13 en 14 maart Dordrecht – Yerseke – Sas van Gent

Het waait, maar binnen onze grenzen. Dus iets over half negen weer naar buiten, de Oude Maas op, via Dordtsche Kil naar het Hollands Djip. En de golven vallen mee. Zon erbij. Motor snort prettig na veel koestering en gereinigde diesel.

Joppie en Hannie genieten: de één van troosten en de ander van getroost worden.

Denken we dat we ’t ergste hebben gehad, krijgen we de barste baren onder de hoge wal vlakbij de Volkeraksluizen, ik schat een meter hoog. Een stevige ton trekt zich naar ons toe maar wij winnen. Vrij. Vastgemaakt aan de passantensteiger en Joppie de wal gegeven. Gaan we verder?

Ja, na een beetje gesprek, en het gaat prima. Samen met spits “Landgoesting” die een beetje over stuurboord ligt…

Wat rustiger door de hoge wal van Flakkee komen we bij het Rijn-Scheldekanaal, langs de Dintelse Gorzen en de Slikken van de Heen. Dan wordt het rustig, bijna saai, maar fijn voor Onze Kleine.

Tholen voorbij en de Bergse Diepsluis in naar de Oosterschelde. Een groot spandoek geeft aan dat de sluis vanaf week 10 er een aantal weken uit ligt maar daar is niets van te merken. Vlot geschut en hop, op ’t zout. Prachtig helder water. Klinkt anders, schuimt anders. Anderhalf uur varen naar Yerseke. De Viskêête gebeld dat ’t een half uur later wordt.

Vastgemaakt na telefonisch overleg aan de langssteiger in de Beatrixhaven. En na een Joppie-loop, vullen van de watertank, zetten van ’t Zeelandvlagje, óp naar ons smaakpaleis.

Dus oesters en gebakken schol. Vurukkeluk.

Zaterdag de wekker om kwart voor zeven. Hondje uit. Ontbijt klaar. Gaan. Hoogwater is hier al over de top. Het doel is om de ebstroom vanaf Hansweert mee te pakken naar Terneuzen. Dat lukt goed, en in een hartverwarmend zonnetje varen we naar de zonbeschenen Dow-Chemical-horizon van Terneuzen. Soms 17 km/u.

Zeekastelen en bijpassende golven op onze weg.

En dan een uur wachten bij de Oostsluis maar dat hoort erbij. Gezellig contact met de bemanning van spits de Avenir die op ons moest wachten in de sluis van Hansweert.

Het vullen van de sluis door de sluiswachter is een mooi vak. Echt iets voor Hannie…

Niet alle schippers houden zich aan de instructie maar we kunnen er toch in, tussen twee dikke jongens. Leuke schut-gesprekken en dan mogen we er weer uit.

Natuurlijk moet ik vanwege de sweet memories Terneuzen in, en bolusssen kopen bij bakkerij van der Linden in de Axelsche Straat, maar ook bunkeren en dat gaat voor. Mooi dat het op zaterdag kan en dus dan maar een andere keer passagieren.

Met 570 liter diesel erbij, en een goed gesprek met de bunkerbaas weer verder.

Hij bereidt ons voor op vluchtende Belgen die onze winkels leegkopen omdat bij hen alles dicht is wegens de Corona-crisis.

In Sas van Gent is door een mooi initiatief een haven ingericht voor historische schepen en omdat wij nu varend erfgoed zijn denken wij daar wel bij te mogen.

Mooi plekje gevonden aan een steiger, aan een parkje met Belgische campers die ruim uit elkaar staan. Vermijdingsgedrag? 

Inkopen bij mijn favoriete winkel en inderdaad veel lege schappen, zoekende Belgen en een vertwijfelde manager: wc-papier en bruine bonen…. Is dat crisis-coping?

Wij vinden alles wat we nodig hebben. 

Moeten we in Nederland blijven of trekken we er ons niks van aan?

We besluiten niet mee te doen in de paniek, noch ons te laten beperken. Oud genoeg. Het virus vindt ons wel. 

We gaan rustig kijken waar de stremmingen zijn en worden opgeheven, en zo Parijs voorbij.

Kan die wind eens een keer gaan liggen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *