan vol de afwatering van de sluis op de kop en dat is niet houdbaar op de middenbolder dus alles los en een redding op motor en boegschroef. De sluis in, en op, en verder.

De vaste facebook-reporter was al langs geweest en die komt ons filmen als we de sluis uit varen.

Groen en helder water. Op de AIS zien we veel spitsen naderen en die komen ook. Tot Reims hebben we er al zes gehad. Waarschijnlijk de club die was opgehouden door de stremming.

In La Verrerie ons plekje gezien van twee jaar geleden (vrij) maar nu door langs Reims. Goed dat we daar niet willen liggen tussen autoroute en de stad. Te laat voor een lekker déjeuner in de stad dus achter een spits aan die we vóór lieten gaan na onze inkopen bij een Aldi.

Steeds sluizentrappen, dus een paar achter elkaar, maar het gaat vlot. En dan wordt het rustig. Niets meer te merken van stremmingen. We varen langs trimmers en groen, maar zonder goede mogelijkheden om vast te maken. Raken nog aan de grond als we na Sillery, na een wuiven naar Henrik, een plekje aan de kant denken te gaan innemen. Nee: beton langs de kade, ondanks de bolders.

We raken zo bij een VNF-locatie en zij geven ons advies: het kan bij de volgende silo, maar mooier is voor de tunnel van de Mont-de-Billy. En daar kiezen we dan voor. De laatste sluis wil de deuren niet open doen maar de door een behulpzame visser gebelde VNF helpt ons snel verder.

Zo liggen we na 9 u. varen verder dan we hadden gedacht. Er is hier verder niemand. Licht van de tunnel gaat om zes uur uit.

Wij vinden het te warm om te koken dus wat eenvoudigs van salade, stokbrood, plakjes eend en een restje rijst met groenten.

Voor Joppie was ’t wat ver. Voor ons ook, maar ja, soms is ’t zo. Plannen voor morgen en daarna, maar dat volgt wel. Nu Joppie uit.

Na een zwoele nacht vlot op, uit en weg. Douchen tijdens het varen. We gaan kijken hoe het in Berry-au-Bac is. We verwachten dat het daar nog voller ligt met wachtenden, maar daar hebben we meer kans op goede informatie. Na drie uur rustig varen de watertank in de sluis weer vol daan. De “Avanti” uit Terneuzen vaart uit en ik maak een praatje. We zagen hem al een week geleden in Pont l’Éveque.

De sluiswachter vertelt dat het canal weer open is maar dat er wel veel schepen liggen te wachten. Dan gaan wij morgen. Het is hier rustig en mooi, en warm. Parasol opgezet, Joppie te water.

Zo lijkt er wellicht toch nog een rondje te varen, en anders gaan we het Canal entre Champagne et Bourgogne op en neer.

Rustig. Geen druk varende gehaaste spitsen. Op de fiets bezoek ik het Monument National pour les Victimes des Chars. Een soort openluchtmuseum bij een rotonde met een replica van een “tank” uit 1916. Toch was dat toen de doorbraak en er is hier stevig slag geleverd. Veel info op plaquettes. Een muur met de honderden namen van de gesneuvelden. Verstillend.

Terug naar “huis”. Als ik een man met een camera zie ga ik erop af. Het is inderdaad Christian Brasseur. De man die alles dat met spits en klassiek te maken heeft filmt en op facebook zet als het langs Berry-au-Bac komt. Hij vindt de Hielkje prachtig. Hij woont in de oude quincallerie/boulangerie naast de sluis, en hij werkte bij het oude bunkerstation hier op de kant. Toen (20 jaar geleden) kwamen er zo’n 30 spitsen per dag. Nu misschien een paar. Dus de zaken zijn gedaan, maar hij blijft het erfgoed volgen en vastleggen. Zo gaat het niet verloren. En morgen gaat hij ons filmen als wij de sluis in gaan. Dus we maken ons op….

Maar eerst even wandelen en bijna uit eten maar ’t is te drukkend. Daarom gezwommen en hapjes gemaakt van restjes en zo.

Onweer over ons heen laten komen. Een rustige avond en een klamme nacht voor de boeg.

Joppie-walk en foto’s van deze mooie ligplaats voor de ansichtkaart aan vader. Laatste inkopen om 9 u en dan weg.

Ik zie op de AIS een spits achter ons naderen dus we boffen. Vlot de eerste sluis in van de tien van vandaag. Stil vaarwater. Rimboe-achtig met mooie doorkijkjes naar glooiend land. Weer een paar verdronken reeën helaas.

Een mooi aangelegd recreatiegebied vrijwel verlaten op deze zonnige zondag. En dan de tunnel in. Het licht gaat vrijwel meteen op groen. Matige verlichting en smal. Blij met onze herstelde schijnwerper op de kop. Nattig, dampig, stalagtieten. Na 4 km zijn we erdoorheen.

Terugkijkend zien we een grote ventilator om de tunnellucht schoon te houden maar die doet ’t al jaren niet. De tunnel is meestal in het scheidingspand dus nu gaan we omlaag. Vier sluizen naar Bourg en Comin, met een pont canal over de Aisne heen.

Daar ligt het behoorlijk vol met wachtende pleziervaart maar we vinden nog een plekje. Heel erg warm en bijna windstil. We draperen de fok om het stuurhuis om wat schaduw, ook voor Joppie, te scheppen. Die heeft ontdekt dat hij onder de fietshoes een mooi koel zomerverblijf heeft.

Veel onzekerheid bij iedereen over de stremmingen, maar ook acceptatie. Wachten dus. We zien wel. Een zeiljacht zonder mast komt een plekje zoeken. Twee mannen uit Denemarken. We bieden ze onze stuurboordkant aan en daar zijn ze zo blij mee dat ze ons een zelf gemixt drankje aanbieden: een mojito met mint uit hun eigen dektuin. Na onze gamba’s met groenten en aioli op de cobb komen ze bij ons aan dek en leren we elkaar kennen: Oskar en Henrik. Merkwaardig snel wisselen we allerlei vertrouwelijkheden uit. Dat gebeurt soms, als het goed is.

Het bliksemt in ’s werelds duistere verre wolken maar geen gedonder. Toch nog bijtijds naar bed.

De Joppie-walk om te beginnen door natgeregend hoog gras en dat vindt ie maar niks dus langs de smalle kademuur. Maat toch mooi weer, en de goesting om weer wat te varen. Dus los rond 9 u. en op de AIS al een spits zien aankomen. Een mooie passewe erplek uitgezocht en daar zijn we wat te vroeg: een ondiepe zwaaikom, maar na wat wachten zien de “Heerenschip” komen en gaan, en via 77 wisselen we wat uit.

Verder, en inmiddels publiceert de VNF dat ’t onder Reims ws 28 mei weer open gaat. Als ik foto’s van de vorige spits op Facebook zet wordt dat bevestigd. Ook de Maas zou bij Pont á Bar weer open zijn. Dus Felix en El ge-appt.

Wij zien al varend over dit prachtige kanaal het zoveelste reeënlijk drijven. Triest.

Diverse sluizen genomen en een heel mooi onderhouden huis-en-tuin-sluis ook.

Verder naar Anizy-le-Chateau. Mooie aanlegplek. BoZ ligt er al en later komt de motorclub uit Arras er lunchen met Ferrari, Lambo en Lotus. Mooi en aardig.

Carrefour om de hoek dus alle voorraden weer aangevuld. Ook heerlijk uitziende asperges.

Die met een paar dikke plakken ham uit de roomboter en een aardappel en ei in de schaduw genoten.

Engelsen met een snijpakket en dek-auto helpen afmeren. Niet zo jong meer maar toch. Ze kennen een “Witjes” in Arnhem. Wie niet?

Hannie leest “Boegwater” uit en ik voltooi de aanteken-versie van Verdi’s requiem.

Ballen met Joppie, lezen en klaar vandaag. Morgen naar “Borg en Comijs”? (Bourg et Comin…). Eerst maar eens slapen.

Prachtig weer en mooie plek en mooie omgeving. Doorvaren levert niet veel op en voor ons is het ook altijd goed om te wandelen of te fietsen. Dus na een ontb-eitje de wandelschoenen aan en via landweggetjes de 7 km naar het Chateau-Fort Coucy(-le-Chateau-Auffrique) afgelegd. Mistig en dampig, heuvelig en groen. Laatste steile helling terwijl we de omwalling al van verre zien, en dan zijn we de poort door en langs de kerk op de stadswallen. Pareltje in Noord Frankrijk. Middeleeuws kasteel grotendeels in puin maar nog steeds indrukwekkend. Eerst een café-au-lait op een terras en dan de toerist.

Uurtje later weer omlaag en na nog een uurtje weer aan boord. Voor Joppie wat warm hoewel even afkoelen in een beekje helpt. Aan boord ik ook het water in. Heerlijk.

De middag lui. Requiem van Verdi bekeken en van mijn eigen “lees”tekens voorzien en de tekst op ritme gelezen. Dat helpt.

Confit de canard met gesmoorde groeten, en daarna op de fiets weer naar Coucy om het koorwerk bij te wonen en te beluisteren van het festival van de collèges en lycées van de Aisne. Franse kinderen zingen dus wel. Het tweede koor was beter maar ’t is toch wel even de norm bijstellen. Vertederend en getuige van het Franse gezinsleven. Geeft warm gevoel en daarna weer naar de Hielkje en Joppie bevrijd die eindelijk eens even rust had.

Dreigende lucht maar nog geen regen. Het wordt een zwoele nacht. Morgen ws een stukje varen, en we laten onze plannen om het rondje Doubs te varen toch maar varen. Rust is ook wat.

Verjaardag van mijn vader die vandaag 97 is geworden. Hiep hiep hoera om 10 u. per telefoon.

We voeren toen al, weer de weg terug. De eerste sluis was dood. Telefoonnummer gevonden en gehoor gekregen. Lichtjes aan, druk op de knop en ja hoor. En dan ál die op- en afvarende grindschepen. Dat kost tijd door bruggen en sluizen, maar toch goed om dit gezien te hebben. Goed kanaal als ’t de volgende keer open is (van Namen naar het Canal de St Quentin) maar nu niet echt de op- en neerweg waard.

Rond het middaguur bij Abbécourt, de sluis door en het Canal de l’Oise á l’Aisne op.

Stil, mooi, parkachtig. Na ruim 10 kilometer een mooie aanlegplaats gevonden in Guny. Misschien blijven we hier wel een dag, of een halve. Achter ons liggen ook Nederlanders (uit BoZ…). Nog geen contact gelegd.

Het kanaal ten zuiden van Reims gaat ws op 28 mei weer open. We willen daar dan de 29^e doorheen en dan toch nog ons plan bevaren, zonder haast maar misschien iets later terug. Wat is zeker hier, en in het leven?

Inmiddels regen hagel en bliksem op de luikenkap. De koekoek lekt wat, dus een waterbed.

Risotto, stamppotje, en spinazie met spekjes en knoflook: lekkere kliekjes.

Joppie de senewe van de donder maar dat gaat over.

Met Felix en El gebeld: alles goed maar nog geen Fransvarende vooruitzichten door de stremming op de Maas. Wat een impact!

Morgen zien we verder. De avond is gevallen. Wij leggen ons erbij neer.

De eerste spits ronkt al voorbij als wij nog onderdeks zijn. Het is een gaan en komen (va-et-vient) met die grindhandel. Muesli met kersen en nectarines is weer anders dan met aardbeien. Trossen los en op de brug af. Ja, een klapbrug! Dus een wachter. Een hoog gelegen lege spits gaat voor ons uit. Draait bij de eerste zwaaikom en vaart dan nog kilometers achteruit voor ons, ook de volgende sluis door. Met één man aan boord, en boegschroef. Dan zien we het doel van al deze vaarbewegingen: een zand- en grindafgraving. Een diep geladen spits maakt los en die andere maakt vast. Daarna is het klaar met de scheepvaart hier. Het blijft prachtig: de prille Oise naast en onder ons; diverse “Pont Canals” over kruisende riviertjes heen. Groen en een kakafonie van vogelgeluiden. Cursusterrein!

De volgende sluis hapert maar de min-of-meer aanwezige VNF-man helpt ons er door. Op weg naar de volgende maar als we een heeeel mooie ligplek zien doen we dat omdat Hannie het briljante idee heeft dat we het restant van het bevaarbare deel ook kunnen fietsen en dan hoeven we dat (7 sluizen en 14 km) morgen niet terug te varen.

Fietsen aan de kant. Karretje erachter. Kleding, schoenen. Klaar. Via het jaagpad langs dit prachtige, rechte kanaal naar Origny-Ste-Benoîte gefietst. Ook even een stevige klim, maar verder raden we iedereen aan die in Frankrijk wil fietsen de kanalen en hun jaagpaden te volgen. Mooi en rustig klimwerk. Stop met sandwich en via de binnenwegen weer terug. Prachtig groen, rustig, huizen voor spotprijzen, maar ja…. Noord-Frankrijk. Terug de Hielkje gekeerd alvast voor morgen en dat bleek te kunnen.

We denken heel hoog in de lucht een Arend te zien balanceren op de thermiek.

Verder lui. Kleine klusjes en cursus.

Gigot d’agneau en een lekker stamppotje van Hannie.

De wereld wordt weer stil. Wij ook. De vogels zingen.

Op een rustige tijd weg op een rustig kanaal, maar wel de verjaardag van Jolijt. Hiep Hiep Hoera gezongen. En wat later vastgemaakt in Chauny. Niet iets om voor óm te rijden maar toch aardig. Heerlijke koffiebroodjes gekocht en daarna de één op de fiets met karretje naar de Carrefour en de ander het huis gekuist.

Schoon en voorzien van alles weer verder. We moeten een beetje tijd dood maken omdat het beneden Reims niet eerder open gaat dan 28 mei dus dan verkennen we de Sambre. Die loopt al jaren dood omdat delen niet meer veilig zouden zijn? De havenmeester in Valenciennes was lovend en optimistisch over de bevaarbaarheid.

We gaan erin vanaf Tergnier en belanden in de zand- en grindhandel. Het vaart op en af. Levendig. Wel drukkend tot een lang verwacht onweer ons verlost uit een zwanger klimaat. Joppie’s hijgen stopt. Mooie wolken.

De attente VNF-man rijdt ons tegemoet om te vragen of we wel weten dat dit niet bevaarbaar is tot in België. Ja, dat wisten wij.

Dus morgen nog een stukje naar boven en daarna weer naar beneden, langzaam aan richting Berry-au-Bac en dan naar het zuiden.

Risotto, spinazie, met toch wat lardons knoflook en ui in de wok, restje salade en aïoli, dus smullen, met Amalia Rodriguez en een mooie rode Trincadeira, trage regen en een fris opgeknapte atmosfeer.

Avondje lezen en wijs worden in de partituur van het Requiem van Verdi (najaar).